Επικεφαλής της παράταξης «Πειραιάς για όλους» λοιπόν, με τη σκευή της πολυετούς συνδικαλιστικής και αυτοδιοικητικής εμπειρίας. Σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα η αυτοδιοίκηση και πώς μπορεί να απαλλαγεί από τον σφιχτό εναγκαλισμό της κεντρικής εξουσίας;
Στη συντριπτική της πλειονότητα η αυτοδιοίκηση λειτουργεί σ’ ένα πλαίσιο τυπικής διαχείρισης, αδυνατεί να οικοδομήσει πραγματικούς δεσμούς με τους δημότες και στην ουσία επιβεβαιώνει τη λογική της ανάθεσης. Δεν εμπνέει, δεν διατυπώνει ένα τολμηρό σχέδιο έξω από τα όρια των τυπικών αρμοδιοτήτων της. Πολλές φορές βρίσκεται σε άμεση σχέση εξάρτησης από τα κόμματα και την κυβέρνηση, από μικρά και μεγάλα συμφέροντα, υπό τον μανδύα μάλιστα των «ανεξάρτητων υποψηφίων και συνδυασμών». Η διεκδίκηση αρμοδιοτήτων, πόρων και δυνατότητας πρόσληψης προσωπικού έχει ατονήσει εξαιτίας της ταύτισης, για να μην πω συναλλαγής, με την κεντρική κυβέρνηση. Όλα αυτά εξηγούν την καχεξία της αλλά και την μεγάλη αποχή στις εκλογές, γεγονός που θέτει ουσιαστικό ζήτημα δημοκρατικής νομιμοποίησης και πραγματικής εκπροσώπησης. Συνιστούν όμως, ταυτόχρονα, και το νέο μέτωπο για την ανάδειξη ενός διαφορετικού αυτοδιοικητικού παραδείγματος, αν θέλετε, του αντιπαραδείγματος που προτείνουμε.
Πολλοί λένε ότι το τρίπτυχο «Ολυμπιακός, εκκλησία και πολιτική συντήρηση» καθηλώνει τον Πειραιά. Εάν ισχύει, με ποιο σχέδιο θα αντιμετωπίσετε τις δυνάμεις που κρύβονται από κάτω;
Το τρίπτυχο αυτό δεν εντοπίζεται μόνο στον Πειραιά. Το συναντάμε και σε άλλους Δήμους, αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Πρόκειται για πόλους εξουσίας, με ισχυρές προσβάσεις στα ΜΜΕ που τελικά επιβάλλονται στην πολιτική και ελέγχουν το πολιτικό προσωπικό. Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο με όρους πολιτικής. Για την ακρίβεια, επαναφέροντας την πολιτική στο προσκήνιο, συγκροτώντας σχέσεις και συλλογικότητες «από τα κάτω», σε επίπεδο γειτονιάς. Προφανώς η αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να ταυτίζεται με ανώνυμες αθλητικές εταιρείες, ούτε μπορεί να «θρησκεύεται», ούτε μπορεί να ταυτίζεται με επιμέρους οικονομικά συμφέροντα. Αυτή η ανεξαρτησία θα όφειλε να είναι αυτονόητη. Αυτό είναι όμως ένα ζήτημα που απαιτεί ένα πλατύ μέτωπο των προοδευτικών, αριστερών δυνάμεων της κοινωνίας που θα απαντά απέναντι σ’ αυτό το φαινόμενο.
