Πρέπει να μπορούμε να επιλέγουμε για όλα και σε όλα. Καθετί που φαντάζει να υποβοηθά αυτό το αξιακό αδιαμφισβήτητο επιδοκιμάζεται όλο και πιο πλειοψηφικά και υποβαστάζει θεσμικές αλλαγές.
Η ελευθερία της επιλογής – αυτό το μεταμοντέρνο παπατζιλίκι- είναι ντεμέκ, η ρητορική χρυσόσκονη πάνω στη βρωμιά.
Και είναι πάντα ψέμα όταν προέρχεται από την αγορά και τους πολιτικούς της φίλους.
Έτσι, η κυβέρνηση δίνει την επιλογή στους νοσοκομειακούς γιατρούς να μην είναι πια πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης στη δημόσια υγεία. Αυτή ήταν η ιδρυτική συνθήκη του ΕΣΥ και τώρα καταργείται.
Δίνει, έχει δώσει παράλληλα την επιλογή στους ασθενείς να πληρώνουν έτσι ώστε να χειρουργούνται πολύ πιο γρήγορα στα απογευματινά.
Η εντελώς λογική και οφθαλμοφανής παραδοξότητα, πως δηλαδή οι γιατροί θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τα πελατάκια και θα ψήνονται πολύ να τσεπώνουν τα χρήματα όσων έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη ενώ ταυτόχρονα τα χρήματα αυτά δεν θα βρίσκονται στις τσέπες των περισσότερων, των από κάτω, των εργατών κι αυτό θα φέρνει υγειονομική φτώχεια σε μεγάλες μερίδες του πληθυσμού δε φαίνεται να έχει και πολύ μεγάλη σημασία.
Τι κι αν όλες οι ενώσεις των γιατρών, ακόμα και εκείνες με δεξιές πλειοψηφίες, αντιτίθενται στο νομοσχέδιο. Ε και; Η κοινωνία, παρόλο που κατά την περίοδο της πανδημίας ζητούσε έως και κατά 90% της βελτίωση της δημόσιας υγείας, τώρα σφυρίζει αδιάφορα, δεν κινητοποιείται υπέρ αυτού του αγαθού που τόσο έλειψε 3 χρόνια και πέθαναν χιλιάδες εκτός ΜΕΘ. Το δημόσιο αγαθό της υγείας που θα συνεχίσει να είναι εντελώς κρίσιμο για την αναπαραγωγή των κοινωνιών στις σίγουρες υγειονομικές κρίσεις που έρχονται.
Αυτή η αδράνεια θα πληρωθεί, δυστυχώς, με πάσχοντες που θα μπορούσαν να θεραπευτούν, με πολίτες που θα έπρεπε αλλά δε θα μπορούν να χειρουργηθούν και τελικά με νεκρούς που θα μπορούσαν να ζουν.
Την αδράνεια αυτή την πληρώνει σχεδόν όλη η Βόρεια Ευρώπη που είδε τα κοινωνικά της κράτη που χτίζονταν με συναίνεση για δεκαετίες να καταρρέουν, την πληρώνει η Αμερική με τις δημόσιες δομές υγείας της ουσιαστικά να μην υφίστανται.
Την πληρώναμε μέχρι τώρα εμείς με τα φακελάκια για μπουν οι άνθρωποί μας για επεμβάσεις και τα αφορολόγητα 50αρικα που δίναμε στους ιδιώτες γιατρούς ακόμα για το απλό κρυολόγημα.
Τώρα θα γίνει πολύ χειρότερα και θα φταίμε εμείς κι όχι η αντιπολίτευση ή τα συνδικάτα. Κάναμε την επιλογή μας.
ΥΓ. Συνολικά οι μόνιμοι υγειονομικοί είναι 10 χιλιάδες λιγότεροι από το 2019. Και παράλληλα ο δείκτης των ακάλυπτων υγειονομικών αναγκών στην Ελλάδα βρίσκεται στο 25% από 8% που ήταν το 2019.
Βασίλης Ρόγγας
Ανάρτησή του στο Facebook
