Είναι πάντως εντυπωσιακό. Για την ακρίβεια, είναι οδυνηρά εντυπωσιακό το γεγονός της, παγωμένης μπορεί, αλλά πάντως υπαρκτής αντοχής στην ακραία και απολύτως προσβλητική πολιτική η οποία ασκείται εναντίον μας από το επιτελικό κράτος γενικά, αλλά και από κάθε έναν από τους εκπροσώπους του ειδικά.
Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που υποδέχεται η κοινωνία συνεχιζόμενες συμπεριφορές όπως, επί παραδείγματι, η επονείδιστη και επαίσχυντα αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του Άδωνι Γεωργιάδη. Ψευδολογεί με τη μεγαλύτερη ευκολία, παραποιεί, διαστρέφει, αρνείται αυτά που μόλις προ ολίγου εκστόμισε, σαρκάζει εκείνους που τον αποδοκιμάζουν, προαναγγέλλει διώξεις ακόμα και ανώτατων δικαστικών λειτουργών που, ω του θαύματος, πραγματοποιούνται και απειλεί δημοσιογράφους, on camera, οι οποίοι τολμούν να τον ρωτήσουν πραγματικά και όχι… «αυτιστικά» ευγνωμονούντες – και όμως.
Αυτός ο άνθρωπος είναι αντιπρόεδρος της Ν.Δ., σαν να μην συμβαίνει τίποτα, οδηγώντας την απλή λογική στην παράκρουση, πότε μιλώντας για σέλφι στο σούπερ μάρκετ και πότε φτύνοντας σπόρια αγγουριού στα μούτρα εκείνων που νιώθουν τη μέγγενη της ακρίβειας να τους σφίγγει τον λαιμό.
Και η ζωή συνεχίζεται σ’ αυτή τη χώρα με την «καταπληκτική ποιότητα ζωής», όπως είπε ο πρωθυπουργός της, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να μην επιδείξει τα αισθήματα που έχει, αισθήματα ακραίας περιφρόνησης για τους «συμπολίτες» του, τους οποίους ανελέητα ποδοπατά και προσβάλλει τον πυρήνα της ύπαρξής τους: το δικαίωμα να ζουν. Γιατί, βέβαια, είναι εντυπωσιακά προσβλητικό το γεγονός, να αποτιμά τον πελώριο θάνατο 25.000 ανθρώπων ως κόστος σωτηρίας του τουρισμού.
Το είπε σαν να μην συμβαίνει τίποτα… και πράγματι δεν συνέβη τίποτα ως αντίδραση σε μια τέτοια κεφαλαιώδη προσβολή. Λες και χάνεται η αξιοπρέπεια και η υπαρξιακή ανάγκη για αξιοπρέπεια στους διαδρόμους των ασφυκτικά γεμάτων νοσοκομείων, στους διαδρόμους των ασφυκτικά γεμάτων νεκροθαλάμων, ποδοπατημένη από τις ρόδες των μαύρων αυτοκινήτων που αδιάκοπα φεύγουν από τις μαύρες πίσω πόρτες των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, κουβαλώντας το ακίνητο, αθρήνητο και προσβλητικά ανώνυμο φορτίο τους.
Έξω η ζωή συνεχίζεται και η καταπληκτική ποιότητα των λυμάτων της κυλάει ανεμπόδιστα την παχύρρευστη ροή τους στους δρόμους. Για να μπορεί ο κάθε Σκέρτσος να ταξιδεύει άνετα από την καρέκλα τού γενικού διευθυντή του ΣΕΒ (που αυτοπροσώπως προσπαθεί να ακυρώσει στα δικαστήρια μια φιλεργατική εγκύκλιο της προηγούμενης κυβέρνησης), για να μπορεί αυτός ο άνθρωπος να ταξιδεύει πάνω στον πολτό των λυμάτων μέχρι την καρέκλα του υπερυπουργού αυτής της επιτελικής χυδαιότητας και να λέει ότι δεν χρειαζόμαστε ένα ΕΣΥ πολυτελείας.
Ή μήπως μια τέτοια παρουσία και μια τέτοια αντίληψη για την πολιτική δεν είναι ακραία περιφρονητική και ακραία προσβλητική για τον κάθε πολίτη αυτής της χώρας και φυσικά και επικίνδυνη διότι διαρρηγνύει κάθε ιστό συνοχής και διαλύει κάθε ικμάδα συνύπαρξης, δημιουργώντας μια μάζα θυμάτων εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει η συγκροτημένη κατάσταση μιας κοινωνίας που εννοεί τον εαυτό της.
Και η ζωή συνεχίζεται με τον Γεραπετρίτη -καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου και σώγαμπρο στην πολιτική- να εκστομίζει δράκους κάθε τόσο. Πότε για την καταστροφή της Δημοκρατίας που φέρνει η απλή αναλογική, πότε για τις ΜΕΘ που αυξάνουν τους θανάτους και πότε προσβάλλοντας την κοινή λογική, απλώς και μόνο με την παρουσία του. Ζωή χαρισάμενη για τον πρωθυπουργό.
Που, με επονείδιστη υπεροψία, δεν χάνει την ευκαιρία, ενώ η χώρα ρημάζεται, εκείνος και να μας μοστράρει τα πέλματά του, ξαπλωμένος στην «ψυχαγωγική ψευδο-ύπαιθρο» (που λέγανε και οι καταστασιακοί), στα «ξυπόλυτα Σαββατοκύριακα» των αποδράσεων του. Ή να μας κοροϊδεύει κατάμουτρα με τις ποδηλατάδες και τα ικαριώτικα γλέντια, ή να μας προσβάλλει βάναυσα και προπαντός ανεμπόδιστα όταν ως αυθέντης λέει πως αποφάσισε να μας εμπιστευτεί.
Είναι οδυνηρά εντυπωσιακό το γεγονός να αποκλείεται το παιδί σου από τη γνώση και το μέλλον του, να αποκλείεσαι εσύ από τη δουλειά, να πεθαίνει ο διπλανός σου απροστάτευτος, να χλευάζει ο Δούκας τους καμένους, ο Ρωμανός τους πλημμυρισμένους, ο Μηταράκης τους πνιγμένους και όλο αυτό να το κροταλίζουν στα αυτιά σου ως καταπληκτική ποιότητα ζωής.
Και η ζωή συνεχίζεται (;)
Κώστας Καναβούρης
Πηγή: Η Αυγή
