Όταν ιδιωτικοποιήθηκε το 2017 εν μέσω μνημονίων ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος, πολλοί είχαν προειδοποιήσει για το τι θα συνέβαινε. Ο λόγος για τον οποίο είχαν προειδοποιήσει, ήταν τα αντίστοιχα παραδείγματα του εξωτερικού. Και πράγματι σχεδόν αμέσως ξεκίνησαν τα προβλήματα. Εκτροχιασμοί, ακυρώσεις δρομολογίων, καθυστερήσεις, αγορές προβληματικών και επικίνδυνων συρμών, περικοπές προσωπικού, ελλείψεις συντήρησης τρένων και σιδηροδρομικού δικτύου, ήταν συχνό φαινόμενο για όποιον παρακολουθούσε τη σχετική ειδησιογραφία.
Δυστυχώς, αυτοί που προειδοποιούσαν, λοιδορήθηκαν σαν λαϊκιστές συνδικαλιστές, σαν βολεμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και όσοι ξεπουλούσαν, εκθειάστηκαν σαν υπέρμαχοι της ανταγωνιστικότητας και του εκσυγχρονισμού, που υποτίθεται πως εκπροσωπεί ο ιδιωτικός τομέας.
Τα αρνητικά αποτελέσματα τα μετρούσαμε ήδη και τα βλέπαμε τη σύντομη αυτή περίοδο της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ. Πολύ γρήγορα φτάσαμε και στα πολύνεκρα σιδηροδρομικά ατυχήματα.
Δεν ήταν, όμως, ατύχημα. Ήταν προδιαγεγραμμένο έγκλημα με βάση την εμπειρία των ιδιωτικοποιήσεων του εξωτερικού. Διότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις ενδιαφέρονται για τα κέρδη τους και κόβουν σε ασφάλεια, σε ανθρώπινο δυναμικό, σε συντήρηση. Και αυτό το γνώριζαν όλοι. Κυβερνήσεις, θεσμοί, δημοσιογράφοι. Το αποτέλεσμα; «Πάμε και όπου βγει», όπως είπαν εκείνο το βράδυ οι μηχανοδηγοί των τρένων που συγκρούστηκαν και τόσοι άνθρωποι πέθαναν.
Σήμερα κάποιοι άλλοι προειδοποιούν για τα αποτελέσματα που θα έχει η ιδιωτικοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, της ΕΥΔΑΠ, ενώ τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ τα βλέπουμε κάθε μήνα στην τιμή της κιλοβατώρας και στους επιδοτούμενους λογαριασμούς, που κάποιους ελάχιστους ιδιώτες τους κάνουν κροίσους, ενώ τους πολλούς τους βυθίζουν στην ανέχεια και στο σκοτάδι. Οι τράπεζες σε ασυδοσία, η πρώτη κατοικία σε κίνδυνο.
Οι νεκροί της σύγκρουσης στα Τέμπη, οι νεκροί από ελλείψεις γιατρών και αδυναμίας αγοράς φαρμάκων, οι νεκροί από μαγκάλια, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν θέρμανση, οι νέοι που μεταναστεύουν, οι νέοι που τους κόβουν την πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν φροντιστήρια και ιδιωτικά πανεπιστήμια, όλα αυτά δεν είναι φυσικά φαινόμενα. Είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών και του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος, του καπιταλισμού. Είναι αποτέλεσμα, δηλαδή, της ανταγωνιστικότητας, του εκσυγχρονισμού, της ανάπτυξης και όλων αυτών των βαρύγδουπων λέξεων που χρησιμοποιούν, για να αποκρύψουν αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Τον εξωφρενικό πλουτισμό ελαχίστων εις βάρος των ζωών όλων μας.
Ας μάθουμε επιτέλους να κοιτάμε πίσω από τις λέξεις. Ας μάθουμε επιτέλους να γυρίζουμε την πλάτη σε όσους χρησιμοποιούν αυτές τις λέξεις. Ας μάθουμε επιτέλους πως οι καθολικές, δημόσιες δωρεάν συγκοινωνίες, η καθολική δημόσια δωρεάν παιδεία, η καθολική δημόσια δωρεάν υγεία, η δημόσια εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης στους ηλικιωμένους, είναι ανθρώπινα δικαιώματα και όχι πεδίο πλουτισμού κάποιων ελάχιστων αρπακτικών της ελίτ του πλούτου και της εξουσίας.
Ο Γιάννης Αντωνιάδης είναι σιδηροδρομικός, πολιτικός μηχανικός
