Πέντε άτομα ανά βάρδια σε κάθε πόστα αντί για τέσσερά ως τώρα, κατάργηση των κόντρα βαρδιών που στοίχησαν και τη ζωή του Δημήτρη Δαγκλή και σύσταση επιτροπής υγιεινής και ασφάλειας.
Τα έχει καταφέρει στην ανάδειξη όλων των θεμάτων του αυτός ο πεισματάρης φεμινισμός που επινοείται και υπηρετείται από πολλές και διαφορετικές γυναίκες.
Τα είχαμε καταφέρει να μαζευτούμε πολλές χιλιάδες έξω από το Εφετείο και να δηλώσουμε πως η κοινωνία δεν ανέχεται τους ναζί και το ίδιο έπρεπε να κάνει και η δικαιοσύνη.
Να ξεκουνάμε για όσα μας αφορούν. Από την όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς, ταξικά, ηλικιακά, μορφωτικά, επαγγελματικά, ηθικά μας αναλογεί πολύ απέναντι στην κυβέρνηση ή τη σαπίλα της κοινωνίας.
Για να μην κοπεί κανένα δέντρο στην Αθήνα και για να φυτευτούν πολλά. Για να έχουμε ποιοτικά, πολλά, καθαρά ΜΜΕ με ή χωρίς κόβιντ. Για να διασφαλίσουμε πως όπου ήταν δάσος θα μείνει δάσος και πως οι ευβοιώτες θα μείνουν τον τόπο τους και δε θα ρημάξει όπως έγινε στην Ηλεία μετά τις φωτιές του 2007. Σε εμάς αναλογεί να φτιάξουμε συνδικάτα κανονικά κι όχι ξεφτιλίκια. Για να έχουν όλοι οι άνθρωποι αξιοπρεπή μισθό ή βασικό εισόδημα. Για να έχουν όλα τα εφόδια οι μετανάστες και τα προσφυγάκια να γίνουν αυτό που θέλουν. Για να εμβολιαστεί ο κόσμος και να μην υποφέρει από τους αναδυόμενους ανορθολογισμούς.
Αυτός είναι ο τρόπος να βγούμε από την κατάσταση ακηδίας που συχνά μας περιβάλει, από το ακινητοποιητικό κλίμα ματαιότητας που μας επιβάλλουν. Η τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την ποιότητα της ζωής, η “δομή της αίσθησης” αλλάζει και από τον καθένα μας ξεχωριστά όταν αποφασίσει μαζί με άλλους να δράσει.
Βασίλης Ρόγγας
