Θεματική συζήτηση: Δικαιοσύνη και θεσμική ακεραιότητα
Ιδιαίτερη αναφορά στα πλήγματα που έχει υποστεί το Κράτος Δικαίου τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας έκανε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης στο πλαίσιο της πρώτης ημέρας των τριήμερων εργασιών του Συνεδρίου «Μεταπολίτευση. 50 Χρόνια Μετά.» που ξεκίνησε την Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου στην Εθνική Πινακοθήκη.
Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής συμμετείχε σε μία εφ’ όλης της ύλης συζήτηση στη θεματική ενότητα «Δικαιοσύνη και θεσμική ακεραιότητα» σε ένα πάνελ που πλαισίωναν ο υπουργός Δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης και ο πρώην υπουργός Εσωτερικών, Κώστας Σκανδαλίδης.
Παρεμβάσεις στη συζήτηση, συντονιστής της οποίας ήταν ο δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας, έκαναν ο Ομότιμος Καθηγητής ΕΚΠΑ, Νικηφόρος Διαμαντούρος και η Καθηγήτρια ΕΚΠΑ, Καλλιόπη Σπανού.
Το Συνέδριο, συνδιοργανώνουν η εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ), το Οικονομικό Φόρουμ Δελφών και το Ελληνικό Παρατηρητήριο του London School of Economics.
Ακολουθούν τα βασικά σημεία της παρέμβασης του πρώην προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση:
Σε όλη τη μακρά μεταπολιτευτική περίοδο, ιδιαίτερα στην πρώτη φάση της έντονης ριζοσπαστικοποίησης αλλά και μέχρι σήμερα, υπήρξαν πολύ σοβαρές κατακτήσεις στους τομείς των κοινωνικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών, υπήρξαν σοβαρές επιδράσεις στην ίδια την πολιτική ζωή του τόπου από την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, των μαζικών κινημάτων, των κοινωνικών οργανώσεων που ενίσχυσαν εν τέλει την πολιτική συμβολή μεγάλων πολιτικών προσωπικοτήτων αλλά και των πολιτικών κομμάτων και του Κοινοβουλίου κατά τους ρόλους που το Σύνταγμα ορίζει.
Η τυπική Δημοκρατία, που βεβαίως έχει την ιδιαίτερη σημασία της έμεινε σταθερή σε ότι αφορά πρωτευόντως το Σύνταγμα του 1975 που μόνο αναθεωρήσεις έχει δεχθεί από τότε, τις εκλογικές διαδικασίες για Βουλή, Ευρωβουλή, δημοψηφίσματα που ουδέποτε αμφισβητήθηκαν, αλλά και τη λειτουργία του Κοινοβουλίου που δεν έπαψε ούτε μια ημέρα και που ανταποκρίθηκε σε πολύ δύσκολες περιόδους, όπως αυτή της πανδημίας ή και της μακρόχρονης παρουσίας της Χρυσής Αυγής. Βεβαίως επισημαίνω το ότι κατά τη διάρκεια της υπερψήφισης των μνημονιακών δεσμεύσεων υπήρχε επί της ουσίας και τυπικά ματαίωση της συμβολής των βουλευτών και των κομμάτων στη σχετική συζήτηση και τη διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών.
Το πόθεν έσχες δεν είναι ζήτημα ότι δήθεν οι πολιτικοί αθωώνουν τους εαυτούς τους, γιατί η πλειοψηφία ως γνωστόν στην αρμόδια επιτροπή αποτελείται από δικαστές. Πλην όμως είναι σοβαρό ζήτημα έλλειψης πολιτικής βούλησης διότι έχει έρθει επανειλημμένα το θέμα και δεν ψηφίζεται από την παρούσα κυβέρνηση το να υπάρχει στο πόθεν έσχες και το ποιες ρυθμίσεις γίνονται για την αποπληρωμή των δανείων και γενικότερα για το «πόθεν», αυτό δηλαδή που υπάρχει ως έλεγχος για κάθε Έλληνα πολίτη.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις αδιευκρίνιστων ρυθμίσεων για πολύ υψηλά δάνεια διακεκριμένων πολιτικών προσώπων, όπως επίσης είναι γνωστό ότι δύο κόμματα στη χώρα μας έχουν δανειακές υποχρεώσεις, προφανώς μη εξυπηρετούμενες, της τάξης των 400 εκατομμυρίων έκαστο, την ίδια ώρα που γίνονται χιλιάδες πλειστηριασμοί σπιτιών.
