Η ΛΑΡΚΟ είναι πια “καθαρή” από εργαζόμενους, ο επόμενος ιδιοκτήτης μπορεί να πανηγυρίζει και να τρίβει τα χέρια του από χαρά. Η εταιρία θα του παραδοθεί μόνο με μερικούς συμβασιούχους (με δίμηνες και τρίμηνες συμβάσεις επειδή ο υπουργός Οικονομικών έχει πολύ μεγάλη καρδιά) και χωρίς τα «βαρίδια», τους άνω των 55 ετών, οι οποίοι θα βολευτούν σε κάποια κοινωφελή προγράμματα μέχρι να φτάσουν στη συνταξιοδότηση χωρίς να μπορούν να διαθέτουν την πλούσια τεχνογνωσία τους στη νέα διοίκηση.
Το φιλέτο της ελληνικής οικονομίας
Αυτά ουσιαστικά αποφάσισε η βουλή την περασμένη Τετάρτη ψηφίζοντας τη σχετική τροπολογία, η οποία έφερε τους εργαζόμενους στη ΛΑΡΚΟ στην Αθήνα να διαμαρτύρονται, εις μάτην δυστυχώς, έξω από το κοινοβούλιο. Ψήφισαν υπέρ μόνο οι βουλευτές της πλειοψηφίας οι οποίοι, όπως τόνισε ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας “θα γράψουν τα ονόματά τους στις μαύρες σελίδες της ιστορίας”.
Η αντιπολίτευση, σύσσωμη, στήριξε τους εργαζόμενους. Οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ τόνισαν ότι το σχέδιο της τροπολογίας δεν έχει καμία άλλη χρησιμότητα από το να απαλλάξει τον επόμενο ιδιοκτήτη από “περιττά” βάρη. Ότι είναι μάλλον αυτοκτονικό οικονομικά η εταιρεία που επεξεργάζεται νικέλιο του οποίου η τιμή έχει φτάσει στο θεό, να παραδίδεται πεσκέσι στα χέρια ιδιώτη ενώ θα μπορούσε μέσα από αυτή το κράτος να στηρίξει τη βιομηχανική του πολιτική για τα επόμενα πολλά χρόνια.
Ο Χρήστος Σταϊκούρας, υπουργός Οικονομικών αλλά και βουλευτής Φθιώτιδας, είχε πάρει τις αποφάσεις του. Για να είμαστε ακριβείς εκτέλεσε την απόφαση που είχε πάρει το Μαξίμου. Πώληση της ΛΑΡΚΟ, ενός φιλέτου της ελληνικής οικονομίας παρά τα χρέη που τεχνηέντως δημιούργησαν τα τελευταία χρόνια, πάση θυσία. Τι και αν η Ελλάδα διαθέτει το 90% των κοιτασμάτων νικελίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Τι και αν το νικέλιο μπορεί να μετατραπεί σε χρυσάφι της νέας εποχής αφού είναι το κύριο συστατικό των μπαταριών των ηλεκτροκίνητων οχημάτων; Τι και αν στα χέρια ιδιώτη η οικολογική παράμετρος της λειτουργίας του εργοστασίου θα μπει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα; Πώληση ήταν η απόφαση.
