Στους δρόμους του Καράκας φαίνεται πως θα κριθεί το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών της Αμερικής και των πετρελαιάδων της, μεταξύ των οποίων της ExxonMobil του Τίλερσον, εναντίον μιας συμμαχίας πολιτικών, κοινωνικών και ιθαγενών δυνάμεων που τα τελευταία είκοσι χρόνια, με πρωτοφανείς και ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις και αρκετά λάθη, προσπάθησε να μειώσει τις ανισότητες, να καταπολεμήσει τον αναλφαβητισμό, να προσφέρει ένα στοιχειώδες σύστημα Υγείας σε όλους, να δώσει τη γη στους αγρότες και να ενσωματώσει στα σπλάχνα της τους ιθαγενείς πληθυσμούς που είχαν τοποθετηθεί στο περιθώριο της Ιστορίας.
Η παρακρατική στην πράξη Δεξιά πραγματοποιεί ένα «λευκό πραξικόπημα» για να γονατίσει τη χώρα και να ρίξει τον πρόεδρό της. Οι ΗΠΑ δεν συγχωρούν στον Μαδούρο ότι συνεχίζει να έχει για όραμα τον «Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα» και να διατηρεί στενές σχέσεις με τη Ρωσία, την Κίνα, την Κούβα, το Ιράν, τη Λευκορωσία και τη Συρία. Για τον Μαδούρο, «οι τρομοκράτες της δεξιάς Συμμαχίας Δημοκρατικής Ένωσης MUD» έχουν κοστίσει 140 εκατ. δολάρια και αποτρέπουν την ανάκαμψη της οικονομίας. Οι αμερικανικές General Moots, η πετρελαϊκή Chevron, η Pepsi, η χαρτοβιομηχανία Kimberly-Clark και η εταιρεία τροφίμων Mondelez, η ισπανική πετρελαϊκή Repsol και η νορβηγική Statoil καλλιεργούν ένα αίσθημα οικονομικής και εργασιακής ανασφάλειας, ενώ η ρωσική Rosneft τόνισε ότι «η εσωτερική κατάσταση δεν επηρεάζει την παραγωγή πετρελαίου».
Κόντρα μεταξύ Βουλής και Συνταγματικού Δικαστηρίου
Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν με αφορμή την αντιπαράθεση για τις αρμοδιότητες του ελεγχόμενου από τη Δεξιά Κοινοβουλίου και τις αποφάσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου, που δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητά του εξαιτίας της μη αναγνώρισης τριών ιθαγενών βουλευτών της Αριστεράς, και τον περιορισμό της βουλευτικής ασυλίας. Οι διαδηλώσεις και οι λεηλασίες καταστημάτων αποτελούν ίσως και την πλέον… νομιμοφανή έκφραση της δεξιάς αντιπολίτευσης και των εγκληματικών συμμοριών, γιατί την ίδια στιγμή πραγματοποιείται ένας βρόμικος πόλεμος για την παράλυση των αυτοκινητοδρόμων, κυρίως από και προς το Καράκας, τις αντίστοιχες σιδηροδρομικές γραμμές και ορισμένα από τα 11 διεθνή αεροδρόμια της χώρας. Η Δεξιά στοχεύει στην παράλυση της βιομηχανικής παραγωγής και κυρίως αυτής του πετρελαίου, ενώ πίσω από τις λεηλασίες κρύβεται και μια επίθεση εναντίον των υποδομών της Υγείας, της Παιδείας, των συγκοινωνιών και των υπηρεσιών.
Οι στόχοι της Δεξιάς φαίνεται να συμβαδίζουν με αυτούς του οργανωμένου εγκλήματος για την καλλιέργεια ενός χαοτικού κλίματος για την ανατροπή του Μαδούρου. Επίκεντρο της «νεανικής» εξέγερσης, όπως και προ δεκαετίας, παραμένουν τα τρία μεγάλα ιδιωτικά πανεπιστήμια της χώρας, με άξονα το «Καθολικό». Τα ιδιωτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης συνεχίζουν την εκστρατεία παραπληροφόρησης, «χρεώνοντάς» τους τριάντα και περισσότερους θανάτους στην κυβέρνηση, ενώ οκτώ άτομα από αυτά σκοτώθηκαν από ηλεκτροφόρο καλώδιο πολυκαταστήματος τη στιγμή που προσπαθούσαν να το λεηλατήσουν και ένα άτομο της αντιπολίτευσης συνελήφθη γιατί δολοφόνησε με όπλο μια νεαρή.
