Από την ώρα που έσβησε ακούμε αδιανόητα πράγματα. Και το χειρότερο είναι ότι έχουμε συνηθίσει να ακούμε ηλιθιότητες που υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, χωρίς πλέον το μέσα μας να εξεγείρεται.
Μητσοτάκης: Προσπαθούμε κάθε χρόνο να γίνουμε καλύτεροι.
Δεν το λες αυτό όταν έχει φτάσει η φωτιά στο Χαλάνδρι ρε φίλε. Δεν το λες.
Σκέρτσος: Πρέπει να χτίσουμε ψυχική ανθεκτικότητα προκειμένου να προσαρμοστούμε στη νέα κανονικότητα της κλιματικής κρίσης.
Δηλαδή αρχίστε να το συνηθίζετε και μην μας τα ζαλίζετε κάθε φορά που καίγεται η μισή Αττική.
Μην εξοργίζεστε. Και με την πανδημία που πέθαιναν 1000 άνθρωπο τη μέρα, αυτό πάνω κάτω έλεγε ο Σκέρτσος. Συνηθίστε το, δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Κικίλιας. Οι πυροσβέστες δεν κάθονται δύο μερες στη φωτιά για να τους πάμε φαγητό και νερό. Αλλάζουν βάρδιες.
Αν είναι δυνατόν. Πολιτική Προστασία. Και σε τέτοια φωτιά.
Και κατά τα άλλα μια χαρά πάει και κρύβεται πίσω από την Πυροσβεστική όταν βλέπει τα σκουρα. Χτυπάτε εμένα όσο θέλετε, αλλά όχι τους γενναίους πυροσβέστες μας.
Σοφία Βούλτεψη. Αυτή είναι περιβόλι.
Μας έφερε τις διακυμάνσεις της μέσης θερμοκρασίας για την Ανταρκτική, για να μας πείσει ότι η κλιματική κρίση είναι ανυπέρβλητη.
Ποια κλιματική κρίση, κάηκαν σπίτια στο Χαλάνδρι λέμε.
Και είπε ότι η φωτιά ήταν μικρο – megafire. Αριστούργημα.
Καλύτερο και από τις χαοτικές κηλιδώσεις.
Α και για να μη μας δουλεύουν: Ακριβής επιστημονικός ορισμός για το τι είναι megafire δεν υπάρχει. Megafire λένε την φωτιά που έχει κάψει μεγάλη έκταση.
Όταν λοιπόν μας λένε ότι η φωτιά έκαψε μεγάλη έκταση γιατί ήταν megafire, στην ουσία ταυτολογούν. Όπως το αυτό με την κότα.
Γι αυτό αφήστε το παιδιά. Η ουσία είναι ότι κάθε φωτιά μπορεί να γίνει megafire άμα κάθεσαι και την κοιτάς. Εκεί είναι το θέμα.
Λοιπόν. Επειδή η συζήτηση «ο κρατικός μηχανισμός κινητοποιήθηκε/ όχι δεν κινητοποιήθηκε», «τα εναέρα πέταξαν/ όχι δεν πέταξαν», «είστε ψεύτες/ όχι εσείς είστε», είναι αντιπαραγωγική όταν δεν τεκμηριώνεται με στοιχεία, να πούμε τα εξής:
Πρώτον έχουμε ένα αντικειμενικό στοιχείο. Ανεξαρτήτως του τι έκανε ο κρατικός μηχανισμός, η φωτιά συμπεριφέρθηκε σαν να μην υπήρχε καθόλου κρατικός μηχανισμός.
Δηλαδή είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι παραπάνω θα είχε γίνει, αν αφήνανε την φωτιά να καίει χωρίς να κάνουν τίποτα.
Θα είχε φτάσει ως το Χαλάνδρι και θα είχε σβήσει μόλις έπεφτε ο άνεμος. Αυτό.
Επειδή όμως είδαμε τους πυροσβέστες λιωμένους, το θέμα είναι το εξής:
Αυτό που χρειάζεται κατ αρχάς, είναι ένα ανεξάρτητο πόρισμα που να εντοπίζει το τι έφταιγε στην προσπάθεια κατάσβεσης. Και τι αδυναμίες εμφάνισε ο κρατικός μηχανισμός. Και μετά να δούμε τι χρειάζεται.
