Οι «ευτυχισμένες –για τη ΝΔ– μέρες» των υψηλών αποδόσεων του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου αποτελούν παρελθόν. Ένα παρελθόν, ωστόσο, που το νοσταλγούν στο μέγαρο Μαξίμου και θα ήθελαν πολύ να το αναβιώσουν στις προεκλογικές συνθήκες. Το επιχειρούν, άλλωστε, στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται, ταυτίζοντας οποιαδήποτε άλλη έκβαση της εκλογικής μάχης εκτός από τη δική τους επικράτηση με εθνική περιπέτεια, αν όχι καταστροφή. Δαιμονοποιούν έτσι κάθε ιδέα συνεργασίας των άλλων κομμάτων με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με την ελπίδα ότι θα αντισταθμίσουν τις συνέπειες της δικής τους πολιτικής απομόνωσης.
Εξίσωση χωρίς λύση
Δύσκολη εξίσωση. Γιατί αυτή η απομόνωση της ΝΔ, που πιστοποιεί την παρακμή του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, είναι αποτέλεσμα των δικών της επιλογών. Αφενός της επιχείρησης ελέγχου των εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ με σκοπό την παραρτηματοποίησή του, αφετέρου των βιωμένων στην καθημερινότητά μας συνεπειών της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της.
Χρειάζεται ταχυδακτυλουργική επιδεξιότητα, ή καλύτερα μαγική ικανότητα, για να προσελκύσει η ΝΔ σε κοινό μέτωπο το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ (και την κοινωνική επιρροή του), τη στιγμή που το έχει επιλέξει ως τον πιο ευάλωτο στόχο στην προσπάθειά της να προσεγγίσει την αυτοδυναμία. Γιατί το ένστικτο αυτοσυντήρησης του υπαγορεύει να κόβει τις γέφυρες που το συνδέουν μαζί της, αν θέλει να μη νιώθει και να είναι πρόβατο επί σφαγήν.
Υπεράνθρωπες προσπάθειες, όμως, χρειάζονται και για να εξαλειφθούν, έστω να δικαιολογηθούν, τα αρνητικά αποτελέσματα της πολιτικής της ΝΔ στην αφόρητη καθημερινότητα που βιώνουν ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού. Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που γνωρίσαμε, οικοδομήθηκε πάνω στη διαρκή καλλιέργεια της δυσαρέσκειας για τις αδυναμίες, τα λάθη, αλλά και με τη συκοφάντηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Οικολόγων. Σήμερα, μια ανάλογη προσπάθεια θα σκόνταφτε, καθώς η προσοχή της μεγάλης πλειονότητας είναι σχεδόν αντανακλαστικά στραμμένη στις σημερινές συνέπειες της πολιτικής της ΝΔ στην όλο και πιο δύσκολη διαβίωση. Συνέπειες που όλο και δυσκολότερα μπορούν να αποδίδονται σε εισαγόμενες κρίσεις και όλο και συχνότερα κατανοούνται και βιώνονται σαν αποτελέσματα μιας μη αποδεκτής κυβερνητικής πολιτικής.
Οι συνέπειες της νεοδημοκρατικής συνέπειας
Με λίγη, αλλά συστηματική, προσπάθεια το προπαγανδιστικό σύνθημα της ΝΔ «συνέπεια, συνέχεια, σταθερότητα» μπορεί να αποδομηθεί και να στραφεί εναντίον της. Όχι με τη βοήθεια κάποιων αόριστων ισχυρισμών, αλλά με βάση την καταγραφή και την ανάδειξη των συνεπειών αυτής της «συνέπειας», της ενδεχόμενης «συνέχειας» της νεοφιλελεύθερης «σταθερότητας».
Είναι αλήθεια ότι η ΝΔ έδειξε εμμονική συνέπεια στην εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου προγράμματός της. Μόνο που το πρόγραμμα αυτό προεκλογικά διαφημίστηκε ως η βασιλική οδός για την ανάπτυξη, τις περισσότερες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας, την ελάφρυνση των φορολογικών βαρών, την εξάπλωση της ευημερίας των πολλών χάρη στην ανάπτυξη της κερδοφορίας των λίγων. Σήμερα, όμως, αυτό που βιώνουμε δεν είναι πια μια ευφορική υπόσχεση, αλλά μια πολύ δύσκολη έως αφόρητη για πολλούς και αδικαιολόγητη για πολύ περισσότερους πραγματικότητα.
