Τόσο το ειδικό βάρος όσο και το πλήθος ενός συγκεκριμένου κλάδου εργαζομένων στην Εκπαίδευση δεν είναι εύκολα αξιολογήσιμα και διακριτά. Μιλάμε για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, που αριθμούν περίπου τους 65.000 εργαζόμενους σε όλη τη χώρα. Αναλύοντας αυτό το μέγεθος σε αδρές γραμμές, θα λέγαμε ότι αφορά 10.000 εργαζόμενους στα ιδιωτικά σχολεία, 25.000 στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών, 25.000 στα φροντιστήρια προετοιμασίας και περίπου 5.000 στα ιδιωτικά κολέγια.
Πρόκειται για ένα σημαντικό επιστημονικό δυναμικό της χώρας το οποίο υφίσταται διαρκείς εργοδοτικές πιέσεις και βιώνει κατά κανόνα δύσκολες εργασιακές συνθήκες. Συνδικαλιστικά καλύπτεται από την Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών, την ΟΙΕΛΕ.
Ο πολιτικός χώρος της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς διαχρονικά αντιμετώπιζε με ιδιαίτερη ευαισθησία τα προβλήματα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, αλλά και την παρεχόμενη στους μαθητές και τις μαθήτριες ποιότητα σπουδών από τους Επιχειρηματίες της εκπαίδευσης.
Δίχτυ προστασίας ο Ν. 4415/2016
Τα χρόνια μάλιστα της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ όλες οι ηγεσίες του υπουργείου Παιδείας κατέβαλαν για λόγους δημοσίου συμφέροντος και ενάντια στις βουλήσεις των επιχειρηματιών της Εκπαίδευσης και της τρόικας μεγάλες προσπάθειες για τη διαμόρφωση ενός πλαισίου διασφάλισης της εργασιακής αξιοπρέπειας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και παιδαγωγικών συνθηκών φοίτησης των παιδιών. Και αυτό γιατί είναι σαφές στην καθ’ ημάς Αριστερά πως οι συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών είναι και συνθήκες μάθησης των μαθητών.
Αποκορύφωμα αυτής της προσπάθειας ήταν ο σχετικός Ν. 4415 του 2016, γνωστός ως «Νόμος Φίλη», που επανέφερε τις εργασιακές σχέσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο υπουργείο Παιδείας, καθώς με ευθύνη των ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. είχαν από το 2013-2014 υπαχθεί στο υπουργείο Εργασίας.
Απέναντι στο καθεστώς αυτό, και ύστερα από διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς, ο Ν. 4415/2016 ήρθε να ορίσει πλήρες ωράριο και αποζημιώσεις για τους εκπαιδευτικούς των ιδιωτικών σχολείων, έβαλε φραγμό στις αναιτιολόγητες απολύσεις, τέλος στη γραφειοκρατία των παρεκκλίσεων και έθεσε για πρώτη φορά στην ιστορία της ελληνικής Εκπαίδευσης δίχτυ προστασίας των εργαζομένων στα φροντιστήρια και στα κέντρα ξένων γλωσσών.
Υπό τις πιέσεις των σχολαρχών, αλλά και των φίλα προσκείμενων σε αυτούς πολιτικών δυνάμεων, οι θεσμοί έθεσαν θέμα πλήρους κατάργησης του εν λόγω νόμου και τελικά η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Ν.Δ. τους ικανοποίησε πισωγυρίζοντας την κατάσταση στα ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια σε ένα μαύρο παρελθόν.
