Εννέα μήνες μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και πριν η Γερμανία και η Ε.Ε. συνειδητοποιήσουν ότι η στρατηγική ενεργειακή συμμαχία με τη Ρωσία είναι αναντικατάστατη, η Γηραιά Ηπειρος δέχεται δεύτερο πλήγμα αν όχι χαριστική βολή.
Ο Μπάιντεν προωθεί πακέτο επιδοτήσεων της βιομηχανικής παραγωγής ύψους 369 δισεκατομμυρίων δολαρίων το οποίο, σε συνδυασμό με την πολύ πιο φτηνή ενέργεια των ΗΠΑ, θα καταστήσει τη χώρα μαγνήτη επενδύσεων και θα πυροδοτήσει μια ασύντακτη αποβιομηχάνιση της Ευρώπης.
Ζούμε με δυο λόγια την απόλυτη αντιστροφή του 1947 όταν οι ΗΠΑ εγγυήθηκαν την ασφάλεια της Δυτικής Ευρώπης απέναντι στην ΕΣΣΔ αλλά και μια ταχύτατη οικονομική ανασυγκρότηση με σημείο αναφοράς το σχέδιο Μάρσαλ.
Σήμερα η Ε.Ε. των «27» καλείται να πολλαπλασιάσει το κόστος της ενεργειακής επάρκειας, να υλοποιήσει ένα δυσθεώρητου κόστους πρόγραμμα αναβάθμισης της αμυντικής της ικανότητας και να αντιμετωπίσει μια επιθετική ανταγωνιστική πολιτική από τις ΗΠΑ.
Δίχως υπερβολή η πολιτική Μπάιντεν, με πιο ευπρεπή επικοινωνιακή στρατηγική, στον σκληρό της πυρήνα δεν διαφέρει σε τίποτε από το «Πρώτα η Αμερική» του Τραμπ.
Στο ερώτημα γιατί οι ΗΠΑ υιοθετούν τόσο σκληρή στάση η απάντηση είναι γιατί μπορούν, γιατί έχουν προεξοφλήσει ότι η Γερμανία δεν θέλει να εγκαταλείψει την πολιτική «Πρώτα η Γερμανία».
Παραμένει όμως η ελπίδα ότι η επιθετική πολιτική των ΗΠΑ θα ενεργοποιήσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης της Γερμανίας ώστε μαζί με τη Γαλλία να υπάρξει μια ευρωπαϊκή στρατηγική όχι πλέον ανάπτυξης ή ανάκαμψης αλλά δίχως υπερβολή επιβίωσης μέσα σε ένα βίαιο και συγκρουσιακό ανταγωνιστικό παγκόσμιο περιβάλλον.
Εννέα μήνες μετά την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία οι ΗΠΑ έχουν πετύχει δύο στρατηγικούς στόχους και προωθούν έναν τρίτο:
– Διέρρηξαν την ειδική σχέση της Γερμανίας με τη Ρωσία με σημείο αναφοράς την ενέργεια και όχι μόνο.
– Εδωσαν νέα πνοή στο ΝΑΤΟ που δύο χρόνια πριν ο Μακρόν είχε χαρακτηρίσει εγκεφαλικά νεκρό.
– Τέλος, προωθούν την επιδοτούμενη από το κράτος επαναβιομηχάνισή τους και τη μετατροπή τους σε πόλο έλξης ξένων επενδύσεων, μια πολιτική που θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την Ευρώπη και οδυνηρό κόστος για την Κίνα.
Από σύνοδο σε άλλη σύνοδο η Ε.Ε. των «27» θυμίζει ολοένα και περισσότερο το σαλόνι της πρώτης θέσης του Τιτανικού όπου ο χορός συνεχίστηκε και μετά την πρόσκρουση στο παγόβουνο μέχρι λίγα λεπτά πριν από τη βύθιση.
Αγνοία κινδύνου ή υπεροψία και μέθη;
Γιώργος Καπόπουλος
