Σε ένα τεταμένο κοινωνικό περιβάλλον, που κυριαρχείται από την ανησυχία και τις αβεβαιότητες που προκαλεί η υγειονομική κρίση και η διαφαινόμενη οικονομική, αλλά επιβαρύνεται και από τη φιλολογία περί πρόωρων εκλογών, οι πολίτες περίμεναν με ενδιαφέρον τη συζήτηση στη Βουλή της περασμένης Πέμπτης, για να μάθουν κάτι περισσότερο για το δικό τους αύριο.
Ο αόρατος ιός και το ορατό μέλλον
Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, που είχε και την πρωτοβουλία γι’ αυτή τη συνεδρίαση, προτίμησε να μην ανοίξει τα χαρτιά του, αλλά να επαναπαυθεί στις δάφνες τής ως τώρα διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης, που είχε κατά βάση τη στήριξη των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Καθώς, όμως, περνάμε σε μια φάση σταδιακής άρσης των περιοριστικών μέτρων και αρχίζει να γίνεται πιο έντονη η κριτική της αντιπολίτευσης σε επιλογές της κυβέρνησης και η αντίθεσή της στην οικονομική και εργασιακή πλευρά των μέτρων που έχει πάρει, αντιδρά στο γεγονός αυτό και επιχειρεί να το παρουσιάσει σαν μικροπολιτική αντιπολιτευτική διάθεση. Ο κ. Μητσοτάκης, ενώ στην αρχική τοποθέτησή του προσπάθησε να διατηρήσει το προφίλ του επιτυχημένου και ευρύτερα αποδεκτού πρωθυπουργού, στη δευτερολογία του ήταν εριστικός και επιθετικός σε όποιον τόλμησε να κάνει κριτική και να τονίσει την έλλειψη κυβερνητικού λόγου και σχεδίου για το αύριο που έρχεται απειλητικό και με ταχύτητα. Ιδιαίτερα απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση και τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα, επαναλαμβάνοντας το γνωστό τροπάριο για το λεφτόδεντρο που δεν υπάρχει πια. Δεν τόλμησε, ωστόσο, να επαναλάβει το μύθο του κ. Σταϊκούρα, ότι το μαξιλάρι των 37 δισ. είναι προσφορά της κυβέρνησης…Σαμαρά.
Μ’ αυτό τον τρόπο προσπάθησε να αποφύγει, αφενός, την κριτική για τον ελλειμματικό χαρακτήρα και την ταξική μεροληψία των μέχρι τώρα μέτρων, αφετέρου, την οποιαδήποτε δέσμευση για την αντιμετώπιση της ύφεσης και των συνεπειών της. Περιορίστηκε μόνο να παραδεχτεί ότι θα είναι μεγάλη, αλλά με έναν τρόπο που μάλλον φόβιζε παρά προϊδέαζε για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των συνεπειών της. Παρά την επιμονή των προέδρων όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης και την πρόκληση να απαντήσει στα συγκεκριμένα ερωτήματά τους ή τις προτάσεις τους, η μόνη απάντηση που έδωσε ήταν πως δεν ξέρουμε την έκταση της υγειονομικής κρίσης και της ύφεσης, συνεπώς δεν μπορούμε να μιλήσουμε για συγκεκριμένα μέτρα για το αύριο.
Η συνταγή της λιτότητας
Με δεδομένη την ιδεοληψία που χαρακτηρίζει τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνησή του, αυτό με έναν τρόπο μπορεί να ερμηνευτεί. Ακολουθώντας το πλαίσιο της ανεπαρκέστατης αντίδρασης της ΕΕ και των ομογάλακτων με τη ΝΔ κυβερνήσεων, θα αντιμετωπίσει την ύφεση με λιτότητα, εξ ου και οι συχνές αναφορές στο λεφτόδεντρο, και με την τακτική «βλέποντας και κάνοντας», ελπίζοντας ότι και κάτι παραπάνω θα βγει στην πορεία από την ΕΕ και η ύφεση δεν θα είναι τόσο μεγάλη όσο προβλέπεται. Πάντως, δεν τόλμησε να υποστηρίξει την «πρόβλεψη» του κ. Στουρνάρα ότι μπορεί να είναι και 4%, αφήνοντάς τον ουσιαστικά έκθετο. Με μια τέτοια στρατηγική το μόνο βέβαιο είναι ότι και η ύφεση θα έχει βαρύτερες συνέπειες στην οικονομία και ο δίκαιος, κατά τον ίδιο, επιμερισμός των συνεπειών της θα είναι πολύ λιγότερο δίκαιος για όσους συνήθως πληρώνουν το μάρμαρο, τους πιο αδύνατους που προσφέρονται για περικοπές παντός είδους. Άλλωστε, υπάρχει πρόσφατη εμπειρία από τα σχέδια κυβερνήσεων, τις οποίες υπηρέτησε από υψηλές θέσεις ο κ. Μητσοτάκης εφαρμόζοντάς τα κατά γράμμα.