Επιχείρηση χειραγώγησης
Το παρασκήνιο, μάλιστα, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, ήταν οργιώδες. Η ΝΔ επιχείρησε να χειραγωγήσει τη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων την περασμένη Δευτέρα και να εξασφαλίσει απόφαση υπέρ της τροπολογίας. Βρήκαν όμως σε τοίχο παρά τις προσπάθειες μελών της ΔΑΚΕ να παρουσιάσουν το μαύρο ως άσπρο. Εν τέλει, ακόμα και αυτοί αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν για να προκύψει ομόφωνη απόφαση υπέρ της συνέχισης των κινητοποιήσεων. Κάποιοι “παράγοντες” μάλιστα έφτασαν στο σημείο να υπόσχονται σε μερίδα εργαζόμενων θέσεις εργασίας στο νέο καθεστώς για να εξασφαλίσουν θετική, υπέρ της τροπολογίας, ψήφο στη Γενική Συνέλευση. Πρόκειται για καταστάσεις που θυμίζουν άλλες εποχές τις οποίες θέλουμε διακαώς να αφήσουμε να “κοιμούνται” στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Τεχνηέντως υπερχρεωμένη
Η κυβέρνηση λέει βέβαια ότι έπραξε το καθήκον της. Η “καταχρεωμένη” ΛΑΡΚΟ δεν θα μπορούσε να συνεχίσει την πορεία της στα χέρια του Δημοσίου. Ποιοι όμως καταχρέωσαν τη ΛΑΡΚΟ; Αυτό το ερώτημα το αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Πρέπει να μιλήσουμε κάποια στιγμή για τις υπέρογκες χρεώσεις της ΔΕΗ που δεν είχαν καμία σχέση με τις αντίστοιχες χρεώσεις προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, για τις αθρόες προσλήψεις παντελώς άσχετων “ημετέρων” με παχυλούς μισθούς και μηδαμινή προσφορά, για την ηθελημένη, πέρα από κάθε αμφιβολία, απαξίωση της εταιρίας (σε μία κλασική νεοφιλελεύθερη συνταγή που θυμίζει Θάτσερ).
Ο Σταϊκούρας, ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, ένιψε τας χείρας του. Αλλά πονηρά σκεπτόμενος προώθησε το σχέδιο των δίμηνων ή τριμήνων συμβάσεων για να δείξει στους πολίτες της περιφέρειάς του ότι έκανε ό,τι μπορούσε για να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας. Είπε, μάλιστα, από το βήμα της βουλής ότι στο καθεστώς των δίμηνων και τρίμηνων συμβάσεων θα μπουν όλοι οι εργαζόμενοι οι μικρότεροι των 55 ετών. Δεν είπε φυσικά αν ο νέος ιδιοκτήτης θα τους κρατήσει. Αλλά σ’ αυτό δεν μπορούσε να δώσει συγκεκριμένη απάντηση, έτσι και αλλιώς μετά την πώληση θα αποφασίσει η αγορά.
Μάχη μέχρις εσχάτων
Τι απομένει στους 1080 εργαζόμενους; Μάχη μέχρις εσχάτων για να σώσουν τις θέσεις εργασίας, σε πρώτη φάση. Αυτό σημαίνει κινηματικές και ακτιβίστικες δράσεις μέσα αλλά και έξω από τους χώρους του εργοστασίου στη Λάρυμνα, διεξοδική ενημέρωση των πολιτών για τα αιτήματά τους, προσφορά αλληλεγγύης από σωματεία και ομοσπονδίες. Και πολιτική στήριξη από την αντιπολίτευση βεβαίως.
Όσο διαρκούν αυτές οι δράσεις, είναι απορίας άξιον αν θα βρεθούν μέσα στο πόδια των εργαζόμενων οι “καλοθελητές” που τους προηγούμενους μήνες επιδόθηκαν σε ένα είδους φακελώματος (ποιοι είναι υπέρ και ποιοι κατά της λύσης που προωθεί η κυβέρνηση).
Αλοίμονο, τα λεφτά είναι πάρα πολλά και η συγκυρία σπάνια. Θα κάνουν, προφανώς, οτιδήποτε χρειαστεί έτσι ώστε το σχέδιό τους να πάρει σάρκα και οστά.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΛΑΡΚΟ:
Θα πάμε μέχρι τέλους, ο ορυκτός πλούτος ανήκει σε όλους
Ο πρόεδρος του σωματείου εργαζόμενων της ΛΑΡΚΟ Παναγιώτης Πολίτης ανεβαίνει έναν Γολγοθά μαζί με τους συναδέλφους του τα τελευταία χρόνια. Η απειλή των μαζικών απολύσεων επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια τους συνεχώς και μετά την ψήφιση της σχετικής τροπολογίας την Τετάρτη από τη βουλή ο δρόμος για τη διάλυση της εταιρείας άνοιξε για τα καλά.
