Η υποψηφιότητα Μπενουά Αμόν του Σοσιαλιστικού Κόμματος για τη διεκδίκηση της προεδρίας τον Απρίλιο ήταν απρόβλεπτη λίγους μήνες πριν. Αυτή η εξέλιξη σε συνδυασμό με το σκάνδαλο που ξέσπασε με πρωταγωνίστρια τη γυναίκα του Φρανσουά Φιγιόν, υποψήφιου της δεξιάς, δημιουργούν ένα νέο τοπίο στη γαλλική πολιτική ζωή. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τόσες ανατροπές σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Στις προκριματικές εκλογές της δεξιάς αποκλείστηκε ο Νικολά Σαρκοζί και εκλέχτηκε ο απρόβλεπτος Φρανσουά Φιγιόν. Ακολούθησε η παραίτηση του προέδρου Φρανσουά Ολάντ από τη διεκδίκηση μιας δεύτερης πενταετίας. Για να αναδειχθεί ως κυρίαρχος για τη διεκδίκηση του χρίσματος του ΣΚ, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, ο οποίος και παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία. Τα μέλη, οι φίλοι και ψηφοφόροι του κόμματος, όμως, είχαν άλλη γνώμη. Κινητοποιήθηκαν και ψήφισαν υπέρ του Μπενουά Αμόν την πρώτη Κυριακή των προκριματικών με 30% και έτσι προηγήθηκε του Βαλς, που συγκέντρωσε το 24%. Η νίκη αυτή του Μπενουά Αμόν δημιούργησε ένα κύμα ενθουσιασμού και ευρύτερου ενδιαφέροντος στον κόσμο της κεντροαριστεράς. Έτσι αυξήθηκε σημαντικά η συμμετοχή (περίπου 2 εκατ.) αυτών που ψήφισαν.
Η επικράτηση του Μπενουά Αμόν ήταν καθαρή και αναμφισβήτητη. Το αποτέλεσμα αυτό δεν οφείλεται σε μεθόδευση του κομματικού μηχανισμού, ούτε σε κάποια τυχόν συγκυρία. Είναι η έκφραση των αγώνων των εργαζομένων και των νέων που αντιτάχθηκαν στην πολιτική της λιτότητας και στην ψήφιση του αντεργατικού νόμου, γνωστού ως νόμου της Ελ Κομρί, και την προσφυγή σε αυταρχικές μεθοδεύεις. Διάφοροι αναλυτές παρομοιάζουν το φαινόμενο Αμόν με αυτό των Εργατικών στην Αγγλία, του Τζέρεμι Κόρμπιν, και του αμερικανού γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς. Στο δεύτερο γύρο υπέρ του Αμόν τάχθηκε επίσης και ο συνυποψήφιος του Αρνό Μπενταμπούρ που ήρθε τρίτος, καθώς και ομάδα βουλευτών, με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση της Μαρτίν Ομπρί.
Η ευρύτερη ενότητα του κόμματος
Η νίκη του Μπενουά Αμόν είναι μεγάλη, τα προβλήματα όμως που έχει να αντιμετωπίσει είναι δύσκολα και πολλά, καθώς και οι προκλήσεις: Κατ’ αρχήν πρέπει να διαφυλάξει την ενότητα του κόμματος. Ενός κόμματος βαθιά διχασμένου και σε μεγάλο βαθμό μεταλλαγμένου, που δοκιμάστηκε την πενταετία της προεδρίας του Φρανσουά Ολάντ. Η μετάλλαξή του άρχισε με την πολιτική προσαρμογής στις φιλελεύθερες λογικές της λιτότητας. Έτσι αρκετοί βουλευτές του ΣΚ σήμερα δεν αισθάνονται καμία αλληλεγγύη με τον Αμόν, ο οποίος πέντε χρόνια, αν και ήταν βουλευτής και το πρώτο χρονικό διάστημα υπουργός Παιδείας, ήταν πάντα απέναντι στις πολιτικές λιτότητας. Οι βουλευτές αυτοί έχουν δηλώσει ότι θα στηρίξουν την υποψηφιότητα του Εμανουέλ Μακρόν.
Η επαφή του με τον Ολάντ
Ο Μπενουά Αμόν φαίνεται να ακολουθεί μια τακτική χαμηλών τόνων, τηρώντας το «πρωτόκολλο». Μετά τα αποτελέσματα συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Μπερνάρ Καζνέφ, ο οποίος εξέφρασε την υποστήριξή του, με την προτροπή να ακολουθήσει μια τακτική ενότητας του κόμματος υπερασπίζοντας την πολιτική της πενταετίας. Ο Αμόν τον ευχαρίστησε για την υποστήριξή του. Την επομένη ακολούθησε η συνάντησή του με τον πρόεδρο Ολάντ. Μετά τη συνάντηση δήλωσε ότι «το βασικό είναι να στραφούμε προς το μέλλον… Η πολιτική μου βούληση είναι να αλλάξουμε τα πράγματα, με βάση τους άξονες της πολιτικής που έχω προτείνει…». Και συμπλήρωσε πως με τον πρόεδρο συζήτησε τα μεγάλα προβλήματα για το μέλλον της Ευρώπης και για τις συνέπειες που θα έχει η απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ για την συνθήκη του Παρισιού που αφορά το κλίμα.
