Το ποσοστό της Ν.Δ. στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, και ακόμα περισσότερο η τεράστια διαφορά με το δεύτερο κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, δίνει στο κυβερνών κόμμα πολύ αέρα ενόψει των αυτοδιοικητικών και περιφερειακών εκλογών.
Αν πάρουμε για παράδειγμα την Αθήνα, δηλαδή τον μεγαλύτερο δήμο, θα δούμε έναν εντελώς αποτυχημένο δήμαρχο, τον Κώστα Μπακογιάννη, που σπατάλησε εκατομμύρια από τα χρήματα των δημοτών του με απευθείας αναθέσεις «παίζοντας» με τον Μεγάλο Περίπατο και ταυτόχρονα αχρήστεψε επί τρία χρόνια τη βασικότερη οδική αρτηρία του κέντρου της Αθήνας. Ο ίδιος κουτσούρεψε το ελάχιστο πράσινο της Αθήνας με κλαδέματα δέντρων τύπου «ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι» και δεν ενδιαφέρθηκε για την πόλη που διοικεί, παρά μόνο για την τουριστική βιτρίνα, όπου επίσης τα έκανε μαντάρα.
Στην Αττική, πάλι, τη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, έχουμε έναν περιφερειάρχη, τον Γιώργο Πατουλη, επιτήδειο ουδέτερο και απόντα σε όλα τα μεγάλα ζητήματα, επιτομή της ρηχότητας και της κακογουστιάς στη δημόσια παρουσία, ο οποίος ούτε έργο παραδίδει ούτε το έργο της προκατόχου του κατόρθωσε να ολοκληρώσει, μολονότι παρέλαβε γεμάτα τα ταμεία της περιφέρειας και τα αφήνει ελλειμματικά. Ο αντικαταστάτης του, πάλι, ο υφυπουργός Νίκος Χαρδαλιάς, σε μια χώρα με αυτοσεβασμό θα είχε πάει σπίτι του και μόνο για τη δημοσιοποίηση των απόρρητων χαρτών των Ενόπλων Δυνάμεων, χωρίς να συνυπολογιστούν καν οι τραγικές επιδόσεις του στην πολιτική προστασία και στην πανδημία.
Και οι τρεις αποτυχημένοι αυτοί τύποι κανονικά δεν θα έβρισκαν ούτε την ψήφο τους. Έχουν όμως δύο τεράστια πλεονεκτήματα: καλές μιντιακές δημόσιες σχέσεις και εκλογικό αέρα από τις εθνικές εκλογές.
Η Ν.Δ. ήδη από τις εκλογές του 2019 ελέγχει την κυβέρνηση, τις περιφέρειες και τους δήμους, δηλαδή το σύνολο της πολιτικής εξουσίας και της Δημόσιας Διοίκησης. Και έχει ήδη κατά την προηγούμενη τετραετία επιδείξει καθεστωτικές πρακτικές και ιδιοκτησιακή αντίληψη για τη χώρα.
Θα ήταν λογικό η προοδευτική αντιπολίτευση να έχει αντιδράσει αντανακλαστικά, καταλαβαίνοντας ότι μια δεύτερη τετραετία μ’ αυτούς τους όρους κυριαρχίας εγκυμονεί κινδύνους μακροπρόθεσμης αγκίστρωσης της Ν.Δ. στην εξουσία και πλήρους ελέγχου των πολιτικών πραγμάτων της χώρας. Για λόγους που δεν χρειάζεται να αναλυθούν εδώ, κάτι τέτοιο υπήρχε μόνο στη λογική του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει. Ο κίνδυνος όμως είναι εδώ, και είναι υπαρκτός και σοβαρός. Συνεπώς, η διπλή κάλπη του Οκτωβρίου πρέπει να λειτουργήσει ως καταγραφή φθοράς και όχι ως επιβράβευση του Μητσοτάκη. Απαιτείται λοιπόν η μέγιστη στράτευση.
Γιώργος Κυρίτσης
