Δεν ήταν η πρώτη φορά, είναι όμως σίγουρα από τις πιο κραυγαλέες. Η καταψήφιση από την ευρωβουλευτική ομάδα της ΝΔ τροπολογίας για άρση των πατεντών στα εμβόλια, στη χρονική μάλιστα συγκυρία που αυτή εκδηλώθηκε, έρχεται να υπενθυμίσει πως η διγλωσσία και η υποκρισία του κυβερνώντος κόμματος, καλά κρατούν.
Δεν έχουν περάσει παρά λίγοι μήνες (Μάιος ‘21) από όταν ο Γιώργος Γεραπετρίτης –επιχειρώντας να οικειοποιηθεί την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα, ήδη από τον Γενάρη του ‘21, για άρση του καθεστώτος της πατέντας και όσα την ακολούθησαν, με αποκορύφωμα την έμπλεη ειρωνείας αποστροφή του Κυριάκου Μητσοτάκη περί «εμβολιόδεντρου» και «κρατικοποίησης των Pfizer και AstraZeneca με έναν νόμο και ένα άρθρο»– επεσήμαινε πως «εκείνος που έθεσε το ζήτημα της άρσης των δικαιωμάτων της πατέντας, ήταν ο πρωθυπουργός(!)». Για να έρθουν, πριν λίγες μέρες, οι ίδιοι οι ευρωβουλευτές του κόμματός του και να τον διαψεύσουν πανηγυρικά, καταψηφίζοντας σχετική τροπολογία στο ευρωκοινοβούλιο (η οποία πέρασε με τις ψήφους της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πράσινων) και αποδεικνύοντας το πώς ακριβώς εννοεί, στην πράξη, η κυβερνητική παράταξη τα περί καθολικής πρόσβασης στο εμβόλιο. Αναδεικνύοντας, ταυτόχρονα, το μέγεθος της αναξιοπιστίας μεταξύ λόγων και έργων.
Δεν είναι, ωστόσο, η μοναδική φορά που το, εσωτερικής κατανάλωσης, αφήγημα της ΝΔ διαψεύδεται πανηγυρικά στο εξωτερικό. Μια γρήγορη, προσεκτική ματιά στην ειδησεογραφία αρκεί για να επιβεβαιώσει κανείς πως για την κυβερνώσα παράταξη, τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά είναι η κυρίαρχη λογική άσκησης πολιτικής. Οι ψηφοφορίες στο ευρωκοινοβούλιο –και η στάση της ευρωομάδας της ΝΔ– είναι ενδεικτικές αυτής της λογικής καθώς, συχνά–πυκνά, γινόμαστε μάρτυρες στάσεων που κάθε άλλο παρά συμβαδίζουν με το αφήγημα «εσωτερικής κοπής» των κυβερνώντων, αφού κινούνται ακριβώς στον αντίποδα. Υπέρμαχοι των ανθρώπινων δικαιωμάτων από τη μία, καταψηφίζουν ωστόσο το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση, ενώ εμφανίζονται διχασμένοι σε ψήφισμα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ οικογενειών. Υπέρ της πράσινης ανάπτυξης ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αντίθετοι στον κρίσιμο ευρωπαϊκό νόμο για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου κατά 60% μέχρι το 2030, οι ευρωβουλευτές του. Διαπρύσιοι κήρυκες της διαφάνειας, ψηφίζουν ωστόσο λευκό σε ψηφοφορία για τα Pandora Papers. Φιλελεύθεροι στα λόγια, χωρίζονται στα δύο στην κρίσιμη ψηφοφορία για την έκθεση «Απασχόληση και Κοινωνικές Πολιτικές στη ζώνη του ευρώ». Κι αν αναρωτιέται κανείς κατά πόσο γίνεται γνωστή στο ελληνικό κοινό η στάση των δεξιών ευρωβουλευτών, η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί στο …ανθεκτικότατο δίχτυ προστασίας που η πλειονότητα των ΜΜΕ στρώνει προς την κυβέρνηση της ΝΔ. Διαφοροποιήσεις που, κάτω από άλλες συνθήκες, θα κυριαρχούσαν στην επικαιρότητα, είτε εξαφανίζονται είτε περνάνε στα ψιλά, προκειμένου να μην τραυματιστεί η κυβερνητική εικόνα.
