Ξυπνάς μια ωραία μέρα, έχει μπει ο Ιούλιος στην Ελλάδα, κάτι ακούς για θέσπιση εξαήμερης εργασίας, κάτι ακούνε και στον έξω κόσμο, αρχίζουν να σκάνε άρθρα και ρεπορτάζ στις μεγαλύτερες εφημερίδες της προηγμένης της Δύσης, τι συμβαίνει στην πανέμορφη χώρα μας άραγε, τι συνέβη κι ενώ στα άλλα κράτη έχουν αρχίσει να ψάχνονται μήπως η πενθήμερη εργασία αρχίσει σιγά σιγά να γίνεται τετραήμερη, στην Ελλάδα το πήραν ανάποδα; Μπας και ξέρουν κάτι περισσότερο οι Έλληνες, μπας και είναι αυτοί οι αληθινοί πρωτοπόροι, μπας και εκείνοι είναι που δείχνουν τον σωστό το δρόμο;
Φυσικά εννοείται – εννοείται – εννοείται ότι δεν είναι έτσι. Κανένα εξαήμερο δεν υπάρχει. Βγαίνουν αμέσως οι αρμόδιοι και δίνουν τις δέουσες απαντήσεις. Είναι φέικ νιουζ, είναι μια έκτακτη μέρα δεν είναι μια έκτη ημέρα, κάνουν και λογοπαίγνια, παίζουν με τις λέξεις, ποιητικοτροπούν, ερωτοτροπούν με τον λόγο, εξηγούν, διευκρινίζουν, διαβεβαιώνουν. Δεν είναι αυτό που νομίζεις. Όσο δούλευες θα δουλεύεις. Εκτός βέβαια κι αν είσαι ένας από εκείνους τους λίγους άτυχους που θα δουλεύουν μια μέρα παραπάνω. Άλλο αυτό όμως. Εντελώς άλλο. Η ατυχία είναι μέσα στη ζωή. Και βασικά δεν είναι καν ατυχία, τύχη και ευλογία είναι. Μπορεί να πληρώνεσαι παραπάνω έτσι. Όλα μπορούν να γίνουν.
Ξυπνάς μια ωραία μέρα, έχει μπει ο Ιούλιος στην Ελλάδα και ακούς ότι καθιερώθηκε εξαήμερη εργασία Και έχει ψηφιστεί και πολλούς μήνες πριν, τώρα απλώς θα αρχίσει να εφαρμόζεται για τους λίγους άτυχους, δηλαδή τους λίγους τυχερούς. Που ήσουν τους προηγούμενους μήνες; Τι συνέβαινε; Τι σε απασχολούσε; Τι σε απασχολεί τώρα;
Υπάρχει πάντα ο λόγος της εξουσίας που είναι έτοιμος να εξηγήσει αυτό που θεσπίζει, να εξηγήσει αυτό που νομιμοποιεί. Απλά σταδιακά κατάλαβε κι αυτός ότι στην Ελλάδα των τελευταίων ετών, δεν πολυϋπάρχει πια λόγος για τον λόγο. Δεν υπάρχει λόγος για τον λόγο, επειδή δεν υπάρχει αντίλογος. Θα βγουν οι υπουργοί να εξηγήσουν τους λόγους της κάθε νέας ρύθμισης, οι δημοσιογράφοι θα τους ακούσουν, τη δουλειά τους την έκαναν, το ερώτημα το έθεσαν, η απάντηση δόθηκε, πάμε παρακάτω.
Πάμε παρακάτω στον επιφανή δικηγόρο, στον επιφανή υπουργό, στον επιφανή τραγουδιστή. Που θα εξοργίσουν την κατασκανδαλισμένη κοινή γνώμη. Γιατί θα αναδείξουν γενικότερα ελεεινά φαινόμενα. Και θα δεχθούν κατακραυγή. Και θα υποστούν φυσικά και τις συνέπειες. Μέχρι να καθαρίσει το όνομά τους, μέχρι ο χρόνος να διώξει τη λάσπη που πρόσκαιρα κόλλησε πάνω τους. Και μέχρι τότε λαός, ΜΜΕ και εξουσία ενώνονται μαζί, σε μια κοινή φωνή καταδίκης και αποτροπιασμού, για τους επιφανείς που σκανδάλισαν.
Και ταυτόχρονα θα χτυπάει το 112 κάθε τρεις και λίγο. Κίνδυνοι παντού. Φωτιά σε εργοστάσιο στο Μοσχάτο. Κλείστε τα παράθυρά σας. Έρχεται ανεπανάληπτο μπαράζ κεραυνών. Βγάλτε από τις πρίζες τις συσκευές. Κλείστε τα όλα. Πλύντε τα χέρια σας πολύ σχολαστικά. Φοράτε διπλή μάσκα, εκτός κι αν είμαστε στην αρχή της πανδημίας και δεν υπάρχουν ακόμα μάσκες, οπότε δεν χρειάζονται και μάσκες, κάνουν κακό. Στην πανδημία στέλναμε μηνύματα εμείς στο κράτος για να βγούμε, τώρα που πέρασε, μας στέλνει το κράτος για τους υπόλοιπους κινδύνους, να κρατιέται ανοικτή μια επικοινωνία που άνοιξε ανάμεσα στους πολίτες και το κράτος τους που τους προστατεύει από όλα τα κακά.
Κινδυνεύουμε απ’ όλα. Πρώτα απ’ όλα από τα fake news. Τα οποία διασπείρονται στα μεγαλύτερα ΜΜΕ του κόσμου. Δεν ξέρουν αυτά. Ξέρουν τα δικά μας ΜΜΕ. Οι δικοί μας υπουργοί. Η δική μας κυβέρνηση. Οι δικοί μας εκπομπάρχες. Αποφύγετε τις περιττές μετακινήσεις. Αποφύγετε τις περιττές ερωτήσεις. Αποφύγετε τις περιττές σκοτούρες πριν ψηφιστεί ο κάθε νόμος. Ένα κράτος που μας προστατεύει απ΄τους κινδύνους και σκανδαλίζεται μαζί μας με τα παραπτώματα των επιφανών είναι ένα κράτος που είναι με το μέρος μας και νομοθετεί εξ ορισμού για το δικό μας το καλό.
Old Boy
