Ελεγε στη Βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, με ειρωνεία, ώς ώφειλε, ότι αυτά που ξεφουρνίζει η φιλελεύθερη κυβέρνηση περί υγιούς ανταγωνισμού στην ελευθερία της αγοράς είναι ανοησίες και ότι επιβεβαιώνουν απλώς τη στυγερή οικονομική πολιτική της -και είχε δίκιο ο άνθρωπος. Πήρε αμέσως τον λόγο ο φλύαρος Αδωνις και ξεκαθάρισε τα πράγματα: Η κυβέρνησή μας είναι με τον καπιταλισμό και το κόμμα σας με τον σοσιαλισμό [ή κομμουνισμό, δεν θυμάμαι καλά, αλλά το ίδιο είναι].
Το να δηλώνεις έτσι άκριτα και ανερυθρίαστα ότι είσαι με τον καπιταλισμό σημαίνει αυτόματα ότι αποδέχεσαι όλα τα εγκλήματα στα οποία έχει προβεί αυτή η οικονομική θεωρία και πρακτική. Παραδέχεσαι ότι είσαι ένα κτήνος, διότι με κτηνωδίες και σφαγές επικράτησε ο καπιταλισμός στην ανθρωπότητα.
Ας πάμε, π.χ., δύο αιώνες πίσω και στην αδίστακτη βρετανική κυβέρνηση που διοικούσε τότε την Ινδία -αυτοί οι άνθρωποι δεν έδειξαν κανένα ενδοιασμό στο να προκαλέσουν τεχνητό λιμό και να εξοντώσουν εκατομμύρια Ινδούς. Η δίψα τους για αποικιοκρατικά υπερκέρδη τούς οδήγησε, με πρώτη τη βασίλισσά τους Βικτωρία, να αναδειχτούν στους μεγαλύτερους εμπόρους ναρκωτικών και να αναπτύξουν στην Ινδία τη μεγαλύτερη καλλιέργεια παπαρούνας για παραγωγή οπίου που το εξήγαν παράνομα στην Κίνα. Οταν οι Κινέζοι κατέσχεσαν στο λιμάνι της Καντόνας τεράστιες ποσότητες οπίου, η βασίλισσα έφριξε· «καταδίκασε αυτήν την ασυγχώρητη ιεροσυλία κατά της ελευθερίας του εμπορίου και έστειλε τον πολεμικό της στόλο στις ακτές της Κίνας», σημειώνει ο Γκαλεάνο.
Στον Τύπο της Βρετανίας (1860) διάβαζε κανείς άρθρα σαν το εξής: «Το κεφάλαιο το τρομάζει η έλλειψη κέρδους ή το πολύ μικρό κέρδος, όπως το κενό τρομάζει τη φύση. Οταν το κεφάλαιο έχει το ανάλογο κέρδος, γίνεται τολμηρό. Με δέκα τοις εκατό κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο, με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύσει να το διαπράξει, ακόμα και με κίνδυνο να πάει στην κρεμάλα. Αν η φασαρία και ο καβγάς αποφέρουν κέρδος, το κεφάλαιο θα ενθαρρύνει και τα δύο. Απόδειξη: το λαθρεμπόριο και το δουλεμπόριο». Το άρθρο αυτό το έχει εντάξει ο Μαρξ στο Κεφάλαιο. (Αναφέρεται στο: Γιάννης Π. Λομβαρδάς, «Η ύβρις της ανισότητας», εκδόσεις Εντός).
Στον καπιταλισμό δεν επικρατεί ηθική, ούτε καμία αναστολή απέναντι σε έννοιες που διασώζουν την ανθρωπιά. Μπροστά στο κέρδος όλα είναι επιτρεπτά. Τι άλλο συμβαίνει σήμερα με το εμπόριο ναρκωτικών, εμπόριο σαρκός, παιδικών οργάνων; Από τη μια ψηφίζουν νόμους κατά της παιδεραστίας και την ίδια στιγμή προωθούν νυμφίδια (τύπου Λολίτας, όπως σημειώνει ο Γάλλος στοχαστής Ζαν-Κλοντ Μισεά, στο «Αδιέξοδο Ανταμ Σμιθ»).
Ακόμη και οι ίδιοι οι οπαδοί του καπιταλισμού αισχύνονται ενίοτε να δηλώσουν ότι είναι φανατικοί οπαδοί, διότι γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει καπιταλισμός. Είναι μάλιστα οι δισεκατομμυριούχοι, αλλά κάπου κάπου ζητάνε από τα κράτη να τους φορολογήσουν -στάχτη στα μάτια του κόσμου. Εκείνος ο κακόμοιρος ο Αδωνις δεν μπορεί να συγκρατήσει την άγνοιά του και την αυθάδειά του; Δεν καταλαβαίνει ότι εκτίθεται στους ανθρώπους που υποφέρουν αλλά και στους ίδιους τους «ομοϊδεάτες» του;
Γιώργος Σταματόπουλος
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