Από την οπτική γωνία που βλέπει τα πράγματα ο πρωθυπουργός, μπορεί να διακρίνει την ανάγκη μέτρων για την αντιμετώπιση των άμεσων συνεπειών της πανδημίας τώρα, σ’ αυτή τη φάση. Δεν μπορεί, όμως, να δεχτεί την ανάγκη για μέτρα ενίσχυσης της ζήτησης και της προσφοράς μεσο-μακροπρόθεσμου χαρακτήρα, που θέτουν υπό αμφισβήτηση το νεοφιλελεύθερο αφήγημα, σύμφωνα με το οποίο απάντηση στην ύφεση είναι η ικανοποίηση των οικονομικών απαιτήσεων των δυνητικών επενδυτών, συνεπώς η μετάθεση των βαρών στους μισθωτούς και τους μικρομεσαίους, αλλά και η διαμόρφωση ανεξέλεγκτου επιχειρηματικού εδάφους σε βάρος του περιβάλλοντος. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την πρεμούρα να φέρει στη Βουλή το αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο εν μέσω κορονοϊού και να το προφυλάξει από οποιαδήποτε αντίδραση θα μπορούσε να εκδηλωθεί χωρίς καραντίνα; Αλλά και τα άλλα 26(!) νομοσχέδια μέχρι τον Ιούλιο, που ετοιμάζει να καταθέσει με ρυθμό ταχύτερο και από την παραγωγή ΠΝΠ. Με τον κόσμο πίσω από τις μάσκες …
Εκλογές πότε και πώς;
Εκτός από τους λόγους που οφείλονται στη φύση της κυβέρνησης της ΝΔ, η απροθυμία του πρωθυπουργού να μιλήσει για την αντιμετώπιση της ύφεσης που έρχεται, αποδίδεται από αρκετούς και στην ερωτοτροπία με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Αν επιλέξει να τις κάνει μέσα στο καλοκαίρι ή αρχές φθινοπώρου, γιατί να μιλήσει από τώρα για δυσάρεστα πράγματα; Σε πολύ πρόσφατη δημοσκόπηση της Μέτρον Ανάλυσις καταγράφεται, σε αντίθεση με τα μέχρι τώρα δεδομένα, η ορμητική εισβολή του κριτηρίου της οικονομίας και της οικονομικής κατάστασης στη διαμόρφωση άποψης για τα πολιτικά κόμματα και τις επιλογές τους, στην περίοδο μετά την κορύφωση της κρίσης του κορονοϊού. Το στοιχείο αυτό δεν είναι σαφές ακόμα πώς θα αξιολογηθεί από το κυβερνητικό επιτελείο. Θα ενισχύσει την εσωκομματική τάση που δημόσια υποστηρίζει την επιλογή «γρήγορα εκλογές» ή την επιφύλαξη ότι αυτή η επιλογή δεν διαθέτει πια τον απαιτούμενο χρόνο και είναι πιθανό να πυροδοτήσει απρόβλεπτες και αρνητικές για τη ΝΔ εξελίξεις σε όλο το πολιτικό φάσμα;
Ο κ. Μητσοτάκης, παρά τις επανειλημμένες προκλήσεις, δεν άγγιξε το θέμα μιλώντας στη Βουλή. Αυτό, βέβαια, δεν μπορεί να το κάνει για πολύ ακόμα. Αλλά και η αντιπολίτευση, όχι μόνο η αξιωματική που έχει την πρώτιστη ευθύνη, δεν έχει άφθονο χρόνο για να εξειδικεύσει το δικό της εναλλακτικό σχέδιο, να το κάνει προσιτό και αντικείμενο συζήτησης μέσα στο λαό και, επίσης, να κάνει τις τελικές επιλογές της για το πώς θα πορευτεί από εδώ και πέρα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στη Βουλή, κατέθεσε την πρόταση για μια κυβέρνηση συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων ως απάντηση στην επιχείρηση επαναφοράς από το παράθυρο της λογικής ΤΙΝΑ – δεν υπάρχει εναλλακτική λύση – με πρωτοβουλία του κ. Μητσοτάκη αυτή τη φορά και όχι της τρόικας. Γιατί πάνω στο ερώτημα αν υπάρχει εναλλακτική θα οικοδομηθούν οι πολιτικές όλων των κομμάτων. Οι απαντήσεις που θα πάρει, μπορεί να δυσκολέψουν ή, αντίθετα, να διευκολύνουν τα σχέδια της κυβέρνησης. Εξαρτάται από το περιεχόμενό τους.
Χαράλαμπος Γεωργούλας
Πηγή: Η Εποχή
