Η Νέα Αριστερά, που πραγματοποίησε το ιδρυτικό συνέδριό της, αποτελεί το παράδοξο ενός εν τη Βουλή κόμματος, που υπήρξε πριν καν ιδρυθεί. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί και να είναι αναμφισβήτητα πλεονέκτημα, αλλά και η ίδια γνωρίζει από την πείρα της συμμετοχής της στις πρόσφατες ευρωεκλογές ότι δεν έχουν ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Κατά μία βάσιμη εκτίμηση, η προέλευσή της από μια διαδικασία ρευστοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που προκλήθηκε με καταλύτη, όχι όμως και αιτία, την εκλογή Κασσελάκη, επηρέασε αρνητικά την εκλογική επίδοσή της τον περασμένο Μάιο με διάφορους τρόπους. Όχι μόνο γιατί κάποιοι την ταύτιζαν πολιτικά με το παρελθόν των στελεχών της και γι’ αυτό δεν την επέλεγαν, αλλά και γιατί κάποιοι άλλοι, ενώ την έβλεπαν θετικά, θεωρούσαν ότι έπρεπε να δώσουν άλλη μια ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να διατηρήσει τη θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση έναντι της δεξιάς κυβέρνησης.
Δύσκολη εξίσωση
Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει γενικότερα αντιληπτό ότι η Νέα Αριστερά, για να γίνει αποδεκτή και ελκυστική επιλογή για ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος, οφείλει, αφενός, να κάνει ορατή την τομή που τη γέννησε, χωρίς να αποκοπεί από τον κόσμο που επέλεγε επί χρόνια τον ΣΥΡΙΖΑ, αφετέρου, να τονίσει τα χαρακτηριστικά εκείνα που τη διακρίνουν ως νέο κόμμα, καθώς και τα νέα, ιδιαίτερα στοιχεία που έρχεται να καταθέσει στην ελληνική πολιτική σκηνή και ειδικότερα της Aριστεράς.
Δύσκολη εξίσωση. Πρώτα απ’ όλα γιατί, επιχειρώντας να απεμπλακεί από την κακή πλευρά τής παράδοσης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι υποχρεωμένη να αναφερθεί κριτικά και αυτοκριτικά στο παρελθόν, πράγμα που την γυρίζει πίσω αντί να την προσανατολίζει στο μέλλον. Αν δεν το κάνει, όμως, κινδυνεύει να θεωρηθεί προέκταση του παλιού και κακού. Είναι μια εκ γενετής αντίφαση, ιδίως από τη στιγμή που, ορθά, επιλέγει τον τίτλο Νέα Αριστερά.
Μπορεί, άραγε, να αρθεί αυτή η αντίφαση στα μάτια πολλών; Ναι, με την προϋπόθεση ότι θα τονιστούν όσο χρειάζεται τα στοιχεία που την καθιστούν πραγματικά νέα. Τόσο ώστε να την καθιστούν διακριτή και ελκυστική επιλογή για τα κοινωνικά και εκλογικά στρώματα στα οποία απευθύνεται κατά κύριο λόγο.
Άρση της αντίφασης
Μπορεί να το κάνει πρώτα απ’ όλα τονίζοντας μέσα από τη διαδικασία του ιδρυτικού συνεδρίου και ιδίως με τις αποφάσεις του τα ταυτοτικά στοιχεία που τη διακρίνουν, κατά βάση με τις καταστατικές επιλογές. Ιδίως αυτά που αφορούν το δημοκρατικό, ουσιαστικά συμμετοχικό τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας, την απαλλαγή από τον αρχηγισμό με την επιλογή του τρόπου εκλογής των συλλογικών και μονοπρόσωπων οργάνων, με την ορθή αποκατάσταση της λειτουργίας των τάσεων και την εξασφάλιση της ισοτιμίας και των δικαιωμάτων της μειοψηφίας κατά τη διαδικασία λήψης των αποφάσεων, την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών για την οριζόντια επικοινωνία των μελών αλλά και την επικοινωνία με την κοινωνία.
Αναδεικνύοντας και τονίζοντας την ενωτική στρατηγική της για τον χώρο της Αριστεράς, χωρίς την οποία αποτελεί στην καλύτερη περίπτωση αυταπάτη η διεκδίκηση της καθοριστικής συμμετοχής της στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Είναι η μόνη, ίσως, που μέχρι στιγμής μπορεί να συνθηματοποιήσει και να διεκδικήσει την ενεργοποίηση μιας διαδικασίας αναγέννησης, ανασυγκρότησης, ανασύνθεσης και ενότητας στον χώρο της Αριστεράς, ουσιαστική προϋπόθεση για την απόδοση μιας επεξεργασμένης πολιτικής ευρύτερων συμμαχιών στη βάση της προγραμματικής και κοινωνικής/κινηματικής σύγκλισης.
Καθιστώντας αναπόσπαστο και λειτουργικό στοιχείο της αντίληψής της για την πολιτική και την ανατροπή του υπάρχοντος την οικολογική συνείδηση ως σύγχρονη έκφραση της αντίθεσης στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και συγκρότησης των κοινωνιών. Και περιλαμβάνοντας στο πρόγραμμά της και τις επεξεργασίες της όλες τις αναγκαίες θέσεις και δράσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής με κοινωνικό πρόσημο.
Τονίζοντας τη διεθνιστική και φιλειρηνική, αντιπολεμική τοποθέτηση και πρακτική της υπέρ του δίκαιου αγώνα των καταπιεσμένων λαών, υπέρ της μείωσης των εξοπλισμών, ιδιαίτερα των πυρηνικών, την κριτική στάση της απέναντι στην ΕΕ, καθώς και τις θέσεις της για την επίλυση των διαφορών με τις γειτονικές χώρες με βάση το διεθνές δίκαιο και την αντίθεσή της με κάθε είδους πολεμικούς συνασπισμούς.
Προβάλλοντας και ενισχύοντας την κινηματική ψυχή της, ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κριτικής ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς και συγκροτητικό στοιχείο της σχέσης που θέλει και οφείλει να αναπτύσσει με τη νέα γενιά ως ιδιαίτερη κοινωνική κατηγορία και δύναμη κοινωνικής αλλαγής.
Πολιτική συν επικοινωνία
Μπορεί, προφανώς, να επισημάνει κάποιος και άλλα ή να τονίσει ιδιαίτερα μερικά από αυτά. Εκείνο, πάντως, που έχει σημασία, και πολιτικά και επικοινωνιακά, είναι να γίνει κατανοητό ότι δεν μιλάμε απλά για την περίληψη και την αναζήτηση των στοιχείων αυτών στις χιλιάδες λέξεις των θέσεων και των προγραμματικών κειμένων, αλλά για την ανάδειξή τους με τους κανόνες και της επικοινωνιακής πολιτικής σε σήματα κατατεθέντα της Νέας Αριστεράς, μέσα από την πολιτική απόφαση του συνεδρίου, με το κλείσιμο των εργασιών του από την νεοεκλεγμένη ηγεσία της, με ειδικά επιλεκτικά ψηφίσματα, με συγκεκριμένες προτάσεις και πρωτοβουλίες του συνεδρίου προς τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς…
Υπάρχουν τρόποι με τους οποίους μπορούν τα λόγια να αρχίσουν να γίνονται πράξη, οι πομποί να εκπέμπουν κατανοητά μηνύματα και οι δέκτες να τα λαμβάνουν ανταπαντώντας και, τελικά, τα αρχικά μειονεκτήματα να μετατρέπονται σε πλεονεκτήματα.
Χαράλαμπος ΓεωργούλαςΗ ΕΠΟΧΗ
