Λοιπόν σήμερα θα μιλήσουμε για κοινωνική πολιτική. Επειδή αφορά πάρα πολύ κόσμο.
Όπως ξέρετε, για τους παιδικούς σταθμούς υπάρχουν τα vouchers. Είναι κουπόνια που παρέχονται με εισοδηματικά κριτήρια και εξασφαλίζουν δωρεάν φοίτηση.
Χρηματοδοτούνται από τα ΕΣΠΑ. Και το κράτος μπορεί να προσθέσει και δικά του.
Οι μαδούροι το 2019 είχαν δώσει 105.000 τέτοια vouchers. Οι τωρινοί τα μειώνουν σταδιακά και πέρσι τα έφτασαν στις 95.000.
Βγαίνει λοιπόν η αρμόδια υπουργός Δόμνα Μιχαηλίδου και λέει: Αυξάνουμε από φέτος τον προϋπολογισμό των vouchers κατά 10%. Από 300 εκατομμύρια, πάμε στα 331. Θρίαμβος.
Άρα αυξάνεται κατά 10% ο αριθμός των vouchers, σκέφτεται κάποιος με το αθώο του μυαλό. Σωστά;
Λάθος. Τα vouchers μένουν ίδια στον αριθμό. Απλώς ακριβαίνουν. Ώστε να καλύψουν οι παιδικοί σταθμοί το αυξημένο ενεργειακό κόστος.
Και γιατί, ρε παιδιά, δεν επιδοτείτε τους παιδικούς σταθμούς ξέχωρα, όπως κάνετε με όλες τις άλλες επιχειρήσεις; Πρέπει να τους τα δώσετε ακριβαίνοντας τα vouchers;
Χώρια που το ενεργειακό κόστος δεν έχει αυξηθεί 10%. Οι σταθμοί χρειάζονται 60 εκατομμύρια για να τα βγάλουν πέρα, όχι 30. Αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Γίνεται και κάτι άλλο από αυτή την κυβέρνηση. Το υπουργείο θέλει να δώσει vouchers στους δημόσιους υπάλληλους. Όμως τα οικονομικά στάνταρντς για τους δημόσιους υπάλληλους είναι σχετικά ψηλότερα.
Η κυβέρνηση λοιπόν διευρύνει τα οικονομικά κριτήρια. Αλλά δεν κάνει μόνο αυτό.
Κόβει ένα κομμάτι από τα vouchers και λέει αυτά θα τα δώσω σε ανθρώπους με ψηλότερα εισοδηματικά κριτήρια.
Και αυτό είναι λάθος. Όχι γιατί μια οικογένεια με εισόδημα 33.000 τον χρόνο δεν πρέπει να έχει δικαίωμα σε voucher. Αλλά γιατί το υπουργείο παίρνει θέσεις από τους φτωχούς και τις δίνει στους λιγότερο φτωχούς.
Το σωστό είναι διαφορετικό: διευρύνεις τα εισοδηματικά κριτήρια, αυξάνεις αναλόγως και τα κονδύλια και δίνεις περισσότερα vouchers.
Αντί να τα κάνεις ποσόστωση και να λες αυτά εδώ τα κρατάω για τους λιγότερο ευάλωτους.
Πέρσι με αυτό το σύστημα, από τις 97.000 vouchers που δόθηκαν, σε ανθρώπους χαμηλών εισοδημάτων πήγαν τα 82.000.
Και αυτή είναι η ουσιαστική μείωση σε σχέση με τα 105.000 vouchers που είχε δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και αυτό αποτυπώνει ακριβώς τη λογική της κυβέρνησης σε αυτά τα θέματα.
Σου λέει, ας στηρίξουμε τη μεσαία τάξη, γιατί οι ευάλωτοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από εμάς.
Αλλά δεν τη στηρίζουν διευρύνοντας την κοινωνική τους πολιτική. Τη στηρίζουν κόβοντας θέσεις από τους ευάλωτους. Κατανοητό;
Και κάνουν και κάτι ακόμα. Βάζουν τις αιτήσεις για 9 μέρες μέσα στον Αύγουστο. Και μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων αφήνουν περιθώριο 3 ημερών για ενστάσεις.
Αυτές οι δουλειές δεν γίνονται Αύγουστο. Είναι θέματα οικογενειακού προγραμματισμού, ο κόσμος τα συζητάει στο τέλος της προηγούμενης σχολικής χρονιάς για να ξέρει τι θα κάνει.
Δεν περιμένει τον Αύγουστο για να μάθει πού θα αφήνει τα παιδιά του από τον Σεπτέμβριο.
Αυτό μειώνει φυσικά τις αιτήσεις και έρχεται πολύ βολικά στο υπουργείο.
Σε εποχές ακρίβειας, πληθωρισμού και ανασφάλειας, το σημειώνουμε αυτό. Ωραίοι.
Πληροφοριακά, οι μαδούροι έδιναν 20 μέρες προθεσμία για τις αιτήσεις, αντί για 8 που δίνουν οι επιτελικοί. Και, προπαντός, τις έδιναν τον Ιούνιο.
Με 5 μέρες προθεσμία για ενστάσεις.
Αυτή είναι πάνω κάτω η κατάσταση. Εσείς τον ΣΥΡΙΖΑ να τον θυμάστε από τα γεμιστά με τα οποία κανιβάλιζαν τη Φωτίου.
Ο Σχολαστικός
