Την περασμένη Κυριακή, στην καθιερωμένη τηλεοπτική συνέντευξη των πολιτικών αρχηγών στη δημόσια γερμανική τηλεόραση, η επικεφαλής της Die Linke Ζανίν Βίσλερ χαρακτήριζε τις ευρωεκλογές ως μια ευκαιρία για μια «νέα αρχή» για την Αριστερά, η οποία οφείλει να συναντηθεί με τα κινήματα και τα συνδικάτα για να αποκρούσει την ολοένα αυξανόμενη συντηρητικοποίηση της γερμανικής πολιτικής ζωής, αλλά και για να μπορέσει να επαναβεβαιώσει την ανάγκη της παρουσίας της και τη χρησιμότητά της στο πολιτικό τοπίο.
Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια φράση κλισέ, αν την αμέσως επόμενη μέρα δεν ανακοίνωνε σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον συμπρόεδρο και ευρωβουλευτή του κόμματος Μάρτιν Σίρντεβαν τα ονόματα του ευρωψηφοδελτίου. Αυτό που έκανε αίσθηση ήταν η απόφαση να τοποθετηθεί στη δεύτερη θέση πίσω από τον Σίρντεβαν η Καρόλα Ρακέτε. Όλοι φυσικά θυμούνται την «καπετάνισσα» του πλοίου διάσωσης «Sea-Watch 3», που, όπως είχε πει ο Ματέο Σαλβίνι, του «καθόταν στο στομάχι» (περίπου) με τη δράση της στις ακτές της Ιταλίας, κυρίως στα ανοιχτά της Λαμπεντούζα. Η Καρόλα είχε στοχοποιηθεί από την ιταλική Ακροδεξιά για την ανυποχώρητη στάση της στον τομέα Της διάσωσης προσφύγων, παρά τα εμπόδια και τις απειλές των ιταλικών Αρχών. Στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου θα βρίσκεται η τουρκικής καταγωγής ευρωβουλευτής Εζλέμ Ντεμιρέλ και στην τέταρτη ο γνωστός για την ανθρωπιστική του δράση γιατρός Γκέρχαρντ Τάουμπερτ, ιδρυτής της οργάνωσης «Φτώχεια και Υγεία», ο οποίος είχε προταθεί από την Αριστερά και για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και αυτή είναι μια εξαιρετική υποψηφιότητα, αλλά σίγουρα εκείνη που έκανε τη μεγαλύτερη αίσθηση ήταν η απόφαση της Καρόλα, η οποία δεν είναι μέλος του κόμματος, ούτε πρόκειται να ενταχθεί σ’ αυτό, όπως διευκρίνισε.
Ακτιβίστρια, οικολόγος, δημοφιλής
Η 35χρονη ακτιβίστρια, εκτός από το προσφυγικό, έχει επιδείξει έντονη δραστηριότητα και σε ζητήματα οικολογίας και στόχος της είναι, αν εκλεγεί, να βρεθεί στις Επιτροπές της Ευρωβουλής που ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα και να «καθίσει στο στομάχι» αρκετών συντηρητικών και ακροδεξιών που… ευδοκιμούν εσχάτως σε όλη την Ευρώπη. Η Ρακέτε παραδέχεται ότι πήρε την απόφαση κατόπιν ώριμης σκέψης, αλλά και μετά την ξεκάθαρη αντιρατσιστική και αντιφασιστική στάση που υιοθέτησε η ηγεσία του κόμματος, διαφοροποιώντας πλέον σαφώς τις θέσεις του από κάποιες θολές απόψεις της Σάρα Βάγκενκνεχτ, που έχει κατηγορηθεί για ξενοφοβία. Όπως επισημαίνουν τόσο η ίδια όσο και άλλοι συνοδοιπόροι της, στην απόφαση αυτή βάρυνε ο προβληματισμός για το τι θα συμβεί τελικά αν στο γερμανικό πολιτικό σκηνικό, και κατά συνέπεια και στην εκπροσώπηση στην Ευρωβουλή, πάψει να υπάρχει μια δύναμη αριστερότερα της Σοσιαλδημοκρατίας και των Πρασίνων. Οι πρόσφατες αποφάσεις για το άσυλο στην Ευρώπη, οι εκπτώσεις στη νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος, η αδιαφορία των κυβερνήσεων για την αντιμετώπιση των συνεπειών του πληθωρισμού της απληστίας δείχνουν ακριβώς ότι χρειάζεται μια πιο ισχυρή αριστερή δύναμη ως κυματοθραύστης απέναντι σε όλες αυτές τις εξελίξεις. Όπως προσθέτουν, αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την ακτιβιστική, κινηματική λογική, που φυσικά επιδιώκει καλύτερους νόμους για ζητήματα όπως τα παραπάνω και δεν εγκλωβίζεται σε μια λογική του «όλα ή τίποτα».
