Η νίκη του Μαουρίσιο Μάκρι στην Αργεντινή πριν μερικούς μήνες αντιμετωπίστηκε από τα κυρίαρχα διεθνή μέσα και ισχυρές προσωπικότητες της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής ως μια μείζονα θετική εξέλιξη· «μια στροφή μακριά από τον λαϊκισμό», όπως το έθεσε ο Economist.
Η πρόσφατη απόφασή του να εκδώσει ομόλογα ύψους 16,5 δις για τις διεθνείς αγορές, προκειμένου να εξοφλήσει τα λεγόμενα «αρπακτικά» funds, έγινε δεκτή από πολλούς ως ένα σημάδι ότι η χώρα κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, βάζοντας ένα τέλος, υποτίθεται, στον μακρύ αγώνα της με το χρέος.
Αλλά αυτή η υπεραισιόδοξη υποδοχή του Μάκρι αγνοεί συχνά τις σκληρές συνέπειες των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων του, καθώς και τα ανησυχητικά σημάδια αυταρχισμού που είναι ήδη εμφανή στον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνησή του αντιμετωπίζει την πολιτική και κοινωνική αντιπολίτευση.
Στις αρχές Απριλίου, αποκαλύφθηκε ότι ο Μάκρι συμπεριλαμβάνονταν στα Panama papers, κάτι που προκάλεσε άμεσες αντιδράσεις από τα λαϊκά στρώματα.
Μερικές εβδομάδες αργότερα, χιλιάδες διαδηλωτές διαδήλωναν ενάντια στις σαρωτικές απολύσεις και τα μέτρα λιτότητας. Έτσι, παρά τους όποιους αρχικούς πανηγυρισμούς, φαίνεται πως ο νέος πρόεδρος της Αργεντινής έχει μπροστά του έναν μάλλον ανώμαλο δρόμο.
Σε μια προσπάθεια να ρίξουμε περισσότερο φως στη σημερινή κατάσταση, συζητήσαμε με την ερευνήτρια και πανεπιστημιακό Πάουλα Μπιλιέρι, από την Αργεντινή.
⚫ Η Αργεντινή πραγματοποίησε πρόσφατα μια εκλογική αναμέτρηση που ίσως αποδειχθεί αρκετά κρίσιμη για τις εξελίξεις στη χώρα τα επόμενα χρόνια, καθώς η νίκη του Μάκρι σηματοδοτεί μια στιγμή ρήξης με τη μακρά ηγεμονία του αριστερού λαϊκισμού των Κίρσνερ. Ποιοι νομίζετε ότι είναι οι πιο σημαντικοί παράγοντες που εξηγούν αυτή τη σημαντική μεταστροφή στην πολιτική σκηνή της Αργεντινής;
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες. Θα αναφέρω μόνο δύο:
Πρώτον, ο Αργεντίνικος λαϊκισμός έδειξε μια αδυναμία να απορροφήσει τις απαιτήσεις που δημιουργήθηκαν στο εσωτερικό του δικού του πολιτικού πλαισίου, ιδίως –αλλά όχι αποκλειστικά– εκείνων που δεν συνδέονταν με το στοιχείο της «ισότητας», το στοιχείο που δόμησε την ταυτότητά του και ένα σύνολο δημόσιων πολιτικών που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια δώδεκα χρόνων διακυβέρνησης.
Δηλαδή, ορισμένοι κλάδοι των λαϊκών και αστικών, μεσαίων και ανώτερων τάξεων, αφού ικανοποιήθηκαν τα αιτήματά τους (όπως η απασχόληση, η εκπαίδευση, η κοινωνική ασφάλιση, κ.λπ.), κινήθηκαν προς νέα αιτήματα που συνδέονται, για παράδειγμα, με το άνευ όρων άνοιγμα των αγορών, τη μείωση των φόρων ή εκλεπτυσμένους τρόπους κατανάλωσης.
