αλλικές προεδρικές εκλογές, 1981. Ο Φρανσουά Μιτεράν ρωτά, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικού ντιμπέιτ, τον Ζισκάρ ντ’Εστέν, πόσο κοστίζει το εισιτήριο στο μετρό. Ο γάλλος πρόεδρος πιάνεται αδιάβαστος… Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο πολιτικές ηγεσίες να μην έχουν επαφή με την καθημερινότητα. Η φράση «κλεισμένος στον γυάλινο πύργο του Μαξίμου», ακούγεται τόσο συχνά που αναρωτιέται κανείς αν το εκάστοτε πρωθυπουργικό περιβάλλον επιλέγεται με γνώμονα, εκτός των άλλων, και την ικανότητα δημιουργίας ενός ασφαλούς, προστατευμένου, μακριά από… κακοτοπιές, πλαισίου λειτουργίας του κάθε πρωθυπουργού.
Από την αρχή της πανδημίας, η κυβέρνηση της ΝΔ, και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επεδίωξαν να εργαλειοποιήσουν τις ιδιαίτερες συνθήκες που η κρίση αυτή προκάλεσε. Κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος, επιχείρησαν να κεφαλαιοποιήσουν την ικανοποιητική αντιμετώπιση της κατάστασης –αποσιωπώντας ότι αυτή ήταν, πρωτίστως, αποτέλεσμα της μέγιστης ευθύνης που επέδειξε ο κόσμος ακολουθώντας με ευλάβεια τις οδηγίες των ειδικών– ενώ στο δεύτερο κύμα, με τον αριθμό των νεκρών, των διασωληνωμένων και των καθημερινών κρουσμάτων να έχουν πάρει την ανηφόρα, έκαναν «σημαία» την ατομική ευθύνη και ενοχοποίησαν τους πολίτες, σε μια προσπάθεια να κρύψουν την ολιγωρία, τις ελλείψεις, τις ιδεοληπτικές τους εμμονές σε σχέση με την ενίσχυση του ΕΣΥ.
«Πάνω απ΄όλα η επικοινωνία» είναι το δόγμα των κυβερνώντων και με τη βοήθεια των… καλοταϊσμένων ΜΜΕ φαίνεται να λειτουργεί. Ως πότε όμως; Ας αφήσουμε το γεγονός ότι το 76% των θανάτων καταμετρώνται εκτός ΜΕΘ (ποιος δεν θυμάται τη διαβόητη δήλωση Πέτσα ο οποίος, τον περασμένο Νοέμβριο, χαρακτήριζε «πεταμένα λεφτά» την επίταξη ιδιωτικών κλινών ΜΕΘ;) Ας αφήσουμε επίσης το γεγονός ότι, όπως αποκαλύπτεται από τα πρακτικά της επιτροπής των λοιμωξιολόγων, η κυβέρνηση ψεύδεται ασυστόλως σε βάρος της δημόσιας υγείας (το γιατί οι επιστήμονες της επιτροπής δέχονται να χρησιμοποιούνται κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι απορίας άξιο). Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι πως ίσως για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της θητείας της, έρχεται αντιμέτωπη με ευθεία αμφισβήτηση των κινήσεων και των αποφάσεών της.
Τα εξαιρετικά δυσμενή στοιχεία της πανδημίας έρχονται να γκρεμίσουν με κρότο μια σειρά αλλοπρόσαλλων μέτρων που αποδείχθηκε στην πράξη πως έφεραν τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Μέτρα τόσο αντιφατικά που οδήγησαν στην κατάρρευση, πρακτικά, του αναποτελεσματικότερου και μεγαλύτερου σε διάρκεια λοκντάουν στην Ευρώπη, το οποίο επί της ουσίας ποτέ δεν λειτούργησε. Και πώς να λειτουργήσει όταν η κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας έχει εξελιχθεί σε τραγέλαφο; Το άνοιγμα των σχολείων δύο εβδομάδες πριν κλείσουν, το στρίμωγμα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, το κλείσιμο των περιπτέρων, η απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 9 το βράδυ (ωράριο που παρατείνεται κατά μία ώρα από την επόμενη εβδομάδα και κατά δύο ώρες από τη μεθεπόμενη – για να μη θυμηθούμε την προ μηνών απαγόρευση μετά τις 6, κάποια σαββατοκύριακα), οι προκλητικές πρωθυπουργικές παραβιάσεις των μέτρων, οι αλλεπάλληλες εξαγγελίες για ανοίγματα που τελικά ακυρώνονταν, η αδιανόητη διαχείριση της Νέας Σμύρνης, δίνουν την εικόνα μιας κυβέρνησης που μόνο σοβαρό σχεδιασμό δεν διαθέτει.
