Η αριστερά στην Ευρώπη δεν είναι σε καλή κατάσταση. Μόλις στο 20ό έτος από την ίδρυσή του, το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) διασπάστηκε. Τα σκανδιναβικά αριστερά κόμματα, καθώς και το πορτογαλικό Bloco και η γαλλική France Insoumise, εγκατέλειψαν το ΚΕΑ και ίδρυσαν το δικό τους ευρωπαϊκό κόμμα: Την Ευρωπαϊκή Αριστερή Συμμαχία για τους Ανθρώπους και τον Πλανήτη. Επιπλέον, η κοινοβουλευτική ομάδα της Αριστεράς ψηφίζει διαφορετικά σε σημαντικά θέματα, όπως η Ουκρανία. Υπάρχουν διαφορετικές θέσεις: Κάποιοι είναι υπέρ της παράδοσης στρατιωτικού υλικού, άλλοι όχι. Η ευρωπαϊκή αριστερά είναι πλουραλιστική και έχει διαφορετικές παραδόσεις. Ως εκ τούτου, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι υπάρχουν διαφορετικές πολιτικές θέσεις. Όμως, μέχρι σήμερα, πάντα βρισκόταν ένας συμβιβασμός. Κατά τη γνώμη μου, οι κύριοι λόγοι της διάσπασης δεν είναι στην πραγματικότητα οι διαφορετικές πολιτικές θέσεις, αλλά τα εσωτερικά προβλήματα λειτουργίας του ΚΕΑ. Ορισμένα κόμματα, όπως το Bloco ή η Φινλανδική Αριστερή Συμμαχία, αισθάνονται ότι κυριαρχούνται από πολύ μικρά κόμματα λόγω της αρχής της συναίνεσης. Ως εκ τούτου, σχεδιάστηκε μια διαρθρωτική μεταρρύθμιση.
Ωστόσο, η διάσπαση της ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι γεγονός και αντιπροσωπεύει την αποδυνάμωση των αριστερών δυνάμεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και αυτό σε μια συνθήκη όπου η ενίσχυση της αριστερής ευρωπαϊκής πολιτικής είναι ακριβώς απαραίτητη. Διότι με την εκλογή του Τραμπ ως προέδρου των ΗΠΑ, η Ευρώπη θα βρεθεί αντιμέτωπη με νέες προκλήσεις. Αυτό επηρεάζει το εμπόριο και κατ’ επέκταση την οικονομία, αλλά κυρίως την πολιτική ασφάλειας, όπου απαιτούνται περισσότερες οικονομικές συνεισφορές από τις ευρωπαϊκές χώρες. Αναμένεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα απαντήσει με αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση. Η Αριστερά πρέπει να πάρει ξεκάθαρη θέση απέναντι σε αυτό.
Αυτή τη στιγμή, υπάρχει ανάγκη για ισχυρότερη πολιτική συνεργασία μεταξύ των αριστερών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης της ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Παρά τις διαφορετικές θέσεις, η ευρωπαϊκή Αριστερά πρέπει να είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον αφοπλισμό και την ειρήνη. Η ανάπτυξη μιας ανεξάρτητης ευρωπαϊκής πολιτικής ασφάλειας πρέπει να αποτελέσει κοινό καθήκον των ευρωπαϊκών αριστερών δυνάμεων. Ένα άλλο βασικό θέμα είναι η καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης και συνεπώς η δέσμευση για τον κοινωνικό-οικολογικό μετασχηματισμό. Κυρίως επειδή οι δεξιές και συντηρητικές δυνάμεις σκοπεύουν να μειώσουν τους κλιματικούς στόχους. Αλλά δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στον οικολογικό μετασχηματισμό της βιομηχανίας, διότι η παραγωγή που βασίζεται στις ορυκτές πηγές ενέργειας δεν έχει πια μέλλον. Ωστόσο, αυτή πρέπει να είναι μια «δίκαιη μετάβαση», όπως απαιτούν τα συνδικάτα. Επίσης, η μεταναστευτική πολιτική είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Η Αριστερά πρέπει να πάρει ξεκάθαρη θέση ενάντια στην αυστηροποίηση του νόμου περί ασύλου και να υποστηρίξει μια ανθρώπινη μεταναστευτική πολιτική. Και επίσης όσον αφορά τα κοινωνικά ζητήματα, όπως το Κοινωνικό Πρωτόκολλο ή μια κοινωνική πολιτική στέγασης, είναι τομείς στους οποίους οι αριστερές δυνάμεις μπορούν να συνεργαστούν.
Δεδομένης της πολυμορφίας των ευρωπαϊκών αριστερών δυνάμεων, οι φυγόκεντρες τάσεις είναι απολύτως φυσιολογικές. Ωστόσο, υπάρχει μια ολόκληρη σειρά θεμάτων για τα οποία οι αριστερές δυνάμεις μπορούν και πρέπει να συνεργαστούν. Η συνεργασία αυτή είναι αναγκαία δεδομένης της ανόδου της Ακροδεξιάς και των αυταρχικών τάσεων. Τόσο στο τελευταίο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς όσο και στο πρόγραμμα για τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ήταν δυνατόν να συμφωνηθούν κοινά σημεία-κλειδιά. Η συνεργασία μεταξύ των διαφόρων αριστερών δυνάμεων στην Ευρώπη είναι σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ.
Ο Δρ Χάιντζ Μπιρμπάουμ είναι πρόεδρος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ
