Η επιδημία και τα νέα δεδομένα που διαμορφώθηκαν στον χώρο της κοινωνίας και της αγοράς εργασίας, οι εξελίξεις στον ευρωπαϊκό χώρο με τις πρόσφατες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι ενδείξεις ενός κλίματος πολιτικής κυριαρχίας, της κυβέρνησης της Ν.Δ και προσωπικά του πρωθυπουργού, η οποία διαμεσολαβείται από την επικοινωνιακή μονομέρεια που έχουν επιβάλλει είναι τα συστημικά Μ.Μ.Ε., διαμορφώνουν ένα νέο σκηνικό. Ευτυχώς όμως για τα πληβειακά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας το δημοσκοπικό προβάδισμα της νεοφιλελεύθερης Ν.Δ. έχει περισσότερο χαρακτηριστικά συγκυρίας και δεν διαθέτει το απαιτούμενο βάθος, για να μετατραπεί σε μακροπρόθεσμη πολιτική ηγεμονία.
Εννοείται ότι σε αυτές τις συνθήκες, και σε μεγάλο βαθμό, εξαρτάται από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ανατρέψει τα σημερινά δεδομένα.
Πολλά θα εξαρτηθούν από τη δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να οργανώσει τις κοινωνικές αντιστάσεις, παρουσιάζοντας παράλληλα ένα πειστικό, τεκμηριωμένο και υπερβατικό πρόγραμμα όχι μόνο προστασίας αλλά και διεύρυνσης των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων των πληβειακών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Το πρόγραμμα Μένουμε Όρθιοι Ι και ΙΙ σε γενικές γραμμές κινείται σε αυτήν την κατεύθυνση.
Χρειάζεται όμως ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να εμβαθύνει τις κοινωνικές εκπροσωπήσεις του.
Η διεύρυνση του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι σχετικές ρωγμές στις πολιτικές της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής, η επιδότηση των χωρών της Ένωσης, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, με ένα ισχυρό οικονομικό πακέτο μας επιβάλλει να σκεφθούμε τον προσανατολισμό της πολιτικής μας πρότασης.
Χρήματα προφανώς θα υπάρξουν αλλά η πρόθεση της κυβέρνησης της Ν.Δ. θα είναι, μέσω της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της, να κατευθυνθούν στην ενίσχυση ισχυρών οικονομικών μονάδων. Η διαδικασία αυτή θα συνδυάζεται με την υλοποίηση τεκτονικών αλλαγών στην αγορά εργασίας και σε βάρος των εργαζόμενων και ειδικά των νέων. Η διεύρυνση και η αξιοποίηση μιας νέας γενιάς διευρυμένου πρεκαριάτου σε ένα περιβάλλον κυριαρχίας της ευέλικτης εργασίας, αποτελεί τον νέο οδικό χάρτη της καπιταλιστικής ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Προφανώς το «όχι στην λιτότητα» της προηγούμενης περιόδου πρέπει να γίνει «όχι στην αναδιανομή σε βάρος των πολλών και των αδύναμων».
Νομίζω, ότι το βασικό επίδικο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να συμβάλλει στην οργάνωση των αντιστάσεων και να εκπροσωπήσει πολιτικά τους εργαζόμενους που βιώσαν τις συνθήκες της μνημονιακής κρίσης και τώρα υποβάλλονται στην δοκιμασία της νέας κρίσης. Αυτό είναι το κλειδί για την ανατροπή των σημερινών πολιτικών συσχετισμών. Άλλωστε εκλογικά, οι αόρατοι αυτής της κοινωνίας, οι επισφαλείς αποτελούν τον βασικό κορμό των απογοητευμένων ανθρώπων που συγκροτούν το ποσοστό της εκλογικής αποχής.
Πολύ περισσότερο που τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής αφορούν και τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς επαγγελματίες που με ταχύτατους ρυθμούς, σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης αναδιανομής θα προστεθούν στον στρατό των άνεργων και των επισφαλών εργαζομένων.
Στις νέες συνθήκες απαιτείται η δική μας Αριστερά να απαντήσει στην ιδεολογική αντεπίθεση της Δεξιάς. Τα περιστασιακά εγκώμια της κυβέρνησης στον ρόλο της δημόσιας υγείας και της κρατικής παρέμβασης με αφορμή την επιδημία ας μην μας ξεγελούν. Μεθοδευμένα, όλο το διάστημα της υγειονομικής κρίσης, η κυβέρνηση εστίαζε στην «ατομική ευθύνη», σήμερα υλοποιεί ένα πρόγραμμα ανοσίας της αγέλης της αγοράς, και με αφορμή την κατάσταση στον Έβρο, επικαιροποιεί την πολιτική εθισμού της κοινωνίας στον εθνικισμό και την ξενοφοβία. Απαιτείται να συνειδητοποιήσουμε ότι η αντιπαράθεση είναι ιδεολογική, ότι απαιτείται να προβάλλουμε τις αξίες του ανθρωπισμού, της κοινωνικής ευθύνης και της προστασίας των ευάλωτων. Απαιτείται η ιδεολογική σύγκρουση στην προοπτική υπέρβασης του καπιταλιστικού συστήματος που γεννάει πολλαπλές κρίσεις (οικονομική, κοινωνική προσφυγική, περιβαλλοντολογική, υγειονομική).
Ο ΣΥΡΙΖΑ στην εκφώνηση της αντιπολιτευτικής ρητορικής οφείλει να διευκρινίζει το σημείο από το οποίο εκκινεί την κριτική του, διευκρινίζοντας το πολιτικό πρόσημο.
Στο θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και των πρόσφατων εξελίξεων στον Έβρο, δεν αρκεί να ζητάμε τις αυτονόητες εξηγήσεις και διευκρινίσεις για το διασυνοριακό συμβάν. Οφείλουμε να διευκρινίζουμε ότι εκκινούμε από την πεποίθηση της ανάγκης να λυθούν ειρηνικά και με διάλογο τα εκκρεμή θέματα με την γείτονα. Δεν υποτιμούμε την επιθετικότητα της τουρκικής κυβέρνησης, συνειδητοποιούμε όμως τα δεδομένα όριά της. Δεν ξεχνούμε τα οφέλη και τον πολιτικό ρεαλισμό της συμφωνίας των Πρεσπών, ως υποδειγματικής μεθόδου διεξοδικής επίλυσης διμερών διαφορών.
Με αυτήν την λογική, οφείλουμε να απαντήσουμε στην διαμόρφωση ενός δεύτερου κύματος εθνικιστικής υστερίας που φαίνεται να επιθυμεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση.
Και βέβαια αντιστεκόμαστε στις προθέσεις αυτών που επιθυμούν να προσθέσουν την χώρα μας στον μικρό κατάλογο των χωρών (ΗΠΑ του Τραμπ, Ισραήλ) που αντιμετωπίζουν παγκόσμιας εμβέλειας προβλήματα με φράχτες.
Η πολιτική ήττα των πρόσφατων εκλογών πιθανότητα να αποδειχτεί μικρό διάλλειμα εάν βαδίσουμε τον, δύσβατο είναι η αλήθεια, δρόμο με συνέπεια, επικεντρώνοντας στα μεγάλα επίδικα, δουλεύοντας στο κοινωνικό πεδίο και δίνοντας πειστικές απαντήσεις.
Μιχάλης Υδραίος
Πηγή: Independent News