Πώς αποτιμάτε τη διοίκηση της απερχόμενης δημοτικής αρχής Μώραλη; Αφήνει χρήσιμες παρακαταθήκες ή εκκρεμότητες;
Η διοίκηση Μώραλη συμπληρώνει σχεδόν μια δεκαετία στο Δήμο. Σ’ αυτή την περίοδο προφανώς μπορούμε να εντοπίσουμε επιμέρους θετικά στοιχεία, ενώ πολλά έργα έχουν την καθοριστική συμβολή της δικής μας θητείας στην Περιφέρεια Αττικής. Όμως ποτέ δεν κατάφερε να εκφράσει ένα συνολικό σχέδιο για την πόλη και τους κατοίκους. Παρέμεινε εγκλωβισμένη σε μια διαχειριστική αντίληψη για το ρόλο του Δήμου. Επιπλέον, στον Πειραιά βρισκόμαστε σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Με την έννοια αυτή, η διοίκηση Μώραλη έχει από καιρό εξαντλήσει κάθε δυναμική. Η πόλη, με όρους συλλογικότητας, πρέπει να κάνει την υπέρβαση· να σχεδιάσει για λογαριασμό της κι όχι τα διάφορα συμφέροντα είτε αναφερόμαστε στην Cosco, είτε στο real estate, είτε στη διαχείριση του δημόσιου – ελεύθερου χώρου. Η πόλη έχει εκκρεμότητες από το παρελθόν στα περιβαλλοντικά ζητήματα, στη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς, στα θέματα δημόσιας υγείας και της εκπαίδευσης.
Ποιο είναι το δικό σας όραμα για το μεγάλο λιμάνι;
Η σχέση πόλης και λιμανιού εξελίσσεται σε μία ετεροβαρή σχέση. Η συνεχής επέκταση του λιμανιού πιέζει την πόλη, οδηγώντας τη σε κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική ασφυξία. Η σχέση αυτή πρέπει να αλλάξει. Το λιμάνι παράγει πλούτο, ο πλούτος αυτός δεν διαχέεται στην πόλη. Ο Πειραιάς παραμένει πόλη με υψηλή ανεργία και υψηλούς δείκτες φτώχειας, υπάρχει ένας «αόρατος κόσμος» που εμείς θέλουμε να αναδείξουμε και να του δώσουμε λόγο. Ο Πειραιάς χρειάζεται ένα τολμηρό σχέδιο πολεοδομικής ανασυγκρότησης, πολιτιστικής αναζωογόνησης. Με τη σημείωση ότι απαιτείται ένας διαδημοτικός συντονισμός για υπερτοπικά προβλήματα όπως η διαχείριση των απορριμμάτων, τα περιβαλλοντικά προβλήματα, η συγκοινωνία κλπ.
Ποιες είναι οι προτεραιότητες της παράταξής σας; Πώς μπορεί να αλλάξει η καθημερινότητα του πολίτη;
Βασική μας προτεραιότητα είναι να ανασυστήσουμε δίκτυα επικοινωνίας και συμμετοχής με τους πολίτες. Για να αλλάξει η καθημερινότητα χρειάζεται ένα σχέδιο που θα υπερβαίνει τα τυπικά φλύαρα προεκλογικά προγράμματα. Η πόλη χρειάζεται νέους χώρους πρασίνου, αναψυχής, πολιτισμού. Οι δημότες να επαναοικειοποιηθούν την πόλη τους, τις λειτουργίες της. Διεκδικούμε να υπογειοποιηθεί η γραμμή του Ηλεκτρικού, γεγονός που θα ενοποιήσει την πόλη, ένα πρόγραμμα επανάχρησης των «διατηρητέων», ιδίως εκείνων που είναι ιδιοκτησία του Δημοσίου. Ο Πειραιάς χρειάζεται την νέα κλειστή αγορά (Ιπποδάμεια) που θα τονώσει την οικονομική ζωή και θα λειτουργήσει και ως αντίβαρο στο συγκεντροποιημένο εμπόριο των Mall. Ένα πρόγραμμα ενίσχυσης των δημόσιων δομών υγείας σε επίπεδο εγκαταστάσεων και εξοπλισμού κάτι που είχαμε πράξει ως περιφερειακή αυτοδιοίκηση με ειδική νομοθετική ρύθμιση. Ένα τολμηρό πρόγραμμα ανανέωσης του κτηριακού αποθέματος των σχολικών μονάδων, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν κατασκευαστεί πριν 50-60 χρόνια. Η καθημερινότητα στην πόλη μπορεί να αλλάξει αν συγκροτήσουμε μια νέα δυναμική σχέση με τα ΑΕΙ και ιδίως το ζωντανό κομμάτι της νεολαίας, τους φοιτητές. Είναι προφανές ότι αυτό το σχέδιο πηγαίνει πιο πέρα από τα αυτονόητα, όπως π.χ. η αποκομιδή των απορριμμάτων.