Δρουν, όμως, πέρα και έξω από την κεντρική γραμμή όσες και όσοι διαφοροποιούνται από τις –θεωρητικά αντίθετες– θέσεις του κόμματός τους; Είναι θέμα ελεύθερης βούλησης του/της κάθε ευρωβουλευτή/τριας της ΝΔ ή ένας εύσχημος τρόπος προκειμένου το κόμμα να μη δυσαρεστήσει κανένα από τα ακροατήριά του και να μην διαρραγούν σχέσεις εξάρτησης που, ενδεχομένως, υπάρχουν; Γιατί, για παράδειγμα, μόνο ερωτηματικά προκαλεί το γεγονός ότι την ώρα που η πανδημία καλπάζει και που μεταλλάξεις κάνουν συνεχώς την εμφάνισή τους, την ώρα που δεν προλαβαίνουμε να μετράμε νεκρούς σε όλο τον κόσμο και που η ταξικότητα του ιού είναι περισσότερο έκδηλη παρά ποτέ, από τη μία η ευρωομάδα της ΝΔ καταψηφίζει στις Βρυξέλλες την άρση των πατεντών και από την άλλη, στην Αθήνα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για την ανάγκη ισότιμης πρόσβασης στο εμβόλιο.
Είτε λοιπόν δεν ελέγχει τα του οίκου του και βρισκόμαστε ενώπιον μιας εσωκομματικής …ανταρσίας (για να αστειευτούμε και λίγο), είτε υπογείως έχει δοθεί άλλη γραμμή και το κυρίαρχο, επίσημο αφήγημα χρησιμοποιείται απλώς γιατί αυτό επιτάσσει το φιλελεύθερο προφίλ, που ανεπιτυχώς προσπαθεί να εμφανίσει, είτε απλώς ψεύδεται γνωρίζοντας πως κανείς δεν θα του ζητήσει να απολογηθεί γι’ αυτό. Όπως άλλωστε είχε γράψει, τη δεκαετία του 1980, ο Αντρέ Φοντέν: «από καταβολής κόσμου το ψέμα έχει γίνει η δεύτερη φύση στις κυβερνήσεις». Κι εδώ αναδύεται το γνωστό, αμείλικτο ερώτημα: γιατί οι άνθρωποι, που σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία έχουν τον τελικό λόγο, όχι μόνο δεν ενοχλούνται από τα ψέματα και τις πάσης φύσεως λαθροχειρίες των ηγετών τους, αλλά τις χειροκροτούν; Υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις που αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση προσπάθησε να κατασκευάσει μια εικονική πραγματικότητα, την οποία η ίδια ανέτρεψε, όταν έκρινε ότι οι προτεραιότητές της άλλαξαν. Και όμως. Συνεχίζει ακάθεκτη να κάνει το άσπρο μαύρο. Να μην αξιολογεί την πραγματικότητα, έτσι όπως οι πολλοί τη βιώνουν, και να δημιουργεί προνομιακές συνθήκες για λίγους. Να εμμένει σε αδιέξοδες και καταστροφικές για τους πολλούς πολιτικές, περιφέροντας την αλαζονεία της και την… ιδιοκτησιακή της σχέση με τη χώρα. Αυτό που ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι σύμβουλοί του κάνουν συνειδητά, είναι να διαμορφώνουν έναν κόσμο όπου η αλήθεια ακυρώνεται, δεν μετράει. Υποσκάπτουν, όμως, έτσι τις βάσεις του πολιτισμού, που είναι προσωπική υπόθεση όλων μας.
Αννέτα Καββαδία
Πηγή: Η Εποχή