Η εμφάνιση του πρωθυπουργού την περασμένη Τετάρτη ήταν η απτή απόδειξη πως περνάμε πια από τη λογική «πρώτα η υγεία» στη λογική «πρώτα η οικονομία». Και πάλι όμως χωρίς ένα σαφές, συνεκτικό σχέδιο. Με τους νεκρούς να φτάνουν από την αρχή της πανδημίας τους 9.713, σε μια μέρα που οι διασωληνώσεις άγγιξαν τις 831 και με 3015 νέα κρούσματα, ο Κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε πως η κατάσταση είναι μεν κρίσιμη αλλά… ανοίγουν όλα μετά το Πάσχα!
Είναι σαφές πως η κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκεται πια αντιμέτωπη με τις ίδιες της τις παλινωδίες. «Θύμα» των αντιφατικών μηνυμάτων που η ίδια εξέπεμπε, δέσμια της εικόνας που δημιούργησαν οι αλληλοσυγκρουόμενες δηλώσεις στελεχών της (π.χ. Πελώνη vs Χρυσοχοΐδη για το ρόλο της αστυνομίας στις πλατείες και στις διαδηλώσεις, Ρουσόπουλος vs Βούλτεψη για το άνοιγμα της εστίασης, Θεοχάρης για το εμβόλιο Σπούτνικ κοκ), φαίνεται να μην μπορεί να εμποδίσει το κύμα αμφισβήτησης που άρχισε ήδη να εκδηλώνεται τόσο εσωκομματικά όσο και στο ευρύτερο περιβάλλον της δεξιάς παράταξης. Οι συνεχείς κριτικές αναρτήσεις του ευρωβουλευτή Γιώργου Κύρτσου είναι χαρακτηριστικές ενώ το ιδιαιτέρως σκληρό άρθρο του Στέφανου Μάνου στην εφημερίδα «Τα Νέα» εναντίον του επιτελικού κράτους Μητσοτάκη, ενδεικτικό της ευθείας αμφισβήτησης των κυβερνητικών χειρισμών. Η χρήση, δε, προστακτικής ενικού –απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό– ενδεικτικότατη των αισθημάτων του: «Πες μας την αλήθεια. Όχι μια φορά, αλλά κάθε μέρα. Γιατί πεθαίνουν 15 φορές περισσότεροι εδώ από ό,τι στην Αγγλία και τη Δανία και τι πρόκειται να κάνεις για να περιορίσεις το κακό!», αναφέρει χαρακτηριστικά ο επί σειρά ετών, βουλευτής και υπουργός της ΝΔ βάζοντας στο κάδρο και τα ΜΜΕ τα οποία φέρουν –όπως λέει– μετά την κυβέρνηση, το δικό τους μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι οι πολίτες έχουν άγνοια κινδύνου και δεν είναι σωστά ενημερωμένοι για την πορεία της πανδημίας στη χώρα.
Όσο και να το ξορκίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης έχει ήδη αρχίσει να καταγράφεται. Και όσο κι αν η κυβέρνησή του απολαμβάνει μιας προκλητικής ασυλίας από τα ΜΜΕ, η απώλεια της αξιοπιστίας της αργά αλλά σταθερά συντελείται. Επικοινωνιακοί αντιπερισπασμοί όπως η υπερπροβολή του νέου αδέσποτου ενοίκου του Μεγάρου Μαξίμου, σε συνδυασμό με εξωφρενικές αναρτήσεις υπουργών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης –όπως αυτή του Κ. Χατζηδάκη ο οποίος ανήμερα των γενεθλίων του σβήνει κεράκια σε τούρτα διακοσμημένη με τα λογότυπα εμβληματικών εταιρειών του δημόσιου τομέα που ιδιωτικοποιήθηκαν επί θητείας του– δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να επιβεβαιώνουν το μέγεθος της αλαζονείας.
Αννέτα Καββαδία
Πηγή: Η Εποχή