Η βασική θέση της Αριστεράς για την ιδιωτική Εκπαίδευση, η οποία, ενώ είχε διατυπωθεί με σαφήνεια και κατ’ επανάληψη στο παρελθόν, απουσιάζει από το προγραμματικό κείμενο που πρόσφατα κατατέθηκε στην ελληνική κοινωνία και είναι η εξής:
“Η αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν Παιδείας που επιδιώκουμε οδηγεί στη συρρίκνωση της ιδιωτικής Εκπαίδευσης. Εν τω μεταξύ τόσο τα ιδιωτικά όσο και τα δημόσια σχολεία θα πρέπει να πληρούν κοινούς και αυξημένους ποιοτικούς όρους λειτουργίας (υποδομές, προσωπικό κ.λπ.), ενώ φυσικά θα πρέπει να διασφαλίζονται πλήρως τα εργασιακά δικαιώματα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών”. (Συμβολή του ΣΥΝ στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, 2009).
Η παραπάνω θέση πρέπει να συνδυαστεί με:
α. Το γεγονός ότι η οικογενειακή δαπάνη για την ιδιωτική εκπαίδευση, σύμφωνα με έρευνα της Διδασκαλίας Ομοσπονδίας Ελλάδας, έφτασε το 2016 στα 2,1 δισ. ευρώ.
β. Τη σωστή προγραμματική αναφορά ότι:
“Κεντρικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι η μείωση της επιβάρυνσης του οικογενειακού προϋπολογισμού για εκπαιδευτικούς σκοπούς που καθιστά την πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση κοινωνικό προνόμιο, ενώ την ίδια στιγμή το πλήθος δραστηριοτήτων που σχετίζονται με τη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου και την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των μικρών μαθητών και μαθητριών, όπως η επαφή με τον πολιτισμό, τις ψηφιακές τεχνολογίες, τον αθλητισμό και τις ξένες γλώσσες, κατ’ ουσίαν επιφορτίζουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό και εντείνουν την αναπαραγωγή κοινωνικών ανισοτήτων μέσα στο ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα”.
(Προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ., Φεβρουάριος 2021).
γ. Τη διαπίστωση ότι στην ιδιωτική Εκπαίδευση, στα φροντιστήρια και στα κέντρα ξένων γλωσσών, οι αλλαγές που επήλθαν κατά το διάστημα της πανδημίας είναι όλες βλαπτικές για τους εργαζόμενους με την έννοια ότι η τηλεργασία γίνεται μεν από το σπίτι, αλλά όλοι οι όροι των συμβάσεων καταπατούνται και ότι αυτή κατάσταση πρέπει να ανατραπεί.
Τότε δίνει μια πληρέστερη και πιο ακριβή εικόνα της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. για την ιδιωτική Εκπαίδευση.
Ουσιαστική αναβάθμιση της δημόσιας Εκπαίδευσης
Η εκφρασμένη άποψη της Αριστεράς ότι μέσα από την ουσιαστική αναβάθμιση της δημόσιας Εκπαίδευσης μπορεί να καταστεί περιττή η ιδιωτική αγγίζει, κατά τη γνώμη μου, την ουσία του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία, που αποτελεί τον στρατηγικό μας στόχο. Αυτή δε η κατεύθυνση είναι δυνατόν να βρει πολιτική και ιδεολογική εφαρμογή και σε άλλα πεδία κοινωνικών αναγκών, που δραστηριοποιείται τώρα με ένταση ο ιδιωτικός τομέας, όπως είναι η ιδιωτική Υγεία και η ιδιωτική ασφάλιση.
Το πρόσφατο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. είναι ένα εξαιρετικά τεκμηριωμένο σχέδιο, που προσανατολίζεται με συνέπεια στην κατεύθυνση της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών. Η δημόσια διαβούλευση που πρόκειται να ξεκινήσει για αυτό το κείμενο με τις επαφές του σ. Αλέξη Τσίπρα στις πρωτεύουσες των νομών και η προγραμματισμένη για την άνοιξη πανελλαδική προγραμματική συνδιάσκεψη είναι σίγουρο πως θα το πλουτίσουν και θα το κάνουν ακόμα καλύτερο.
Στόχος κοινός με τη σύνταξη του άρθρου που μόλις διαβάσατε.
Ο Γιώργος Μπουγελέκας είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: Η Αυγή
