Η κατάσταση που βιώνει η ανθρωπότητα με την επέλαση του κορωνοϊού είναι πρωτόγνωρη. Τα προβλήματα που ανακύπτουν από την πανδημία είναι πολύ σοβαρά και εξαιρετικά πολύμορφα. Πρώτιστο όλων είναι η προστασία της ζωής. Όμως, ακολουθούν και άλλα. Κάποια από αυτά ιχνηλατούνται -με ρίσκο ίσως- από τη μέχρι στιγμής κοινωνική και πολιτική εμπειρία, ενώ για άλλα είναι αδύνατον να προβλεφθεί η επιθυμητή λύση για την κοινωνική πλειοψηφία.
Οι εργασιακές σχέσεις, η εξέλιξη των οικονομικών δεικτών, η κοινωνική αλληλεγγύη, η περιβαλλοντική κρίση, οι διακρατικές σχέσεις, η συνοχή της Ε.Ε. είναι ελάχιστα από αυτά που πιθανόν να αντιμετωπίσουμε ως εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, επιχειρηματίες, αγρότες, συνταξιούχοι.
Χρειάζονται άμεσες λύσεις
Υπάρχουν όμως και κάποια που απαιτούν άμεση λύση. Ένα από αυτά είναι η κατάσταση που οφείλουμε ως κοινωνία να αντιμετωπίσουμε στην εκπαίδευση μετά το εντελώς απαραίτητο κλείσιμο όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Το υπουργείο Παιδείας προτείνει ως μοναδικό και απόλυτο μέτρο για τη λύση των εκπαιδευτικών μας προβλημάτων την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Η κίνηση όμως αυτή του ΥΠΑΙΘ, δυστυχώς, πρόσθεσε και δεν αφαίρεσε προβλήματα στους μαθητές, στις μαθήτριες και στους εκπαιδευτικούς.
Παραβλέποντας:
α) το γεγονός ότι υπάρχει -σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ- αδυναμία πρόσβασης στο Internet περίπου του ενός τρίτου των παιδιών,
β) τo από χρόνια εξοικειωμένο στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση μαθητικό δυναμικό των ιδιωτικών σχολείων,
γ) την αιφνιδιαστική για τους εν πολλοίς ανεκπαίδευτους σε αυτήν την εκπαιδευτική διαδικασία εκπαιδευτικούς υπουργική απόφαση με στόχο τη γενικευμένη εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης σε παιδιά του Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείο,
δ) την πανθομολογούμενη αδυναμία αντικατάστασης της ζωντανής διδασκαλίας μέσα στις τάξεις από τη χρήση της όποιας τεχνολογίας.,
ε) το γεγονός ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση είναι προφανώς ένα χρήσιμο αλλά μόνο συμπληρωματικό εργαλείο, το οποίο πρέπει να αξιοποιείται σε μια σύγχρονη κοινωνία κατόπιν σοβαρού σχεδιασμού και το οποίο απαιτεί επίσης σοβαρές υποδομές, και σε καμία περίπτωση μια μέθοδος κάλυψης της ύλης,
στ) την εμπλοκή ιδιωτικών εταιρειών στην οργάνωση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης στα δημόσια σχολεία σε άμεση συνεργασία με φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,
ζ) την κάλυψη μέχρι τη στιγμή που έκλεισαν τα σχολεία των πέντε έκτων της διδακτέας ύλης, από τη συντριπτική πλειοψηφία των τμημάτων προσανατολισμού,
η κυβέρνηση της Ν.Δ. δημιούργησε ένα αδιέξοδο που μακροπρόθεσμα θα φθείρει και ό,τι θετικό θα μπορούσε κάτω από άλλες συνθήκες να αποκομίσουν τα σχολεία μας από την εξ αποστάσεως εκπαίδευση.
Δύο προτάσεις
Τούτων δοθέντων, αισθάνομαι την ανάγκη να καταθέσω τις εξής δύο προτάσεις στην εκπαιδευτική κοινότητα, οι οποίες πιστεύω ότι δίνουν μια διέξοδο στη σημερινή δύσκολη κατάσταση.
