Κωνσταντίνος Βλαχάκης: Να γίνει υπόθεση της νέας γενιάς η κοινωνική αλλαγή

Δεν ξέρω ποιον νέο άνθρωπο μπορεί να πείσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την παραπάνω δήλωση. Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Το κύμα φυγής των νέων, ιδιαίτερα των πλέον καταρτισμένων, συνεχίζει να υφίσταται, ενώ η αναστροφή του είναι αδύνατη όσο η κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει την ίδια πολιτική. Δεν είναι δυνατόν ένας νέος άνθρωπος να επιστρέψει σε μια χώρα που την τελευταία χρονιά φιγουράρει στις πρώτες θέσεις στην Ευρώπη στην ανεργία των νέων. Σε μια χώρα που είναι ίσως από τις ελάχιστες όπου ο κατώτατος μισθός έχει μείνει στάσιμος σε χαμηλά επίπεδα από το 2019 και μετά. Όπου οι ελαστικές σχέσεις εργασίας κυριαρχούν και το οκτάωρο μοιάζει άπιαστο όνειρο, ειδικά μάλιστα μετά και την ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη.

Αναμφίβολα η κρίση ακρίβειας επιδρά καταλυτικά στις ζωές και των νέων ανθρώπων. Όταν, πέρα από τις αυξήσεις στους λογαριασμούς ρεύματος, αντικρίζουμε μεγάλες αυξήσεις σε βασικά είδη, όπως τα τρόφιμα, τότε καταλαβαίνουμε ότι το κόστος αυτό μπορεί να είναι δυσβάσταχτο για έναν άνεργο, φοιτητή ή νέο εργαζόμενο. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση χρειάζονται ενεργητικές πολιτικές, που θα αυξάνουν το εισόδημα των πολιτών και θα συγκρατούν τις τιμές. Έχει κομβική σημασία να διεκδικήσουμε την άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, τη συγκράτηση των τιμολογίων ρεύματος, τη μείωση του ΦΠΑ στα βασικά τρόφιμα και αγαθά. Είναι επίσης δεδομένο ότι η ακρίβεια σε συνδυασμό με τη στεγαστική κρίση, την αύξηση δηλαδή των ενοικίων και την έλλειψη διαθέσιμων διαμερισμάτων, καθιστούν απαγορευτική την εύρεση κατοικίας, είτε αυτό αφορά φοιτητές είτε νέους και νέες καθώς και ζευγάρια που ψάχνουν να ανοίξουν το σπιτικό τους. Χρειάζεται λοιπόν ένα συγκροτημένο σχέδιο, που να απαντά στις ανάγκες αυτές με μέτρα όπως ο περιορισμός της βραχυχρόνιας μίσθωσης και η επιδότηση του ενοικίου σε νέους ανθρώπους.

Η πολιτική Κεραμέως θα μείνει στην Ιστορία ως μαύρη σελίδα για τα δημόσια πανεπιστήμια και την Παιδεία ευρύτερα. Η δημιουργία της πανεπιστημιακής αστυνομίας, μαζί με τις αλλαγές που διαρρέεται ότι έρχονται, όχι μόνο δεν απαντούν στα μεγάλα προβλήματα ελλείψεων που αντιμετωπίζουν σήμερα τα ελληνικά ΑΕΙ, αλλά τα επιστρέφουν δεκαετίες πίσω. Η δική μας στρατηγική στοχεύει στην οικοδόμηση αφενός ενός μετώπου αντίστασης στις πολιτικές αυτές, αφετέρου ενός σχεδίου που καλύπτει τις ανάγκες των φοιτητών/-τριών, όπως η σίτιση και η στέγαση, η αναβάθμιση των υλικοτεχνικών υποδομών και των αιθουσών των ιδρυμάτων κ.ά. Σημαντική επίσης είναι η ανάδειξη όλων των περιστατικών έμφυλων διακρίσεων, που δεν λείπουν από τους χώρους των ΑΕΙ. Στη σημερινή συγκυρία, όμως, δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς την κρίση που βιώνει ο φοιτητικός συνδικαλισμός, με ένα σημαντικό ποσοστό των φοιτητών/-τριών να απέχουν από τις συλλογικές διαδικασίες. Γι’ αυτό είναι κρίσιμο να ξεκινήσει από την αρχή η συζήτηση για την ανασυγκρότηση των δομών του φοιτητικού κινήματος σε όλα τα επίπεδα, από τον φοιτητικό σύλλογο μέχρι και σε πανελλαδικό επίπεδο, με τη συγκρότηση μιας «νέας ΕΦΕΕ». Οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν σημαντικό κόμβο στην κατεύθυνση αυτή και είναι αναγκαίο όλοι οι αριστεροί και προοδευτικοί φοιτητές και φοιτήτριες να συμμετέχουν, να δώσουν τη μάχη απέναντι στην ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, τη νεολαία του κ. Μητσοτάκη και της κ. Κεραμέως στα πανεπιστήμια.