Και νομίζω ότι αυτό καταδεικνύει και το πιο σημαντικό όριο του Αργεντίνικου λαϊκισμού: την αδυναμία του να αναιρέσει την νεοφιλελεύθερη υποκειμενικότητα.
Με άλλα λόγια, πολλοί άνθρωποι βλέπουν τους εαυτούς τους ως «ανθρώπινο κεφάλαιο», ως μονάδες επιχειρηματικού και αυτο-επενδυτικού κεφαλαίου.
Ως εκ τούτου, σε ένα ορισμένο σημείο, δεν χρειάζονται πια να είναι μέρος ενός «λαού», δεν χρειάζονται πλέον το κράτος για να τους στηρίζει.
Δεύτερον, η επιτυχία του Αργεντίνικου λαϊκισμού είχε αρχικά κατασκευαστεί πάνω στην παράδοξη σχέση μεταξύ μιας ισχυρής ηγεσίας και μιας σειράς από κοινωνικά κινήματα που κινητοποιούνταν και συγκεντρώνονταν σε συνελεύσεις.
Ωστόσο, η ικανοποίηση των αιτημάτων τους, μαζί με την αυξανόμενη φθορά της κυβέρνησης μετά από χρόνια παραμονής στην εξουσία –κάτι που με έναν τρόπο συνεπάγεται επίσης απογοητεύσεις, ματαιώσεις– προκάλεσε μια τάση αποστράτευσης και οι συνελεύσεις και οι συζητήσεις έτειναν να φθίνουν.
⚫ Αν αυτοί είναι οι δύο κύριοι παράγοντες που εξηγούν την ήττα του κιρσνερισμού, ποιοι νομίζετε ότι είναι οι κύριοι λόγοι για την επιτυχία του Μάκρι; Με ποια πλατφόρμα εκλέχθηκε;
Νομίζω ότι το βασικό στοιχείο της επιτυχίας του Μάκρι χτίστηκε πάνω σε μια ορισμένη ενόχληση προς την πολιτική.
Ας θυμηθούμε ότι ο κιρσνερισμός, ως λαϊκιστικό σχέδιο, χρειαζόταν τις διαδηλώσεις του λαού για να νομιμοποιήσει τις πράξεις της κυβέρνησης, η οποία επιδίωκε μετασχηματισμούς στο status quo.
Ο κιρσνερισμός τοποθετήθηκε ανταγωνιστικά απέναντι σε μια ολόκληρη σειρά από παράγοντες που αντιπροσώπευαν το νεοφιλελεύθερο κατεστημένο: τις πολυεθνικές εταιρείες, το ΔΝΤ, τις τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τα «αρπακτικά funds», τα συγκεντρωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, κ.λπ.
Ωστόσο, ο αρχικός ενθουσιασμός του να είσαι μέρος αυτών των ανταγωνισμών, όπου ο λαός διαδραμάτισε έναν κεντρικό ρόλο, έτεινε να παρακμάζει μετά από χρόνια στην εξουσία.
Και ο Μάκρι υποσχέθηκε μια αλλαγή με αυτή την έννοια. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής εκστρατείας του (που ήταν επικεντρωμένη στο σύνθημα «Ας αλλάξουμε») ο Μάκρι υποσχέθηκε να διατηρήσει όλα τα επιτεύγματα του κιρσνερισμού (να διατηρήσει την απασχόληση, να κρατήσει τα κοινωνικά προγράμματα, κ.λπ.), αλλά, ας πούμε, χωρίς την πολιτική ή τον ανταγωνισμό.
Και υποσχέθηκε επίσης να ανταποκριθεί στις αναδυόμενες νέες απαιτήσεις, τις οποίες ο κιρσνερισμός δεν θα μπορούσε να απορροφήσει.
Για παράδειγμα, είναι ενδιαφέρον να δούμε ότι στην Αργεντινή ένα επαναλαμβανόμενο θέμα, που ξαναέρχεται στην επιφάνεια από καιρό σε καιρό, είναι το αίτημα για ανεξέλεγκτη πρόσβαση σε αμερικανικά δολάρια.
