«Είδα θρυμματισμένη τη βιτρίνα και έναν νεαρό κατατρομαγμένο να προσπαθεί να βγει. Κλωτσάγανε τη βιτρίνα τόσο δυνατά που το κεφάλι του νεαρού έπεφτε πίσω, τους φώναζα ‘σταματήστε, θα τον σκοτώσετε’. Προχωρώ και ρίχνει μια κλωτσιά ο ένας, πέφτει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της βιτρίνας και βρίσκει τον νεαρό και το παιδί βάζει το χέρι στον λαιμό. Εγώ ούρλιαζα και έλεγα ‘Θεέ μου, καρατομήθηκε’ και έκλεισα τα μάτια, δεν άντεχα, και τα ανοίγω και είδα τους δυο ανθρώπους έξαλλους να συνεχίζουν να τον χτυπάνε και φώναζα ξανά ‘σταματήστε, θα τον σκοτώσετε’. Είχε ορθάνοιχτα μάτια, καρφωμένα στα δικά μου, το σαγόνι του, τα χείλη του τρεμοπαίζανε. Αυτή η εικόνα με σημάδεψε, έκτοτε για πάρα πολλούς μήνες δεν μπορούσα να συνέλθω και χρειάστηκε να πάρω θεραπεία, γιατί πιστεύω ότι εκείνη την ώρα που είχε καρφώσει τα μάτια του πάνω μου σαν να ήθελε κάτι να μου πει. Μα τι να ήθελε να μου πει; Βοήθεια; Να μου ζητήσει κάτι; Ήμουν πάρα πολύ κοντά και ακόμα όταν θυμάμαι το πρόσωπό του δεν μπορώ».
Τρία χρόνια τώρα, οι υπερασπιστές των δολοφόνων του Ζακ Κωστόπουλου προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι διαμαρτυρίες για τον φόνο του προέρχονται από περιθωριακούς ανθρώπους που μισούν την αστυνομία. Και νά που, την Παρασκευή, αυτή η συγκλονιστική κατάθεση, μιας γυναίκας που υπηρέτησε στην αστυνομία και την ΕΥΠ, συνέθλιψε και αυτό το τελευταίο σενάριο που επιχειρούσε να ξεπλύνει και να σχετικοποιήσει μια από τις πιο στυγνές δολοφονίες που γνώρισε η Αθήνα τα τελευταία χρόνια.
Η κατάθεση της πρώην αξιωματικού της αστυνομίας ήρθε να ολοκληρώσει με τον πιο φορτισμένο τρόπο την τρίτη μέρα αυτής της δίκης, στην οποία είχαν προηγηθεί οι καταθέσεις δύο ιατροδικαστών, της Σουλτάνας Μαριανού και του Σωτήρη Τσαντίρη, που, επιβεβαιώνοντας πλήρως την κατάθεση του Ν. Καλογριά δύο εβδομάδες νωρίτερα, τόνισαν ρητά ότι κανένα πρόβλημα υγείας δεν συντέλεσε στον θάνατο του ΛΟΑΤ+ ακτιβιστή, ο οποίος πέθανε από το ξύλο των αστυνομικών και των μαγαζατόρων της οδού Γλάδστωνος τον Σεπτέμβριο του 2018.
Τρεις δικάσιμοι έχουν φανεί αρκετές για να φανεί ότι το κατηγορητήριο, όπως έχει διαμορφωθεί, είναι ακλόνητο. Μένει το βασικό ερώτημα: θα τολμήσει το δικαστήριο να δικάσει και να καταδικάσει τους δολοφόνους του Ζακ Κωστόπουλου γι’ αυτό που έκαναν -ανθρωποκτονία- ή θα παραμείνει στο ακρωτηριασμένο κατηγορητήριο της θανατηφόρας σωματικής βλάβης;
Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Πηγή: Η Αυγή