Η ευρύτερη ενότητα της αριστεράς
Μια άλλη πρόκληση για τον Αμόν είναι η ενότητα της αριστεράς, της άλλης αριστεράς, κοινωνικής και πολιτικής, που βρέθηκε στους δρόμους για να υπερασπιστεί τα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων. Την Κυριακή απευθύνθηκε σ’ αυτές τις δυνάμεις και τις κάλεσε να συζητήσουν μετά τα αποτελέσματα «για κυβερνητική πλειοψηφία με συνοχή». Η πρόσκληση αφορούσε ιδιαίτερα τον υποψήφιο των οικολόγων Γιανίκ Ζαντό και τον υποψήφιο της «Ανυπότακτης Γαλλίας», Ζαν-Λικ Μελανσόν. Ο πρώτος απέδρασε λέγοντας πως ο Αμόν θα πρέπει να «χειραφετηθεί» από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το οποίο δεν υιοθέτησε ποτέ την οικολογική πολιτική.
Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν θεώρησε αρχικά την νίκη Αμόν θετική εξέλιξη. Γιατί πρόκειται για ένα υποψήφιο ο οποίος «εκφέρει ένα πολιτικό λόγο πολύ κοντά με το δικό μας… Αυτό αποδεικνύει ότι ο λόγος μας καρποφορεί». Με την απάντηση αυτή ο Μελανσόν «αφήνει ένα παράθυρο ανοιχτό για το διάλογο», σύμφωνα με σχολιαστή της «Ουμαντιτέ». Μετά, όμως, από δύο 24ωρα ο Μελανσόν ζήτησε από τον Αμόν «να κάνει την επιλογή ανάμεσα σ’ αυτούς (το ΣΚ) και εμάς». Γιατί δεν μπορεί να συνυπάρχουν οι δυο πολιτικές. Εννοεί βέβαια την πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση Ολάντ – Βαλς. Φαίνεται έτσι ότι θέλει να αγνοεί ότι ο Μπενουά Αμόν έχει υποστηρίξει μια άλλη πολιτική και μάλιστα κατόρθωσε να επικεντρώσει τη συζήτηση στη διάρκεια των προκριματικών εκλογών του ΣΚ στα κοινωνικά, οικονομικά και οικολογικά ζητήματα.
Τα προβλήματα αυτά, ίσως για πρώτη φορά, αν και έχουν τεθεί και από άλλες δυνάμεις, συζητήθηκαν και συνεχίζουν να συζητούνται ευρύτερα. Έτσι έχει δημιουργηθεί μια νέα κατάσταση ικανή να κινητοποιήσει τον κόσμο της αριστεράς που έδωσε τη νίκη στον Αμόν. Παρόμοιες θέσεις ή και συγκλίνουσες μ’ αυτή του Αμόν υποστηρίζει και ο Ζαν-Λικ Μελανσόν. Υπάρχουν βέβαια και διαφορετικές θέσεις σε μεγάλα ζητήματα, όπως αυτό της ΕΕ. Ο Μπενουά Αμόν τάσσεται κατά της λιτότητας, της δημοσιονομικής προσαρμογής και της τιμωρητικής πολιτικής της ευρωζώνης. Έχει ταυτόσημες θέσεις με την ευρωπαϊκή αριστερά για την επανοικοδόμηση της Ευρώπης. Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν υποστηρίζει ότι «η Γαλλία θα πρέπει να αντισταθεί στις πολιτικές λιτότητας που επιβάλλονται από τις Βρυξέλλες». Ταυτόχρονα, ζητώντας να αναθεωρηθούν οι ευρωπαϊκές συνθήκες σε περίπτωση που δεν γίνει δεκτή αυτή η πρόταση, θα πρέπει η Γαλλία να αποσυρθεί από τις ευρωπαϊκές Συνθήκες, εφαρμόζοντας το πλάνο Β. Την απόφαση θα την πάρει ο γαλλικός λαός με δημοψήφισμα. Με τη θέση αυτή δεν συμφωνούν οι δυνάμεις που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν ταχθεί και υποστηρίζουν την υποψηφιότητα του Ζαν-Λικ Μελανσόν για την προεδρία. Πέρα από τις όποιες διαφορετικές θέσεις υπάρχουν μεταξύ των υποψηφίων, η πίεση για την ενότητα των δυνάμεων της άλλης αριστεράς προσλαμβάνει μια δυναμική η οποία δεν μπορεί να αγνοηθεί. «Μέλη κοινωνικών κινημάτων, πολίτες, συνδικάτα με κοινούς υποψήφιους, με κοινό τους υπόμνημα ζητούν από τους τρεις υποψήφιους να εντείνουν την προσπάθειά τους, ώστε να δώσουν από κοινού τον κρίσιμο αγώνα. Από τις πολιτικές δυνάμεις ο γραμματέας του Γαλλικού ΚΚ, Πιερ Λοράν, παρενέβη στη συζήτηση τονίζοντας ότι το κόμμα του έχει ταχθεί υπέρ της υποψηφιότητας του Μελανσόν και δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει, όμως δεν θα πρέπει για μια ακόμα φορά να χαθεί η ευκαιρία που παρουσιάστηκε. Για το Γαλλικό ΚΚ η νίκη του Μπενουά Αμόν εγγράφεται στην προοπτική μιας εναλλακτικής πολιτικής της αριστεράς. «Έτσι θα πρέπει να εντείνουμε τις συζητήσεις μας, ώστε να βρεθούν λύσεις που θα είναι σε ρήξη με την υπάρχουσα κατάσταση και την καπιταλιστική χρηματοπιστωτική κρίση. Το ζήτημα αυτό είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο. Το Γαλλικό ΚΚ θα πάρει πρωτοβουλίες με αυτό το πνεύμα».
Μπάμπης Κοβάνης
Πηγή: Η Εποχή