1) Ως διδαχθείσα και εξεταστέα ύλη της Γ’ Λυκείου για την εφετινή χρονιά να θεωρηθεί η μέχρι στιγμής διδαχθείσα ύλη.
2) Να εφαρμοστεί γι’ αυτήν τη χρονιά η ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση όλων όσωοι εκ των κατόχων απολυτηρίου του Λυκείου το επιθυμούν. Και επειδή η δίκαιη κατανομή των αποφοίτων του Λυκείου είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για οποιοδήποτε σύστημα εισαγωγής τους στις πανεπιστημιακές σχολές, αυτό το απολυτήριο θα πρέπει να είναι ένα αξιόπιστο απολυτήριο. Και ως τέτοιο προτείνω το απολυτήριο που είχε σχεδιαστεί και ψηφιστεί από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στη βάση των περιφερειακών εξετάσεων.
Θυμίζω ότι αυτό το απολυτήριο είχε σχεδιαστεί να λαμβάνεται ως εξής:
i) Ομάδες σχολείων θα εξετάζονται με τα ίδια θέματα, που θα τα βάζουν εκπαιδευτικοί αυτών των σχολείων.
ii) Τα γραπτά μαθητών ενός σχολείου θα διορθώνονται από τους εκπαιδευτικούς άλλων σχολείων της ίδιας ομάδας για τις απολυτήριες εξετάσεις.
iii) Τα στοιχεία των μαθητών θα είναι καλυμμένα.
iv) Οι επιτηρητές των παιδιών δεν θα είναι από το σχολείο τους και αυτό θα ισχύσει και στα ιδιωτικά σχολεία. Αντίστοιχα, οι εκπαιδευτικοί των ιδιωτικών σχολείων θα κάνουν επιτήρηση σε δημόσια σχολεία.
Άλλωστε, ολόκληρη η εφετινή λειτουργία της Γ’ Λυκείου είχε σχεδιαστεί με αυτήν ακριβώς την προοπτική και κατάληξη. Στη μοριοδότηση των υποψηφίων φοιτητών και φοιτητριών θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου -ιδιαίτερα για την εφετινή χρονιά-, να ληφθούν υπόψη και τα κοινωνικοοικονομικά δεδομένα των οικογενειών τους.
Να διαφυλάξουμε την αξιοπιστία του απολυτηρίου
Η πρόταση αυτή είναι, στις παρούσες συνθήκες, προφανώς αντίθετη με την πραγματοποίηση και απολυτηρίων και πανελληνίων εξετάσεων στη λήξη του περιπετειώδους αυτού σχολικού έτους. Βρίσκεται όμως και στον αντίποδα οποιασδήποτε άποψης διατυπώνεται για την απόκτηση απολυτηρίου Λυκείου με μοναδικό κριτήριο την προφορική βαθμολογία των παιδιών, αφού έτσι θα κυκλοφορούν στην ελληνική κοινωνία απολυτήρια πολλαπλών ταχυτήτων εξαιτίας της απόλυτης υποκειμενικότητας αυτών των βαθμολογιών μεταξύ όλων των σχολείων και ιδιαίτερα μεταξύ των δημόσιων και των ιδιωτικών. Ας μην ξεχνάμε πως το απολυτήριο του Λυκείου είναι δημόσιος τίτλος, που αναγνωρίζεται από τον ΑΣΕΠ για διορισμό στις δημόσιες υπηρεσίες, και ότι η βαθμολογία του απολυτηρίου είναι αποφασιστικό κριτήριο διορισμού για εκείνες τις θέσεις όπου θεωρούνται ικανοποιητικές οι γνώσεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Άρα, η διασφάλιση ενός ικανοποιητικού βαθμού αξιοπιστίας του λυκειακού απολυτηρίου είναι κοινωνικό προαπαιτούμενο, το οποίο οφείλουμε να διαφυλάξουμε.
Με αυτήν πρόταση θεωρώ ότι υπερβαίνονται αρκετές -όχι φυσικά όλες- από τις πρόσθετες λόγω της πανδημίας εκπαιδευτικές και επομένως κοινωνικές ανισότητες.
Ο Γιώργος Μπουγελέκας είναι αναπληρωτής εκπαιδευτικός στη Β/θμια Εκπ/ση, συγγραφέας και μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: Η Αυγή