Για το ζήτημα της χρεωκοπίας της χώρας, επισημαίνω ότι δεν ήταν κάτι τυχαίο, δεν μας ήρθε εξ ουρανού, δεν ήταν κάτι ενδημικό και σίγουρα δεν φταίνε οι δικαιωματιστές για αυτή την εξέλιξη, που διεκδικούσαν περισσότερα κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες μέσα στη Μεταπολίτευση. Ασκήθηκαν συγκεκριμένες πολιτικές από κυβερνήσεις και πλειοψηφίες, πολιτικές επιλογές ή παραλείψεις που οδήγησαν στη χρεωκοπία. Τα διπλά ελλείμματα που ακούστηκαν το πρωί, τα ενδεχόμενα αδιαφανών και διαπλεκόμενων οικονομικών σχέσεων, αλλά βεβαίως και το θέμα των υπερεξοπλισμών αποτέλεσαν μερικές από τις πλευρές αυτού του ζητήματος. Άρα να είμαστε σαφείς, ειλικρινείς, καθένας να πάρει τις ευθύνες του για να μην επαναληφθούν πολιτικές επιλογές που θα οδηγήσουν ενδεχομένως σε μια νέα χρεωκοπία, γιατί και τώρα το χρέος μας ονομαστικά είναι πολύ μεγάλο όπως και το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο.
Είναι αδύνατον να μη μιλήσω, το θεωρώ υποχρέωσή μου, για όσα απασχολούν την ελληνική κοινωνία σε μεγάλο βαθμό, τα πλήγματα στο κράτος δικαίου. Γεγονότα που δεν σβήνονται από τα εκλογικά αποτελέσματα, γεγονότα σε τίτλους όπως το έγκλημα στα Τέμπη, οι ευθύνες για το πολύνεκρο ναυάγιο μεταναστών στην Πύλο και βέβαια οι εκτεταμένες υποκλοπές, όπως επίσης και οι προφανείς προσπάθειες της συγκάλυψης ευθυνών για όλα τα παραπάνω.
Η δικαιοσύνη στο ανώτατο δυνατό επίπεδο της λειτουργίας της έχει επίσης ευθύνες διότι όταν θίγεται η κυβέρνηση, πόσω μάλλον στις κορυφές της για τις ενδεχόμενες ευθύνες, βρίσκουν δυστυχώς τον τρόπο να δίνουν την εντύπωση, είμαι προσεκτικός σ’ αυτά που λέω, ότι ανέχονται ή συμμετέχουν στη συγκάλυψη πολύ μεγάλων πληγμάτων στο κράτος δικαίου.
Δεν είναι «πληρωμένοι» όλοι αυτοί που στα πλέον αρμόδια όργανα της Ε.Ε. βγάλανε τα αλλεπάλληλα καταγγελτικά πορίσματα για τη χώρα μας.
Χθες η αρμόδια επίτροπος είπε ότι για το ναυάγιο της Πύλου η Frontex κατέθεσε ότι τέσσερις φορές είχε ειδοποιήσει την ετοιμότητά της για αεροδιασώσεις και δεν απάντησε ποτέ το ελληνικό λιμενικό. Επιχειρησιακά λάθη; Να εξεταστούν. Πέρασε ενάμισης χρόνος, μιλάμε για 600 ανθρώπους.
Για τα Τέμπη, γνωρίζουμε όλοι μας πάρα πολύ καλά, ότι υπάρχει σε εκκρεμότητα ένα ολόκληρο κίνημα, μια κίνηση, μια κοινωνική αντιπολίτευση που θέτει το ζήτημα να υπάρξει δικαιοσύνη με ταχύτητα και σε βάθος να αποδοθούν όλες οι ευθύνες για το έγκλημα που στοίχισε τη ζωή 57 συνανθρώπων μας.
Ως μέλος όλων των αρμόδιων Επιτροπών της Βουλής και της Διάσκεψης των Προέδρων έγινα μάρτυρας επί μήνες μιας απίστευτης μεθόδευσης για συγκάλυψη και αποσιώπησης από πλευράς της κυβερνητικής πλειοψηφίας για το πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, σκάνδαλο της μεταπολίτευσης που αφορά στις παράνομες επισυνδέσεις και εκτεταμένες υποκλοπές συνομιλιών.
