Προκύπτει ως αναβάθμιση, σαν ένα άλλο, εντελώς διαφορετικό στάδιο η εικόνα της κυρίαρχης πολιτικής.
Η παλιά «διαχείριση των συμβόλων» εξελίχθηκε σταδιακά σε διαχείριση μόνο της εικόνας, μέσω της μιμητικής αναπλαισίωσης παραστάσεων αξιοσύνης (ή καπατσοσύνης).
Τώρα τελευταία, οι πολιτικοί επιδιώκουν να είναι καρικατούρες, δεν είναι μιμήσεις αλλά προσομοιώσεις, κι ενίοτε προσομοιώσεις των προσομοιώσεων. Με αυτόν τον τρόπο απλώνονται σε όλο το φάσμα του πιθανού, σα σημειακές ηγεμονίες. Πέρα από τα πράγματα και τις διαδικασίες της αναπαραγωγής της ανθρώπινης ζωής, οι πολιτικοί μοιάζουν έτσι διαφανείς και μαζί απροσπέλαστοι.
Αυτόν τον νέο τρόπο αυτοπαρουσίασης στην ελληνική κοινωνία τον υπηρετεί πιστά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τους επικοινωνιολόγους του να παρεμβαίνουν συχνά στις διαδικασίες παραγωγής της πολιτικής. Όμως συμβαίνει και κάτι άλλο, ακόμα πιο σοβαρό από τον απλό επιτονισμό πως ο πρωθυπουργός είναι πιστός μαθητής της σύγχρονης πολιτικής επικοινωνίας.
«Δεν υπάρχει πρόβλημα που η ΝΔ χρωστάει 350 εκατομμύρια. Ο κόσμος το ήξερε πριν τις εκλογές και παρόλα αυτά μας ψήφισε. Οπότε, όσο και να το λέτε δεν αλλάζει κάτι», τόνιζε πριν κανα-δυο χρόνια ο Άδωνις Γεωργιάδης σε μια συνέντευξή του. Ο Γεωργιάδης μέσα στο πέλαγος κουταμάρας και φανατισμού που επιπλέει είχε δίκιο. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας δε νοιάζεται για τη διαφθορά των ηγετών της Δεξιάς, του κόμματος της Δεξιάς, τις τακτοποιήσεις, τις απευθείας αναθέσεις, τις, τις, τις. «Όλοι κλέβουν, ας κλέψουν, αλλά να κάνουν τη δουλειά τους», είναι η επωδός μιας απολύτως κουρασμένης κοινωνίας σε παρακμή που περιμένει ζητιάνα την πελατειακή διόδο για την κοινωνική άνοδο.
Ο Μητσοτάκης το γνωρίζει, όπως πιθανότατα γνώριζε πως θα δημοσιοποιηθεί η θέση του γιού του στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Ο Μητσοτάκης λέει δηλαδή πως «ο γιός μου θα γίνει πρωθυπουργός κάποια στιγμή, προετοιμάζεται από τώρα για να έχει εμπειρία, κύρος, γνωριμίες. Εσείς κάποτε θα τον ψηφίσετε ως έναν σοβαρό τεχνοκράτη, όπως κάνατε και με εμένα. Δεν πρέπει να σας αφορά που σε αυτές τις θέσεις αυτής της εμπειρίας και ηλικίας άνθρωποι δεν υπάρχουν».
Δηλαδή, plot twist. Και μεταμοντέρνα εικονοποίηση του τίποτα, ως να είναι κάτι σπουδαίο, και παλαιοκομματισμός, θεσμοθετημένος νεποτισμός τρίτης γενιάς δίχως στάλα ηθικό ζήτημα.
Το πρόβλημα είναι πως η ΝΔ έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει τις επόμενες εκλογές κι οι αντίπαλοί της ακόμα δεν έχουν καταλήξει σε ένα διαφορετικό αφήγημα για την προκοπή όλων αλλά κυρίως των από κάτω που γαμιούνται πατόκορφα ιδιαιτέρως τώρα, με την ακρίβεια που μοιάζει με combo και των τριών μνημονίων μαζί.
Στα μάτια πολλών φαντάζουν απρόθυμοι να πουν μια γοητευτική ιστορία που να αφορά τις πραγματικές ζωές μας.
Βασίλης Ρόγγας
Ανάρτησή του στο Facebook
