Κοιτώ τους κληρικούς στη συγκέντρωση της Νίκης. Το υψωμένο χέρι που κρύβει το στόμα, την κρυψίνοια και το υπόγειο νταραβέρι. Ντίλια και παζάρια, αμοιβαίες εξυπηρετήσεις και πελατηλίκι, όσα συμπυκνώνουν την παράδοση του εναγκαλισμού κράτους και Εκκλησίας. Σα να μας λένε: Ιδού η «επικρατούσα θρησκεία».
Σκέφτομαι το υπόβαθρο ωμού, συνωμοσιολογικού αντισημιτισμού: «Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών» και συνωμοσία του αίματος. Την πατριαρχία και τον φόβο του σώματος, τις ενοχές και τα μεγάλα μυστικά.
Σκέφτομαι τον νομιμόφρονα εθνοφυλετισμό που δεν επέτρεψε μια έστω λέξη απορίας ή ανησυχίας για όσους έστειλαν 500-600 ανθρώπους στον βυθό. Εκτός βέβαια από την βολική, εύκολη οργή για τα “άθλια κυκλώματα των εγκληματιών διακινητών”.
Κοιτώ στην εικόνα τον διαχρονικό ενεργό ιδεολογικό βραχίονα της «καθεστηκυίας τάξεως». Το δεξί χέρι του σωφρονισμού και της πειθάρχησης. Παλιότερα, τον πιο πιστό στρατιώτη του επίσημου κρατικού αντικομμουνισμού. Εκείνον που βρήκε στη ΧΑ “τα παιδιά με τις μαύρες μπλούζες” και τώρα ακούει τον θεολόγο με το “χιτλερικό μικροφωνάκι”.
Οι ιερείς στη φωτογραφία γαλουχήθηκαν και γαλούχησαν με λόγο εθνικιστικό και μισαλλόδοξο, λόγο αντινεωτερικό και αντιδυτικό. Μάζευαν τις ενορίες τους σε συλλαλητήρια για το Μακεδονικό και τους αδερφούς Σέρβους, άκουσαν Μητροπολίτες να ευλογούν τα όπλα τους, ζητωκραύγασαν μαζί με κρατικούς αξιωματούχους τον Κάραζιτς, δάκρυσαν με τον Χριστόδουλο όταν σήκωνε το λάβαρο της Αγίας Λαύρας στη λαοσύναξη στο Σύνταγμα για να μην αφαιρεθεί το θρήσκευμα από τις ταυτότητες.
Η όψιμη παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου για τα ανησυχητικά δείγματα «επιρροής ιερέων από συγκεκριμένα κόμματα» άλλο δεν κάνει από το να επιβεβαιώνει τους δεσμούς της Εκκλησίας με τη συντηρητική παράταξη. Παρέμβαση σε χρόνο πονηρό.
Είναι αργά για δάκρυα.
Υγ. Όσοι άνθρωποι της Εκκλησίας δεν αντέχουν αυτή την κατάντια πρέπει να μιλήσουν ανοιχτά και με θάρρος. Και εμείς πρέπει να τους στηρίξουμε με όλη τη δύναμή μας.
Κωστής Παπαϊωάννου
Ανάρτησή του στο Facebook
