Οταν εξοµοιώνεσαι µε το τέρας, δεν το πολεµάς. Το προσκυνάς και το διακονείς.
Σε πόσους κόσµους χωρίζεται άραγε ο Κόσµος, ο πλανήτης µας δηλαδή, όχι το Σύµπαν που προσδιορίζει ο διεθνής όρος «Cosmos»; Σε τρεις, πρώτο, δεύτερο και τρίτο; Ανεπτυγµένο, αναπτυσσόµενο και υπανάπτυκτο; Ή µήπως σε δύο, κυρίαρχο και κυριαρχούµενο, ηγεµονεύοντα και ηγεµονευόµενο, ή πολιτισµένο και «απολίτιστο», όπως διατείνονται όσοι στη ∆ύση φρονούν ότι το ανθρώπινο είδος πλάστηκε για να υπηρετεί τον Λευκό Αφέντη, και δη τον χριστιανό; Να υπηρετεί, εν ολίγοις, τις πρώην και τις νυν αυτοκρατορίες, που µοιράζουν τη Γη σε ζώνες επιρροής, ευεργετώντας µια στο τόσο τους προθυµότερους των προθύµων και ασκώντας την εξουσία τους µε τη λογική και την ηθική της αποικιοκρατικής εποχής, πλην µε ρητορική δηµοκρατίας και δικαιοσύνης;
Ναι, δύο οι κόσµοι: ο κόσµος που ζει και ο κόσµος που απλώς επιβιώνει. Και τέτοιος κόσµος, φτωχός και ζορισµένος, υπάρχει πολύς και µέσα σε χώρες ανεπτυγµένες. ∆εν κατοικεί µόνο στα «τριτοκοσµικά» κράτη της Αφρικής και της Ασίας. Και δεν τολµάει καν να ονειρευτεί µιαν άσπρη µέρα, γιατί τα πάντα τον εξαναγκάζουν να δηλώσει υποταγή στην κορυφαία θεότητα των καιρών µας, την ΤΙΝΑ. Οχι, δεν πρόκειται για παραφθορά του ονόµατος της Αθηνάς, αλλά για το αρκτικόλεξο There Is No Alternative. ∆εν υπάρχει εναλλακτική. Η Ιστορία τελείωσε µε τη στέψη του νεοφιλελεύθερου πολιτισµού ως µοναδικής ρεαλιστικής εκδοχής διαχείρισης των ανθρωπίνων. Αυτό ήταν το πεπρωµένο, η µοίρα, η ειµαρµένη. Μην το πολεµάτε. Ηρεµήστε πια. Παραιτηθείτε. Νοµοτελειακά, στο πλαίσιο της παγκοσµιοποιητικής ΤΙΝΑ διαµορφώθηκαν ο κόσµος ποµπός και ο κόσµος δέκτης, κι αυτό πρέπει να µείνει εσαεί απαρασάλευτο. Ο κόσµος που εκπέµπει, πέµπει και εξάγει (δόγµατα, κανόνες, διαταγές, στρατεύµατα, αλλά και «αγαθά», και ρύπους βέβαια, µια και οφείλει να συνεχίζει την πρόοδό του) και ο κόσµος που εισάγει, δέχεται και οφείλει να ανέχεται.
Οπως η Μελόνι
Η Ευρωπαϊκή Ενωση ανήκει στον Πρώτο Κόσµο, αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι στο εσωτερικό κάθε χώρας-µέλους της λείπουν οι τεράστιες ανισότητες: για κοινωνίες των δύο τρίτων πρόκειται, τα οποία απλώς επιβιώνουν ή τα ψευτοκαταφέρνουν. Η Ενωση, λοιπόν, εξάγει. Εξάγει αυτοκίνητα, φάρµακα, ρούχα, και όπλα βεβαίως, σε χώρες αποδεδειγµένα φιλειρηνικές και πιστές στο διεθνές δίκαιο, να, όπως το Ισραήλ ή η Τουρκία. Εξάγει όµως και τα παραπροϊόντα της προκοπής της: σκουπίδια και ρύπους. Και πλέον εξάγει και µετανάστες και πρόσφυγες. Με πρωτοπόρο την Ιταλία της ακροδεξιότατης Τζόρτζια Μελόνι, την οποία υποστηρίζει ενθουσιωδώς, παρασταίνοντάς τη µάλιστα σαν παράδειγµα προς µίµηση, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για δεύτερη θητεία, ανταµοιβή για τη λαµπρή πρώτη πενταετία της. Ενα ψεγάδι έχει όλο κι όλο η πολιτεία της. Το 43,5% της διδακτορικής διατριβής της ήταν προϊόν λογοκλοπής, όπως αποδέχθηκε στο όχι και τόσο µακρινό 2016 η εξεταστική επιτροπή της Ιατρικής Σχολής του Αννόβερου. Η οποία πάντως δεν ανακάλεσε το πτυχίο της, διότι –ω της σοφιστείας– «δεν µπορεί να αποδειχθεί πρόθεση για εξαπάτηση». Πταίσµα, εν πάση περιπτώσει. Συνηθισµένο και στα µέρη µας.