Σε ό,τι αφορά πάντως τα βίαια γεγονότα στους δρόμους, θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις για τον θάνατο νεαρού από δακρυγόνο ή άλλες πράξεις βίας από την πλευρά της αστυνομίας, που καταγγέλλονται από τη Διεθνή Αμνηστία. Η γενική εισαγγελία τόνισε ότι, παρά τις εντάσεις και την έκτακτη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, θα πρέπει να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των πολιτών και ότι αφήνονται ελεύθεροι πολλοί από τους πάνω από χίλιους συλληφθέντες.
Από τον Τσάβες στον Μαδούρο
Η ουσιαστική αντιπαράθεση της Δεξιάς με τον Τσάβες και ό,τι αντιπροσώπευε άρχισε το 2001, όταν ψηφίστηκαν 49 νόμοι για τη «διαχείριση της γης», που καταργούσαν στην πράξη τα τσιφλίκια και απελευθέρωναν τους αγρότες, κυρίως του ιθαγενείς, από μεσαιωνικές σχέσεις που είχαν επιβάλει οι λευκοί πρώην αποικιοκράτες. Τον Απρίλιο του 2002 πραγματοποιήθηκε η πρώτη «συνταγματική» ρήξη με το αποτυχημένο πραξικόπημα του Καρμόνα και την πρόσκαιρη σύλληψη του Τσάβες.
Η εκδίωξη των ξένων πετρελαϊκών εταιρειών για ένα διάστημα αποτέλεσε ένα άλλο σημείο τριβής. Με την ίδια τακτική που ακολουθεί σήμερα, η Δεξιά προσπάθησε να ανατρέψει αμέσως μετά τον Τσάβες διοργανώνοντας μια γενική απεργία, προκαλώντας τεράστιες απώλειες στις εξαγωγές πετρελαίου. Ο Τσάβες όμως κέρδισε πανηγυρικά τις εκλογές το 2004, ενώ το επόμενο έτος η UNESCO ανακήρυξε τη Βενεζουέλα «χώρα που έχει απελευθερωθεί από τον αναλφαβητισμό».
Ας μην ξεχνάμε ότι με τον Τσάβες στην εξουσία και την τιμή του πετρελαίου στα 140 δολάρια το βαρέλι, από τα 50 που είναι σήμερα, η Βενεζουέλα οδηγήθηκε σε μια γρήγορη ανάπτυξη, που έφτασε το ρεκόρ του 17% το 2004. Προφανώς, η πτώση της τιμής του πετρελαίου οδήγησε στη μείωση των εσόδων, πυροδοτώντας μια οικονομική, πολιτική, κοινωνική και θεσμική κρίση, φρενάροντας τη μείωση της φτώχειας και των ανισοτήτων που είχε καταγραφεί από την εποχή του Τσάβες.
Δέκα χρόνια αργότερα, η ύφεση έφθασε στο 3,9%, που διευρύνθηκε στο 5,7% το 2015 και εκτινάχθηκε στο 18,6% το 2016, με τον πληθωρισμό να καταρρίπτει ρεκόρ 799,9%, σύμφωνα με την Κεντρική Τράπεζα της χώρας. Τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας έφτασαν στα 10,86 δισ. δολάρια και του χρυσού στους 187,5 τόνους στα τέλη του 2016, ενώ η χώρα αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή οικονομική κρίση.
Μετά την εκλογή του Μαδούρο το 2013, ξεκίνησε ένα νέο κύμα διαδηλώσεων από τη δεξιά αντιπολίτευση, που αμφισβητούσε το 50,61% του Μαδούρο έναντι του 49,1% του Καπρίλες. Τον Δεκέμβριο του 2015 η Δεξιά κατάφερε να αποσπάσει 112 από τις 167 έδρες της Βουλής, αλλά οι νόμοι που ψήφισε, εκτός από έναν, κρίθηκαν αντισυνταγματικοί εξαιτίας της άρνησης της αναγνώρισης της εκλογής τριών βουλευτών που εκπροσωπούν τους ιθαγενείς. Οι λευκοί είναι μόλις το 43% του πληθυσμού.
