Η ηγεσία της Ισλαμικής Δημοκρατίας βρίσκεται σε ένα άβολο δίλημμα σε σχέση με τα αντίποινα στην επίθεση του Ισραήλ στο προξενείο του Ιράν.
Αν το πλήγμα είναι βαρύ, μπορεί να διευκολύνει τον Νετανιάχου που εδώ και έξι μήνες προσπαθεί να εμπλέξει το Ιράν στη σύρραξη.
Αν το πλήγμα είναι συμβολικό, τότε το Ισραήλ μπορεί όχι μόνο να συνεχίσει, αλλά και να κλιμακώσει τον ακήρυχτο πόλεμο με το Ιράν.
Από τις αρχές του 2013, όταν άρχισαν οι μυστικές συνομιλίες ΗΠΑ-Ιράν στο Ομάν, η Τεχεράνη συνδέει σταθερά την όποια συμφωνία για τον διεθνή έλεγχο του πυρηνικού προγράμματός της με την αναγνώριση των ζωτικών συμφερόντων της Ισλαμικής Δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή και στην Αραβική Χερσόνησο.
Το Ιράν δεν έχει κανένα λόγο να συρθεί σε γενικευμένη σύγκρουση με το Ισραήλ σε μια στιγμή που έχει εξομαλύνει τις σχέσεις του με τη Σαουδική Αραβία αλλά και με τα άλλα κράτη της Αραβικής Χερσονήσου.
Η εμπλοκή Ιράν-Ισραήλ σε γενικευμένη περιφερειακή σύγκρουση είναι το τελευταίο που θα ήθελε αυτή τη στιγμή ο Μπάιντεν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αμέσως μετά την επίθεση στο προξενείο του Ιράν στη Δαμασκό οι ΗΠΑ διαμήνυσαν στην Τεχεράνη ότι δεν είχαν ενημερωθεί έγκαιρα ώστε να προλάβουν να αντιδράσουν.
Μια δυνητική σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ θα τίναζε στον αέρα όποια συμφωνία έχει μέχρι στιγμής επιτευχθεί για τη Γάζα και θα βραχυκύκλωνε κάθε προσπάθεια για την ολοκλήρωσή της.
Η απόκλιση του Ισραήλ από τις ΗΠΑ και τη Δύση σε σχέση με το Παλαιστινιακό είναι δεδομένη.
Σε ό,τι όμως αφορά την αντιμετώπιση του Ιράν, οι στρατηγικές στοχεύσεις των δύο πλευρών κινούνται ήδη σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης.
Αν οι ΗΠΑ μπορούν να αποδεχθούν τη δέσμευση του Ιράν να μην αποκτήσει πυρηνικά όπλα έναντι της αναγνώρισής του ως περιφερειακής δύναμης, το Ισραήλ δεν αποδέχεται την παρουσία της Τεχεράνης στην ευρύτερη Μέση Ανατολή με ή και χωρίς πυρηνικά όπλα.
Εξυπακούεται ότι διάχυση της σύγκρουσης θα βραχυκυκλώσει την πολιτική των ΗΠΑ τόσο στην Ουκρανία όσο και σε σχέση με την Κίνα.
Η μόνη εγγύηση ότι τα αντίποινα του Ιράν δεν θα προκαλέσουν αποσταθεροποίηση εκτός ελέγχου δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από έναν υπόγειο δίαυλο επικοινωνίας Ουάσινγκτον-Τεχεράνης.
Οταν την άνοιξη του 2018 ο Τραμπ αποφάσισε να βομβαρδίσει δυνάμεις του Ασαντ, ειδοποίησε τη Μόσχα, η οποία, με τη σειρά της, ειδοποίησε την Τεχεράνη και τη Δαμασκό, με τους πυραύλους των ΗΠΑ να λειτουργούν σαν πυροτεχνήματα μιας εικονικής επίδειξης πυγμής.
Γιώργος Καπόπουλος