Το επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. οφείλει να οδηγήσει σε μια νέα πολιτική και οργανωτική υπέρβαση για το κόμμα μας. Στο συνέδριο αυτό καλούμαστε να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε συλλογικά τα ταυτοτικά χαρακτηριστικά του, αλλά και ένα σύγχρονο πολιτικό σχέδιο, που θα απαντά στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας, με κύριο στόχο μια νέα αριστερή προοδευτική διακυβέρνηση. Είναι αναγκαίο να ορίσουμε τις βασικές προτεραιότητες αυτής της κυβέρνησης, τις τομές και ρήξεις που απαιτούνται, αλλά και τη στρατηγική που θα μας οδηγήσει σε αυτήν. Παράλληλα, να συζητήσουμε για την παρέμβασή μας στην Αυτοδιοίκηση και τα συνδικάτα. Να μην αρκεστούμε σε μια συζήτηση που κοιτάζει μόνο την εκλογική καταγραφή, αλλά και στο πώς θα συμβάλουμε στην κοινωνική αλλαγή, με νέα μαζικά σχήματα και δράση σε όλα τα πεδία. Σίγουρα, κεντρικό στοίχημα αποτελεί το να εντάξουμε τη νέα γενιά στην προσπάθεια αυτή, να καταφέρουμε να ορίσουμε ένα συνολικό σχέδιο που θα καταπιάνεται με όλα όσα απασχολούν έναν νέο άνθρωπο σήμερα.

Είναι κρίσιμο να ορίσουμε το πλαίσιο λειτουργίας για ένα μαζικό, δημοκρατικό και συμμετοχικό κόμμα στη σημερινή εποχή. Στο προτεινόμενο καταστατικό υπάρχουν αρκετές καινοτομίες που προσπαθούν να συμβάλουν στην κατεύθυνση αυτή, ενώ και τα ψηφιακά εργαλεία δίνουν νέες δυνατότητες. Αλλά είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι καμία καταστατική αλλαγή από μόνη της δεν μπορεί να επιλύσει τα προβλήματα πολιτικής λειτουργίας. Σε αυτό το πλαίσιο οφείλουμε να δούμε και την πρόταση για εκλογή της ηγεσίας από τη βάση. Κατ’ αρχήν οδηγεί πράγματι στην αμεσότερη συμμετοχή των μελών στην εκλογή των οργάνων, με το παράδοξο όμως ότι την ίδια στιγμή δεν θα έχουν αποφασιστικό ρόλο για τις πολιτικές αποφάσεις και κείμενα. Η ισότητα στην προβολή των υποψηφίων και την ενημέρωση των μελών, καθώς και η εκπροσώπηση της περιφέρειας, είναι σημαντικά ζητήματα επίσης, για τα οποία απαιτούνται συγκεκριμένες δικλίδες ελέγχου. Με βάση αυτό, είναι κατανοητό ότι αυτή τη στιγμή η πρόταση δεν απαντά συνολικά και πλήρως στα ζητήματα αυτά, χρειάζεται επομένως η συζήτηση να συνεχιστεί σε βάθος, για να γεφυρωθούν οι διαφωνίες και να καταλήξουμε στο βέλτιστο αποτέλεσμα.

Πηγή: Η Αυγή