«Η Κυριακή ανήκε στο Κρεμλίνο» έγραψε στον λογαριασμό του στο τουίτερ ο Ουκρανός δημοσιογράφος Βιτάλι Πορτνικόφ αναφερόμενος στα εκλογικά αποτελέσματα σε Βουλγαρία και Μολδαβία.
Και στις δύο χώρες, μια πρώην δορυφόρο της ΕΣΣΔ και μια που αποτελούσε κομμάτι της, εξελέγησαν φιλορώσοι ηγέτες, γεγονός που αντιμετωπίζεται με αρκετό σκεπτικισμό, αν όχι ανησυχία, στις γειτονικές βαλκανικές χώρες και στην καρδιά της Ε.Ε.
Ειδικά στη Βουλγαρία, το αποτέλεσμα της κάλπης σηματοδοτεί ανατροπές και εξελίξεις. Ο συντηρητικός πρωθυπουργός της χώρας Μπόικο Μπορίσοφ ανακοίνωσε και επίσημα χθες την παραίτησή του, καθώς η υποψήφια που υποστήριζε, η πρόεδρος της Βουλής Τσέτσκα Τσάτσεβα, έχασε στις προεδρικές εκλογές από τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών Ρούμεν Ράντεφ με μεγάλη διαφορά: 35% έναντι 59%.
Το πιθανότερο είναι ότι τη διακυβέρνηση της χώρας θα αναλάβει μεταβατική κυβέρνηση, η οποία θα οδηγήσει τη Βουλγαρία σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές κάποια στιγμή μέσα στην άνοιξη. Οσο για τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο, θα αναλάβει τα καθήκοντά του τον Ιανουάριο του 2017.
Ο Ράντεφ είναι μάλλον ιδιάζουσα περίπτωση. Πρώην πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, 53 χρόνων, χωρίς προηγούμενη πολιτική εμπειρία, ανακοίνωσε αρχικά την υποψηφιότητά του ως ανεξάρτητος και στη συνέχεια κέρδισε την υποστήριξη του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Ως πιλότος εκπαιδεύτηκε στις ΗΠΑ, αλλά το βλέμμα του είναι περισσότερο στραμμένο προς τη Μόσχα. Υποστηρίζει ότι η χώρα του πρέπει να συσφίξει τις σχέσεις του με τη Ρωσία.
Τάσσεται υπέρ της άρσης των κυρώσεων της Ε.Ε., ενώ έχει δηλώσει ότι «η Κριμαία ανήκει στη Ρωσία», προκαλώντας σύγκρυο σε αρκετούς πολιτικούς ιθύνοντες εντός κι εκτός συνόρων, με πρώτο τον απερχόμενο πρόεδρο Ρόζεν Πλεβνέλιεφ, από τους δριμείς επικριτές του Βλαντίμιρ Πούτιν.
Μεταξύ σοσιαλισμού και εθνικισμού
Τις εκλογές ο Ρούμεν Ράντεφ τις κέρδισε με ένα πρόγραμμα που ήταν ένα κράμα σοσιαλισμού, εθνικισμού και καταγγελίας της ενδημικής διαφθοράς.
Υπάρχει κι ένα σημείο που αν το εφαρμόσει, θα δημιουργήσει τριβές με την Ε.Ε. και κατ’ επέκταση προβλήματα και στην Ελλάδα: απορρίπτει το πρόγραμμα μετεγκατάστασης προσφύγων, συντασσόμενος με τις χώρες του Βίζενγκραντ.
«Γιατί η ευρωφιλία θα πρέπει να σημαίνει ρωσοφοβία; Μέχρι πρόσφατα, πετούσα ένα σοβιετικό πολεμικό τζετ. Αποφοίτησα από αμερικανική ακαδημία. Είμαι όμως Βούλγαρος στρατηγός. Η έγνοια μου είναι η Βουλγαρία», είπε προεκλογικά, προσπαθώντας να συνοψίσει τις ιδέες του.
«Ανάμεσα στις αιτίες που εξηγούν τη νίκη του Ράντεφ, την πρώτη θέση καταλαμβάνει η δυσαρέσκεια των πολιτών απέναντι στην Ε.Ε. ύστερα από χρόνια στερήσεων και περικοπών, αλλά και η τιμωρητική ψήφος στον Μπορίσοφ για την αποτυχία του να περιορίσει την ενδημική διαφθορά και για την υπερσυγκέντρωση εξουσίας στα χέρια του», έγραφε η απεσταλμένη της El Pais στη Σόφια Maria Antonia Sanchez-Vallejo.
Η Βουλγαρία, όπως μας θυμίζει το ρεπορτάζ της ισπανικής εφημερίδας, έχει χάσει το 20% του πληθυσμού της από το 1989 και μετά λόγω μαζικής μετανάστευσης και μεγάλης πτώσης του βιοτικού επιπέδου.
Tο ποσοστό θνησιμότητας είναι το υψηλότερο στην Ε.Ε. (15,1 ανά 1.000 κατοίκους), ο μέσος μισθός στα 380 ευρώ, ο κατώτατος στα 180.
Τον Φεβρουάριο του 2013, η Βουλγαρία είχε συγκλονιστεί από μαζικές διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης Μπορίσοφ, η οποία είχε ανεβάσει στα ύψη τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου και είχε επιβάλει σκληρά μέτρα λιτότητας.
Η κυβέρνησή του κατέρρευσε υπό το βάρος των λαϊκών κινητοποιήσεων, αλλά… επανεξελέγη.
Με δεδομένη την εξαθλίωση στην οποία ζει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, δύσκολα θα λέγαμε ότι η χθεσινή αλλαγή-ανατροπή προαναγγέλλει μια νέα εποχή κοινωνικής και πολιτικής ηρεμίας…
Κορίνα Βασιλοπούλου
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