Αυτό το αίτημα, από τη μία πλευρά, έχει τις ρίζες του σε κοινωνικές πρακτικές που έχουν αναπτυχθεί ως ένας τρόπος διατήρησης της αξίας του εισοδήματος σε περιόδους πληθωρισμού και υπερ-πληθωρισμού.
Από την άλλη πλευρά, η αποθησαύριση δολαρίων σχετίζεται με ένα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, όπως τα ταξίδια στο εξωτερικό, η εκλεπτυσμένη κατανάλωση, η αποταμίευση σε ξένο νόμισμα ή η χρηματοοικονομική κερδοσκοπία.
Η επανενεργοποίηση αυτού του αιτήματος προέκυψε τη στιγμή που η κυβέρνηση Κίρσνερ ήταν στη μέση μιας διαμάχης με τα «αρπακτικά funds» και αντιμετώπιζε πιέσεις από το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η επακόλουθη συνέπεια ήταν η σύνδεση της «ελευθερίας» με την «ελευθερία της αγοράς» και την ταυτόχρονη καταγγελία της κυβέρνησης ως αυταρχικής.
Κάποια άλλα αιτήματα που επαναλαμβανόμενα διατυπώνοντας προς την κυβέρνηση των Κίρσνερ είχαν να κάνουν με τη μείωση των φόρων, τον πληθωρισμό, την περικοπή των επιδομάτων, κατηγορίες για διαφθορά ακολουθούμενες από αξιώσεις παραίτησης και την συνεχή και υπερβολική πολιτικοποίηση της κοινωνίας, με τον διχαστικό χαρακτήρα του ηγέτη, κ.λπ.
Ο νεοφιλελεύθερος λόγος που αντιπροσωπεύεται από τον Μάκρι συνέθεσε με επιτυχία αυτά τα στοιχεία για να διαμορφώσει τις δικές του θέσεις.
⚫ Αν αυτή ήταν η προεκλογική πλατφόρμα του Μάκρι, πώς μεταφράστηκε σε κυβερνητική πρακτική; Πώς έχουν αλλάξει τα πράγματα στην Αργεντινή, από την άνοδό του στην εξουσία, και προς ποια κατεύθυνση κινείται τώρα η χώρα;
Είναι σαφές ότι αυτό που ζούμε πολιτικά σήμερα είναι η ανάδυση ενός αντι-ηγεμονικού συντηρητικού νεοφιλελεύθερου σχεδίου, το οποίο, παρεμπιπτόντως, δεν σέβεται ιδιαίτερα τους βασικούς δημοκρατικούς θεσμούς.
Επιτρέψτε μου να σας δώσω τρία παραδείγματα:
Πρώτον, η νέα κυβέρνηση έχει απολύσει χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, κατηγορώντας τους ότι είναι είτε «πολιτικοί ακτιβιστές» (ιδιαίτερα ότι είναι υποστηρικτές των Κίρσνερ) είτε ότι λαμβάνουν μισθό χωρίς την αντίστοιχη ανταπόδοση εργασίας.
Όλες αυτές οι απολύσεις προωθήθηκαν από το νέο Υπουργείο Εκσυγχρονισμού (που δημιουργήθηκε με διάταγμα), με το επιχείρημα ότι οι αποφάσεις βασίστηκαν σε «κριτήρια ορθολογισμού, αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας».
Πολλοί από αυτούς που απολύθηκαν έχουν καταγγείλει «πολιτική παρενόχληση», με την έννοια ότι ανακρίθηκαν από τις νέες αρχές σχετικά με τις πολιτικές τους προτιμήσεις και τους ζητήθηκε να ανοίξουν τους λογαριασμούς τους στο Facebook και το Twitter ή ακόμα και τους λογαριασμούς ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τους για να ελεγχθεί το περιεχόμενό τους.
Περιττό να πούμε ότι, το να απολύεις δημοσίους υπαλλήλους επειδή έχουν πολιτικές απόψεις, σε μια δημοκρατία, συνιστά σαφώς πράξη αυταρχισμού.
