Η κινητοποίηση ενάντια στις αθλιότητες της efood είναι πολύ χρήσιμη για συμπεράσματα σε πολλά επίπεδα.
1. Οι πελάτες των εταιρειών μπορούν να είναι συνδιεκδικητές των αιτημάτων των εργαζομένων αποτελεσματικά. Οι συνδικαλιστές ας καταλάβουν αυτή τη μεγάλη δυνατότητα και να πάψουν να σκέφτονται μόνο παραδοσιακά.
2. Οι κοινωνικές διεκδικήσεις έχουν έναν εν πολλοίς αυτόνομο χαρακτήρα. Αυτό συμβαίνει εδώ και καιρό αλλά επιβεβαιώνεται διαρκώς. Κανείς δεν περιμένει κόμματα, οργανώσεις, συνδικάτα, opinion makers. Κι ευτυχώς.
3. Οι εταιρείες είναι οργανωτικά σχήματα παραγωγής κέρδους για μετόχους και ιδιοκτήτες. Δηλαδή είναι καπιταλιστικές, εκμεταλλευτικές και ξεζουμίζουν ακόμα κι όταν έχουν υπερκέρδη. Την τόσο απλή αυτή αλήθεια ας μην την ξεχνάμε παρόλο που για να την ξεχάσουμε δημιουργούνται τα τμήματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και ο γελοίος νεομανατζεριακος λόγος.
4. Η καταναλωτική συνείδηση δεν είναι θέμα σε έκθεση ιδεών αλλά πραγματικότητα που επηρεάζει προς τον οικολογικό μετασχηματισμό, την καλυτέρευση των συνθηκών για τους εργαζόμενους, τις κυβερνητικές κατευθύνεις. Η ελληνική παλιακή αριστερά τη θεωρούσε πάντα παρεμπίτουσα αλλά δεν είναι έτσι.
5. Βεβαίως υπάρχει αποτελεσματικός ακτιβισμός του διαδικτύου και του κλικ, σε πείσμα όσων αξιοδοτούν αρνητικά αυτές τις κινητοποιήσεις. Ο ψηφιακός εαυτός των ανθρώπων διαρκώς αυξάνει και συμφύεται με τον ενσώματο.
6. Πραγματική ασφάλιση, καλοί μισθοί, καλές συνθήκες εργασίας, αλληλεγγύη, κινητοποίηση. Έννοιες και διαδικασίες που έρχονται στο κέντρο της κοινωνικής και πολιτικής συζήτησης. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά ένας είναι πως ότι έγινε από το 2006 έως το 2014 δεν ξεχάστηκε. Οι ούλτρα φιλελεύθερες ιδέες (πχ η εργασιακή διακινδύνευση ως κίνητρο για την απόδοση και την παραγωγικότητα!) καταποντίζονται στις συνειδήσεις.
Βασίλης Ρόγγας
Ανάρτησή του στο Facebook