Αν οι 26 Ευρωπαίοι εταίροι µας είχαν υιοθετήσει το εξαιρετικό ελληνικό σύστηµα περισυλλογής, διαχείρισης και ανακύκλωσης απορριµµάτων, που ούτε παράνοµες χωµατερές διαθέτει, στο έµπα µάλιστα ή στο έβγα δήµων και κοινοτήτων, ούτε καφέ κάδους προς υποδοχή βιοαποβλήτων, που όµως σε περιµένουν εσένα τον οικολογικώς χρηστό πολίτη κλειδωµένοι και µε το κλειδί άφαντο, η Ε.Ε. δεν θα βρισκόταν στην ανάγκη να εξάγει σε τρίτες χώρες πάνω από 30 εκατ. τόνους σκουπιδιών τον χρόνο: τα απόβλητα του σιδήρου και του χάλυβα στην Τουρκία, το χαρτί στην Ινδία, κτλ. Και επειδή στο πεδίο αυτό ανθούσε η παρανοµία, ενώ η φιλοπεριβαλλοντική χρήση των ευρωαποβλήτων στις χώρες εισαγωγής τους ήταν λου- λούδι µαραµένο, τον περασµένο Φλεβάρη η Ευρωβουλή αποφάσισε αυστηρότερα µέτρα.
Και; Αυστηρότατο υποτίθεται πως ήταν και το ευρωκαθεστώς υποστήριξης ενός άλλου δικαιώµατος των πλουσίων και ισχυρών, κρατών ή επιχειρηµατιών: να εµπορεύονται τις εκποµπές άνθρακα. Να εξάγουν δηλαδή ρύπους σε χώρες που διαθέτουν πλεόνασµα εκποµπών, επειδή, ως µη βιοµηχανικές, αδυνατούν να εκπέµψουν το διοξείδιο άνθρακα που τους αναλογεί. Τι σηµαίνει αυτό; Οτι οι κύριοι υπεύθυνοι για τη συνεχώς επιδεινούµενη κλιµατική αλλαγή δεν πληρώνουν τα επίχειρα της αντιπεριβαλλοντικής συµπεριφοράς τους. Και, βάσει του Πρωτοκόλλου του Κιότο, µπορούν να φορτώνουν στις «υπανάπτυκτες» χώρες τις οικοαµαρτίες τους και τα διοξείδιά τους: τα αέρια του θερµοκηπίου. Εναντι αµοιβής φυσικά, οπότε δεν τίθεται ζήτηµα «δίκαιης κατανοµής των βαρών».
Απάτη
Τι είδαµε και στο πεδίο αυτό; Απατεωνιές, και µάλιστα µε Γερµανούς πρωταγωνιστές, την «ανένδοτη νοµιµοφροσύνη» των οποίων πολλοί στα µέρη µας την προβάλλουν σαν πρότυπο. Στελέχη τραπεζικών κολοσσών λοιπόν, όπως η Deutsche Bank, ανοιχτόµυαλοι επιχειρηµατίες, µεγαλοδικηγόροι και αξιωµατούχοι των αστυνοµικών αρχών της ίδιας της Ε.Ε. έστηναν εταιρείες-φαντάσµατα, διέπρατταν εικονικές αγοραπωλησίες και έκοβαν πλαστά τιµολόγια µεταπώλησης δικαιωµάτων εκποµπής ρύπων. Τι πέτυχαν; Να κλέψουν από τις ευρωπαϊκές φορολογικές αρχές ΦΠΑ αξίας 5 δισ. ευρώ. Η όλη σκανδαλώδης ιστορία παρουσιάστηκε στις 7.5.2019 στην «Κ», σε ρεπορτάζ – έρευνα του Γιάννη Σουλιώτη και του Τάσου Τέλλογλου, µε τον τίτλο «Η “απάτη του αιώνα” µε το εµπόριο ρύπων». Εχει και η Ελλάδα βέβαια ένα µερίδιο στην ασύλληπτη κοµπίνα.
Ισως επειδή για αρκετούς Ευρωπαίους ιθύνοντες, πρωθυπουργούς, υπουργούς, επιτρόπους, ευρωβουλευτές, κοµµατάρχες, µιντιοκράτες, οι µετανάστες και οι πρόσφυγες δεν αξίζουν πολύ περισσότερο από τους ανεπιθύµητους ρύπους και τα περιττά σκουπίδια, αρχίσαµε πια να τους εξάγουµε και αυτούς σε χώρες µη µέλη της Ε.Ε. Τα εγκαίνια έγιναν στην Αλβανία, όπου η Μελονία, άλλως Ιταλία, κατασκεύασε (µε απευθείας αναθέσεις, αλλά αυτό το κόλπο το ξέρουµε κι εµείς, δεν περιµέναµε να µας το µάθουν οι Ιταλοί) δύο κέντρα κράτησης µεταναστών, κατόπιν συµφωνίας µε το καθεστώς Εντι Ράµα. Θα υποβάλλουν εκεί αίτηση χορήγησης ασύλου, θα ελέγχονται και περίπου οι εκατό στους εκατό θα επαναπατρίζονται σε «ασφαλείς χώρες» σαν την Αίγυπτο, την Τυνησία κι άλλες 15 στις 22 προτεινόµενες που κρίθηκαν µη ασφαλείς από τη ∆ιεθνή Αµνηστία.
Επί Ζαν-κλοντ Γιούνκερ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε απορρίψει µετά βδελυγµίας ανάλογους σχεδιασµούς, κρίνοντας ότι η δηµιουργία «κέντρων επαναπατρισµού» εκτός Ε.Ε. παραβιάζει τις διεθνείς συνθήκες περί ανθρωπίνων δικαιωµάτων. Τώρα, η επίσηµη Ευρώπη κάνει ό,τι και κάθε µέλος της ξεχωριστά, και η Ελλάδα βέβαια: τάχα για να πολεµήσει την Ακροδεξιά, ενστερνίζεται θεµελιώδεις ακροδεξιές ιδέες και πρακτικές. Μα όταν εξοµοιώνεσαι µε το τέρας, δεν το πολεµάς. Το προσκυνάς και το διακονείς.
Παντελής Μπουκάλας