Αυτές οι απολύσεις, σε ορισμένες περιπτώσεις, συνεπάγονται επίσης την πλήρη εξάλειψη των κοινωνικών προγραμμάτων.
Για παράδειγμα, το πρόγραμμα «Συνδέοντας την Ισότητα» (το οποίο μείωσε το χάσμα ψηφιακής εκπαίδευσης με τη δωρεάν διανομή ηλεκτρονικών υπολογιστών σε μαθητές και δημιούργησε ψηφιακές αίθουσες διδασκαλίας σε δημόσια σχολεία) ή το Πρόγραμμα Εθνικής Σεξουαλικής Υγείας και Υπεύθυνης Πατρότητας.
Σε μια άλλη περίπτωση, οι απολύσεις προκάλεσαν το προσωρινό κλείσιμο του Πολιτιστικού Κέντρου Κίρσνερ (ένα από τα πιο σημαντικά και δωρεάν πολιτιστικά κέντρα στη Λατινική Αμερική) όπου 600 εργαζόμενοι απολύθηκαν μέσω ανάρτησης στο Twitter.
⚫ Ποιες ήταν οι συνέπειες;
Οι κοινωνικές διαμαρτυρίες που προέκυψαν έχουν μέχρι στιγμής κατασταλεί από την αστυνομία.
Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν για να δικαιολογήσουν την καταστολή αυτή.
Για παράδειγμα, ο νέος δήμαρχος της πόλης Λα Πλάτα, ο οποίος απέλυσε 4.500 δημοσίους υπαλλήλους, δήλωσε ότι οι διαδηλωτές κατεστάλησαν, επειδή «είχαν πολιτικές προθέσεις».
Μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου, 15.000 δημόσιοι υπάλληλοι είχαν απολυθεί. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, Απρίλιος του 2016, έχουν λάβει χώρα περισσότερες από 100.000 απολύσεις, υπολογίζοντας μαζί τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.
Πράγματι, η «συρρίκνωση» του δημόσιου τομέα έχει προκαλέσει και την μείωση του ιδιωτικού τομέα.
Ο επικεφαλής της Οικονομικής Συμβουλευτικής Εταιρείας Οικονομικές Τάσεις, Χοσέ Λουίς Μπλάνκο, έχει δηλώσει:«Δεν θυμάμαι κανένα άλλο έτος στην ιστορία της Αργεντινής όπου είχαμε τόσες πολλές απολύσεις. Η κατάσταση αυτή έχει δημιουργήσει ένα ρεκόρ: είναι εβδομήντα φορές υψηλότερο από την καταγραφή που είχαμε την προηγούμενη χρονιά».
Δεύτερον, είναι πολύ λυπηρό να γινόμαστε μάρτυρες της επιστροφή των πολιτικών κρατουμένων στην Αργεντινή.
Στην περίπτωση που μπορεί να ονομαστεί ως ο πρώτος πολιτικός κρατούμενος της κυβέρνησης Μάκρι, η Μιλάγκρο Σάλα, ηγέτης της κοινότητας του κοινωνικού κινήματος των ιθαγενών (που υποστηρίζε τον Κιρσνερισμό) Tupac Amaru, στη βορειοδυτική επαρχία Jujuy, φυλακίστηκε από τη νέα νεοφιλελεύθερη Επαρχιακή Κυβέρνηση.
Αυτό είναι ένα θεσμικό σκάνδαλο που δεν έχει προηγούμενο στα τριάντα δύο αδιατάρακτα χρόνια συνταγματικής ζωής της Αργεντινής.
Αρχικά συνελήφθη γιατί διαμαρτυρόταν ειρηνικά, αλλά στη συνέχεια κατηγορήθηκε για επιπλέον εγκλήματα –στάση, απάτη, δημόσια υποκίνηση εγκληματικών δραστηριοτήτων, συμμετοχή σε παράνομη οργάνωση– τα οποία ουσιαστικά χρησιμεύουν στο να την κρατήσουν στη φυλακή.