Με ποιες αναπτυξιακές παρεμβάσεις μπορεί ο Δήμος Πειραιά να συμβάλει στην κοινωνική συνοχή, την απασχόληση και την προστασία του περιβάλλοντος;
Η κοινωνική συνοχή βρίσκεται σε δοκιμασία. Μετά από τη μνημονιακή κρίση, τον εγκλεισμό της πανδημίας, την ακρίβεια, η κοινωνική συνοχή αποτελεί ζητούμενο. Στον Πειραιά υπάρχουν μαζικές αποκοπές ρεύματος και νερού, πλειστηριασμοί και μια «κρυμμένη» αλλά υπαρκτή φτώχεια. Πιστεύουμε λοιπόν στην ενεργή παρέμβαση μιας δημοτικής αρχής. Το ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος σχετίζεται με το λιμάνι και τις λειτουργίες του αλλά και με το γνωστό κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης. Κατ’ αρχήν ο Δήμος πρέπει να διεκδικεί την τήρηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας ιδίως σ’ ότι αφορά το λιμάνι και τις λειτουργίες που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα μ’ αυτό. Αλλά για την κοινωνική συνοχή χρειαζόμαστε δίκτυα προστασίας και υποστήριξης των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων (άνεργοι, άστεγοι), των παιδιών και των γυναικών (σχολικός εκφοβισμός, ενδοοικογενειακή βία κλπ).
Οι εκλογές του Οκτωβρίου είναι κοντά. Είστε έτοιμοι να επιδιώξετε μια προοδευτική αλλαγή; Με ποιες κοινωνικές, αυτοδιοικητικές και πολιτικές δυνάμεις;
Η υποψηφιότητά μας από την πρώτη στιγμή φιλοδοξεί να αποτελέσει μία εναλλακτική πρόταση για τον Πειραιά, ένα διαφορετικό αυτοδιοικητικό υπόδειγμα. Έχοντας την εμπειρία από την περίοδο 2014-2019 στην Περιφέρεια Αττικής, έχουμε τη γνώση, την εμπειρία αλλά και την πολιτική βούληση να επιδιώξουμε την αλλαγή του τοπίου στην αυτοδιοίκηση. Βλέπουμε τον συνδημότη μας ως πολίτη και όχι ψηφοφόρο. Επιδιώκουμε διαδικασίες δημοκρατικές, ανοικτές, με όρους ισοτιμίας μακριά από αυτάρεσκες αντιλήψεις ότι κατέχουμε τις απόλυτες αλήθειες τόσο μέσα στο αυτοδιοικητικό σχήμα όσο και στις πολύχρωμες συλλογικότητες. Σ’ αυτό το πλαίσιο συζητάμε ανοιχτά και δημόσια με αυτοδιοικητικούς αλλά και ενεργούς πολίτες με σταθερή παρουσία στην πόλη. Πιστεύουμε επίσης ότι υπάρχουν περιθώρια να στρατευτούν υπαρκτές πολιτικές πρωτοβουλίες και συλλογικότητες που εδώ και δεκαετίες παρεμβαίνουν στην πόλη και στα αυτοδιοικητικά. Θέλουμε να ξαναφέρουμε τις λειτουργίες των λαϊκών συνελεύσεων σε κάθε γειτονιά, τη μόνιμη και σταθερή λειτουργία της Επιτροπής Διαβούλευσης για τα μεγάλα θέματα της πόλης. Επιθυμούμε το σχέδιό μας να κινητοποιεί και να αθροίζει τις προοδευτικές δυνάμεις της πόλης. Να αναζωογονεί τις αξίες της συλλογικής διεκδίκησης, της αλληλεγγύης. Το σχέδιο μας είναι η μάχιμη πρόταση και δέσμευσή μας για την επόμενη μέρα, όχι μια ουτοπική αφήγηση. Το εγχείρημα είναι δύσκολο αλλά φιλοδοξούμε να αποτελέσει το διαφορετικό υπόδειγμα.
Μαρίνος Μουζακίτης