“Δεν έχουμε καμία άλλη λύση από το να συνεχίσουμε να δίνουμε τις μάχες μας στο δρόμο” τονίζει στην “Εποχή” ο επικεφαλής του σωματείου. “Αρχής γενομένης από την Ευελπίδων αύριο όπου θα δοθεί η μάχη των ασφαλιστικών μέτρων κατά της διαδικασίας των ομαδικών απολύσεων (σ.σ.: την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές η απόφαση θα έχει ήδη εκδοθεί) η κινηματική και η συνδικαλιστική μας προσπάθεια θα κορυφωθεί”.
“Ο αγώνας μας”, συνεχίζει, “έγινε πρωτοσέλιδο, τον στήριξαν και τον στηρίζουν φορείς, σωματεία και σύσσωμη η αντιπολίτευση. Την ίδια ώρα, η συμμετοχή των εργαζόμενων στις γενικές συνελεύσεις που κάνουμε είναι μαζικότερη από ποτέ”.
Η ΛΑΡΚΟ βαδίζει στη λαιμητόμο την ώρα που η τιμή του νικελίου έχει φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα όλων των εποχών: “Δεν υπάρχει ευνοϊκότερη εποχή για την ανάπτυξη αυτής της εταιρίας. Με σωστές αποφάσεις θα μπορούσαν όχι μόνο να μην χαθούν οι θέσεις εργασίας αλλά να προστεθούν και άλλες, δεκάδες χιλιάδες θα έλεγα εγώ. Πειραματικά άλλωστε έχουμε κάνει τα πάντα τον τελευταίο καιρό, έχουμε βγάλει και ανοξείδωτο χάλυβα. Κοιτάσματα νικελίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχουν σε άλλη χώρα πάρα μόνο στη Φινλανδία και εκεί μόλις 10% του συνόλου. Το υπόλοιπο 90% το έχουμε στην Ελλάδα. Κοβαλτιούχο νικέλιο, όπως αυτό που έχουμε εδώ, δεν υπάρχει αλλού στον κόσμο. Γι’ αυτό και θέλουν τον απόλυτο έλεγχο, γι’ αυτό και κάνουν αυτό που τους συμφέρει. Θα μπορούσαμε να παραγουμε εξ’ ολοκλήρου μπαταρίες για ηλεκτρικά οχήματα αλλά και άλλα προϊόντα.”
Ο Παναγιώτης Πολίτης είναι ξεκάθαρος: “Δεν θέλουμε να μπούμε σε προγράμματα τα οποία θα πληρώνει ο ελληνικός λαός. Θέλουμε τις δουλειές μας. Έχουμε την τεχνογνωσία και τη θέληση. Ο ορυκτός πλούτος της χώρας ανήκει σε όλους και όχι μόνο στους εργαζόμενους. Μας ρωτάνε για την αυτοδιαχείριση… Μα πώς να προχωρήσουμε όταν η ΔΕΗ συνεχίζει να χρεώνει τη μεγαβατώρα στη ΛΑΡΚΟ 80 ευρώ ενώ στις ιδιωτικές επιχειρήσεις 30; Και φανταστείτε ότι η ΔΕΗ ήταν μέτοχος της εταιρείας. Η ΛΑΡΚΟ δεν χρωστά στη ΔΕΗ, το αντίθετο συμβαίνει. Και τα χρήματα που είναι να παίρνει η ΛΑΡΚΟ πίσω από τη ΔΕΗ είναι πάρα πολλά”.
Παρά τις δυσκολίες και τις συνεχείς αρνητικές αποφάσεις οι εργαζόμενοι δεν απογοητεύονται: “Προχωράμε με ομόφωνες αποφάσεις. Οι συνάδελφοι από τη ΔΑΚΕ ήταν προφανώς επηρεασμένοι από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο κόμμα τους αλλά η ομοφωνία εξακολουθεί να υπάρχει. Είμαστε ενωμένοι λοιπόν και τη μάχη αυτή θα την δώσουμε μέχρι τέλους”.
Νίκος Γιαννόπουλος