Αντιπαράθεση Βόρειας και Νότιας Αμερικής
«Για την αξιοπρέπεια, την ανεξαρτησία, την κυριαρχία, για την ειρήνη και το μέλλον της πατρίδας μας» θα αποχωρήσουμε από την Οργάνωση Αμερικανικών Κρατών, τόνισε η υπουργός Εξωτερικών του Καράκας Ντέλκι Ροντρίγκες, καταγγέλλοντας την παραβίαση της κυριαρχίας της χώρας από έναν οργανισμό που ελέγχεται πλέον από τις ΗΠΑ και τα συμφέροντά τους. Δεκαπέντε χώρες ακολούθησαν την πολιτική των ΗΠΑ, δέκα ψήφισαν κατά και τέσσερις απείχαν. Τον Δεκέμβριο, η κυβέρνηση Ομπάμα κατάφερε να εκδιώξει τη Βενεζουέλα από το Mercosur, ενώ τώρα το Καράκας προσπαθεί να σπάσει την απομόνωσή του ζητώντας για τις 2 Μαΐου την έκτακτη σύγκλιση του συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών των χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (CELAC), στο οποίο δεν συμμετέχουν οι ΗΠΑ και ο Καναδάς.
Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο εσωτερικό της Βενεζουέλας προσπαθούν να βρουν στηρίγματα στον στρατό και στα σώματα ασφαλείας, όπως φαίνεται από την έκκληση του Κ.Κ. της χώρας προς τους αξιωματικούς «να μην ενδώσουν στην ιμπεριαλιστική τρομοκρατία», ζητώντας παράλληλα την κινητοποίηση του «Μεγάλου Πατριωτικού Μπλόκου» και των λαϊκών οργανώσεων.
Το μέλλον της Βενεζουέλας θα κριθεί στους δρόμους ή στις κάλπες; Η Δεξιά προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τους δρόμους για να κερδίσει αμέσως στις κάλπες, ενώ ο Μαδούρο αντιστέκεται για να φτάσει έως τη λήξη της θητείας του το 2018 στοιχηματίζοντας στη βελτίωση της οικονομίας.
Ο αλληθωρισμός της ευρωπαϊκής Δεξιάς
Στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ο Ιγκλέσιας, ο Μελανσόν, ο Τσίπρας, ο Γκίζι και άλλοι αριστεροί ηγέτες «χρεώνονται» από τους καλοθελητές της βάρβαρης λιτότητας τις πολιτικές τους σχέσεις με τις εμπειρίες της Λατινικής Αμερικής.
Ο Ραχόι ζήτησε εκλογές στη Βενεζουέλα, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις της υπουργού Εξωτερικών του Καράκας Ροντρίγκες, που ζήτησε από τον Ισπανό πρωθυπουργό να ασχοληθεί με το κύμα συλλήψεων για διαφθορά στελεχών του Λαϊκού Κόμματος στην Ισπανία. Αυτή τη φορά δεν υπάρχουν οι κατασκευασμένες από την ηγεσία της αστυνομίας του Ραχόι και καλοπληρωμένους δημοσιογράφους «κατηγορίες» εναντίον του Ιγκλέσιας και του Ερεχόν για «χρηματισμό» από τη Βενεζουέλα. Για μίζες και χρηματισμό, με αποδείξεις λογαριασμών από ελβετικές τράπεζες, συνεχίζουν να συνωστίζονται στις ισπανικές φυλακές στελέχη του Λαϊκού Κόμματος.
Η διεφθαρμένη ελληνική Δεξιά κατασκευάζει σενάρια για τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το Καράκας στον ίδιο βαθμό που η γαλλική και γερμανική Δεξιά προσπαθούν να εμπλέξουν τον Μελανσόν, μετά το σχεδόν 20% που πήρε στο πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, και τον Γκίζι, εν όψει των γερμανικών βουλευτικών εκλογών του Σεπτεμβρίου.
Αργύρης Παναγόπουλος
Πηγή: Η Αυγή