Ήταν προφανής η παρασυνταγματική λειτουργία μέσα από την επίκληση για το απόρρητο για να μην έρθει μπροστά μας η αλήθεια, για να μην αποδοθούν ευθύνες. Δεν εκλήθησαν αυτοί που έχουν τις εταιρείες, δεν άφησαν να αποκαλυφθεί ότι το ελληνικό κράτος είχε κάνει κτήση, εμπορία και χρήση των παράνομων λογισμικών μαζί με τις λεγόμενες νόμιμες επισυνδέσεις της ΕΥΠ. Όλα αυτά αποκαλύφθηκαν σε βάθος και αφού είχαμε υποβάλλει τα πορίσματα στην Ολομέλεια της Βουλής, αποκαλύφθηκαν όχι μόνο από την ανεξάρτητη ερευνητική δημοσιογραφία που άνοιξε όλο αυτό το ζήτημα και έπαιξε πρώτο ρόλο σε αυτήν την υπόθεση αλλά και από ρεπορτάζ μεγάλων καθημερινών εφημερίδων.
Όλες αυτές οι πράξεις είναι κακουργηματικές. Υπήρχαν προφανείς ευθύνες και παρανομίες μέσα σε θύλακες προφανώς του συστήματος, στο ίδιο το καθεστώς, ενώ μπροστά μας αρνήθηκαν να μιλήσουν ή κατέθεσαν ψευδώς παράγοντες της Διοίκησης, της δικαιοσύνης, του πολιτικού συστήματος.
Τα πολιτικά πρόσωπα δεν εξετάστηκαν ποτέ, επί δύο χρόνια, από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, δεν έχει κληθεί κανένας να εξεταστεί για αυτό το τεράστιο σκάνδαλο που φτάνει μέχρι την κορυφή της κυβέρνησης και αφορούσε μέχρι και τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ. Είναι φανερό ότι υπάρχει ένα δεύτερο δίδυμο σκάνδαλο , αυτό της προσπάθειας για συγκάλυψη και της ανοιχτής προστασίας σε όλους τους εμπλεκόμενους, εννοώ και τους ιδιώτες και τα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Μας προσκόμισαν οι δύο ανεξάρτητες αρχές τα πάντα κατά την αρμοδιότητα τους για να ερευνηθεί πράγματι η αλήθεια, ότι πραγματικά μπορούσαν γιατί το κράτος, το πολιτικό σύστημα δεν τις έχει εξοπλίσει με τη δυνατότητα να έχουν ακριβές μητρώο καταγραφής για όλα αυτά που εκ του Συντάγματος έχουν τη δικαιοδοσία να ερευνούν. Η μαρτυρία τους δυστυχώς έπεσε και αυτή στον κάλαθο των αχρήστων και υπήρξε η συστηματική προσπάθεια για την υπονόμευση και την απαξίωση των Ανεξάρτητων Αρχών.
Επίσης η κυβερνητική πλειοψηφία απαξιώνει και καταργεί επί της ουσίας τις εξεταστικές Επιτροπές, που μετά και την πρόσφατη αναθεώρηση του Συντάγματος η μειοψηφία της Βουλής έχει δικαίωμα να προτείνει τη συγκρότησή τους.
Οι παραπάνω αναφορές μου γίνονται ακριβώς γιατί πρέπει να κάνουμε μια ουσιαστική συζήτηση για τη δικαιοσύνη, για το κράτος δικαίου, για τα θεσμικά αντίβαρα, για την ίδια την τήρηση του Συντάγματος.
Κλείνω με το εξής. Κατά την ισχύουσα νομοθεσία ένας μόνο πολιτικός παράγων έχει το δικαίωμα να άρει το απόρρητο, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι αυτό ισχύει για όλες τις άλλες Αρχές. Αυτός ο παράγων είναι ο πολιτικά προϊστάμενος για την ΕΥΠ.
Γνωρίζετε ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε αναλάβει αυτήν την αρμοδιότητα στην αρχή της θητείας του. Ο νόμος του επέτρεπε να άρει το απόρρητο, τουλάχιστον προς την εξεταστική Επιτροπή της Βουλής και της αρμόδιες δικαστικές Αρχές ώστε να γίνει ουσιαστική συζήτηση. Γνωρίζετε ότι αυτό δεν έγινε.