Μια φωνή για όσους δεν έχουν
Η Καρόλα μίλησε για φίλους που ζουν στην Ευρώπη, αλλά ως αιτούντες άσυλο δεν έχουν κανένα δικαίωμα να εμπλακούν πολιτικά, δεν μπορούν καν να ακουστούν. «Βλέπω την υποψηφιότητα ως μια ευκαιρία να χρησιμοποιήσω προνόμια που άλλοι δεν έχουν» είπε χαρακτηριστικά, ενώ διευκρίνισε ότι συμβουλεύτηκε πολλούς φίλους πριν πάρει την απόφαση για συμπόρευση με την Die Linke. Μετά τις ζυμώσεις μέσα στην ομάδα της, «μια χαλαρή ένωση 15 έως 20 ατόμων» εκτίμησαν πως «το Κόμμα της Αριστεράς μπορεί να είναι καλός συνεργάτης για κοινωνικά κινήματα που δραστηριοποιούνται σε διάφορα κινήματα» για «δίκαιους μισθούς, ριζική προστασία του κλίματος και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Η Die Linke έχει τη «σωστή προσέγγιση», ότι τα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν στη ρίζα. «Χρειάζεται θάρρος να αντιμετωπίσουμε τους πλούσιους και τις εταιρείες και να υπερασπιστούμε τα παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα. Τα τελευταία χρόνια η Die Linke δεν έχει εκπληρώσει τη λειτουργία της, αλλά η «ρήξη με το εθνικιστικό στρατόπεδο στο κόμμα το κάνει και πάλι εφικτό» δήλωσε χαρακτηριστικά ένας από τους στενούς συνεργάτες της.
Είναι προφανές ότι πρόκειται για μια συνεργασία που απαίτησε και από τις δύο πλευρές να «κάνουν ένα άλμα πέρα από τη σκιά τους», όπως λέει μια χαρακτηριστική γερμανική φράση, αλλά η οποία σίγουρα θα δημιουργήσει μια νέα δυναμική στο πολιτικό σκηνικό, αφού η Ρακέτε και οι θαρραλέες της απόψεις είναι εξαιρετικά δημοφιλείς σε ένα κομμάτι της νεολαίας, που δεν είχε απαραίτητα μέχρι τώρα έρθει σε επαφή με την Die Linke και τις ιδέες της. Το κόμμα υπέφερε τα τελευταία χρόνια από τη γήρανση της κομματικής του βάσης, αλλά και από εσωτερικές διαφωνίες, που έδιναν μια εικόνα εσωστρέφειας. Τώρα δείχνει τη διάθεση για ένα «διαφορετικό» άνοιγμα στη νεολαία και στην κοινωνία, ειδικά σε μια περίοδο που οι Πράσινοι συντηρητικοποιούνται ολοένα και περισσότερο και χάνουν την επαφή τους με τις πιο ριζοσπαστικές και νεαρές ομάδες του πληθυσμού.
Κώστας Αργυρός