Διότι δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ή δεν έχουμε επάρκεια μέσων, ή έχουμε επάρκεια μέσων αλλά υπάρχουν επιχειρησιακές ευθύνες.
Μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο. Αλλά αν υπήρχε και επάρκεια μέσων και επιχειρησιακή επάρκεια, πώς διάολο έφτασε η φωτιά μέχρι το Χαλάνδρι..
(Για παράδειγμα δεν γίνεται να παίρνουμε 10 δις μαχητικά αεροπλάνα και να μην έχουμε πυροσβεστικά που πετάνε την νύχτα…)
Αλλά φυσικά όλοι ξέρουμε ότι αυτή η χώρα δεν είναι σε θέση να εκπονήσει ένα ανεξάρτητο πόρισμα. Ούτε αντέχει να το διαχειριστεί. Σε οποιονδήποτε τομέα.
Δεν θυμάστε την έκθεση του Τσιόδρα και του Λέκκα για τις ΜΕΘ; Που βγαίνανε οι ρεζίληδες και λέγανε ότι δεν την παρέλαβαν και δεν ξέρανε τι λέει;
Αυτό είναι το ένα θέμα. Το δεύτερο είναι η πρόληψη.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μετά από την καταστροφή στο Μάτι είχε ζητήσει από τον καθηγητή Γκολτάμερ και την ομάδα του μια έκθεση για τις πυρκαγιές στην Ελλάδα.
Η φιλοσοφία αυτής της έκθεσης είναι πάνω κάτω η εξής: το 90% (χοντρικά) των πόρων που δαπανώνται για πάει στην καταστολή και το 10% στην πρόληψη.
Αλλά η καταστολή έχει όρια. Γιατί αν μια φωτιά τεθεί εκτός ελέχου, δεν αντιμετωπίζεται, όσα μέσα και να έχεις.
Το θέμα είναι η μεγάλη πλειοψηφία των πόρων να κατευθύνεται στην πρόληψη. Δηλαδή στην συντήρηση των δασών, τις αντιπυρικές ζώνες, την επιτήρηση.
Και φυσικά στην νομική τους θωράκιση. Ώστε να κανείς να μην περιμένει ότι θα αποκομίσει οικονομικό συμφέρον από τις πυρκαγιές.
Και εδώ είναι που λές «τι κάθομαι και γράφω τώρα..». Εδώ προσπαθούμε να τα αποχαρακτηρίσουμε τα δάση, θα προσλάβουμε δασοφύλακες να τα συντηρούν και να τα προσέχουν;
Και οι ανεμογεννήτριες πώς θα μπουν; Τα αυθαίρετα πού θα χτιστούν; Τα ριζόρτς τι θα καταπατήσουν;
Και στο κάτω κάτω ποιος ενδιαφέρεται να επενδύσει στην συντήρηση των δασών; Σε προσλήψεις και σε τσουγκράνες και λάστιχα ποτίσματος; Τι μίζα έχουν αυτά;
Εδώ διαλύονται τα νοσοκομεία, πλάκα κάνουμε; Δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα λέμε.
Αν και το τελευταίο είναι υπό συζήτηση πλέον. Γιατί όταν κάθε φυσική καταστροφή μας κοστίζει πλέον δισεκατομμύρια, ίσως η σχέση κόστους οφέλους μας επιβάλλει να αυξήσουμε τις δαπάνες για πρόληψη και καταστολή των πυρκαγιών. Λέμε τώρα.
Υπάρχει βέβαια και η λύση να παραχωρήσουμε τα δάση σε ιδιώτες, το ζύμωνε πέρσι ο Σκυλακάκης. Δεν ξέρουμε γιατί το απέσυρε φέτος.
Αλλά πραγματικότητα είναι μια: όταν ξοδεύεις λεφτά για να κάνεις προσλήψεις, κανείς δεν πρόκειται να σου πει μπράβο.
Ούτε θα σου πει μπράβο επειδή κάπου ΔΕΝ έπιασε φωτιά.
Οπότε καλύτερα να αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι.
Και να κάνουμε τα βασικά που τα ξέρουμε. Κάθε φορά που καίγεται το σύμπαν να αφήνουμε μούσι.
Άγγελος Τσέκερης