Η υπόσχεση για φορολογική ελάφρυνση, για παράδειγμα, γίνεται πρόσχημα για την άρνηση της συγχρονισμένης με τις ανάγκες των εργαζομένων αύξησης των μισθών. Αποκαλύπτεται, επιπλέον, με αποστομωτικά στοιχεία ότι αφορούσε τους λίγους και ισχυρούς: τις πολύ μεγάλες περιουσίες, τις πολύ μεγάλες γονικές παροχές, τις τράπεζες που ο φόρος τους είναι αναβαλλόμενος και όχι καταβαλλόμενος, τις μεγάλες μιντιακές επιχειρήσεις των οποίων οι οφειλές έχουν ανασταλεί επ’ αόριστον και τους ενεργειακούς κολοσσούς, διυλιστήρια, παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας και πάροχους, που δεν έχουν καταβάλει ούτε ένα πολλοστημόριο από τους φόρους που μας είχε υποσχεθεί η ΝΔ ότι θα επιβληθούν στα «ουρανοκατέβατα κέρδη» τους. Ενώ, όταν πρόκειται για τη μείωση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα πανάκριβα καύσιμα, που θα αποτελούσε πραγματική ελάφρυνση για τα νοικοκυριά, προβάλλονται ένα σωρό αστείες δικαιολογίες για να εξακολουθεί, τελικά, η ακρίβεια να αδειάζει τις τσέπες μας, την ώρα που πολλαπλασιάζει τα υπερκέρδη και των μεγάλων αλυσίδων λιανικού εμπορίου, εκτός όλων των άλλων.
Συνέχεια ή αλλαγή πορείας;
Όταν πολλαπλασιάζονται όχι μόνο στα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα, αλλά και στα μεσαία τα φαινόμενα της ανεπάρκειας μισθών και συντάξεων για την κάλυψη των μηνιαίων τρεχουσών αναγκών, της ραγδαίας μείωσης της αγοραστικής τους δύναμης, χωρίς να παίρνονται στοιχειώδη θεσμικά μέτρα, ακόμα και ενταγμένα στις περίφημες εργαλειοθήκες διόλου επαναστατικών διεθνών οργανισμών, τότε το επιχείρημα ότι πρέπει να υπάρξει συνέχεια στην πολιτική που μας οδήγησε ως εδώ, αδυνατίζει θεαματικά. Και οπωσδήποτε δεν πείθει ως κίνητρο για την ανασύσταση ενός –σωτήριου για τη ΝΔ– μετώπου εναντίον όσων επιζητούν τη διακοπή αυτής της συνέχειας.
Η δυσκολία που αντιμετωπίζει η ΝΔ, δεν οδηγεί αυτόματα και εξ αντανακλάσεως στη δημιουργία ενός κοινωνικού και πολιτικού μετώπου εναντίον της. Υπάρχουν στοιχεία που ευνοούν τον σχηματισμό του. Χρειάζεται, όμως, χάραξη σταθερής στρατηγικής, επεξεργασία και πρόταση συγκεκριμένου πολιτικού σχεδίου και πρωτοβουλίες δυναμικές, ώστε να διαμορφωθεί κατάλληλο κλίμα, να αρθούν εμπόδια και επιφυλάξεις, για να υπάρξουν πρώτα απ’ όλα σύμμαχοι στην επόμενη Βουλή (κάποτε η Αριστερά τούς ανακάλυπτε εκεί που δεν τους έβλεπε κανείς…) και να νιώσουν ότι η συνεργασία ενισχύει τον ρόλο τους, τους καθιστά χρήσιμους, δεν τους απειλεί. Για να μπορέσει να προβληθεί με επιθετικό και όχι ασθενικό τρόπο ο πολιτικός ισχυρισμός ότι η σταθερότητα που ανοίγει δρόμους βρίσκεται στην ευρύτερη δυνατή προγραμματική σύγκλιση. Όχι στους «μονοδρόμους» των καλπονοθευτικών πλειοψηφιών και των κυβερνήσεων περιορισμένης λαϊκής εντολής υπό την κυριαρχία μιας συντηρητικής ή αντιδραστικής μειοψηφίας.
Χαράλαμπος Γεωργούλας