Όλα αυτά οδήγησαν το Κέντρο Νομικών και Κοινωνικών Σπουδών (CELS), τη Διεθνή Αμνηστία και τους Δικηγόρους για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και τις Κοινωνικές Σπουδές στη βορειοδυτική Αργεντινή (ANDHES) να ζητήσουν η Διαμερικανική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Inter-American Commission on Human Rights) να παράσχει προληπτικά μέτρα ώστε να εγγυηθεί την ελευθερία της Μιλάγκρο Σάλα.
⚫ Περιγράφετε ένα ζοφερό τοπίο. Και τα ΜΜΕ;
Δημοσιογράφοι –οι οποίοι είχαν μια κριτική στάση προς τη νέα κυβέρνηση ή υποστήριξαν ανοιχτά την προηγούμενη λαϊκιστική κυβέρνηση– απολύθηκαν από το Σύστημα Δημόσιων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ενώ άλλοι που εργάζονται σε ιδιωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν καταγγείλει ότι δέχτηκαν πιέσεις της νέας κυβέρνησης για να κλείσουν τα ραδιοφωνικά προγράμματά τους ή τις τηλεοπτικές εκπομπές τους.
Η νέα κυβέρνηση, ως αποτέλεσμα, έχει ξεφορτωθεί πολλά ραδιοφωνικά προγράμματα.
Αυτό σημαίνει ότι η ελευθερία του λόγου βρίσκεται επίσης υπό μεγάλη απειλή.
Όλα αυτά τα μέτρα ελήφθησαν μέσα σε ένα πλαίσιο «έκτακτης ανάγκης», που επικαλούταν σε διάφορες πτυχές, όπως η ασφάλεια και η στατιστική έκτακτη ανάγκη.
Η κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» στην περίπτωση της ασφάλειας επικλήθηκε για να καταπολεμηθεί η διακίνηση ναρκωτικών όπως και σύνθετα εγκλήματα, καθώς και για «να μπει τάξη» στις κοινωνικές διαμαρτυρίες.
Στην περίπτωση των στατιστικών, η κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» παρουσιάστηκε ως αναγκαίο μέτρο για να μπει σε τάξη το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Απογραφής· ως εκ τούτου, για ένα χρόνο δεν θα έχουμε επίσημα στατιστικά στοιχεία για τον πληθωρισμό, τη φτώχεια και την ανεργία.
Στην πράξη, η κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», μεταξύ άλλων, επιτρέπει στην κυβέρνηση να δαπανήσει χρήματα κατά τη διακριτική της ευχέρεια αποφεύγοντας τις υπηρεσίες ελέγχου και τον προϋπολογισμό.
Χωρίς να προσποιούμαι ότι κάνω μια λεπτομερή απεικόνιση ή εξαντλητική ανάλυση, μερικά από τα πρώτα οικονομικά μέτρα –που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα της προεδρίας του Μάκρι– προκάλεσαν πληθωρισμό και προξένησαν μια τεράστια μεταφορά πόρων από τους μισθωτούς εργάτες στα πλουσιότερα στρώματα της οικονομίας, ιδίως του αγροτικού τομέα.
Είχαμε μια υποτίμηση του τοπικού νομίσματος, την κατάργηση του φόρου εξαγωγής για το σιτάρι, το καλαμπόκι και τον ηλίανθο, και την κατάργηση των επιδοτήσεων στις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας, του φυσικού αερίου και των δημόσιων συγκοινωνιών.
Κάποια άλλα μέτρα στόχευαν στην απελευθέρωση των αγορών –ιδίως της χρηματοοικονομικής– και έχουν βάλει άμεσα την Αργεντινή πίσω στην πορεία του χρέους και, επομένως, στον έλεγχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και στο πλαίσιο των πολιτικών λιτότητας.
Ιδιαίτερα, αν λάβουμε υπόψη ότι η νέα κυβέρνηση έχει αποφασίσει να εκδώσει ένα από τα μεγαλύτερα δημόσια ομόλογα αναδυόμενης αγοράς τα τελευταία 20 χρόνια.
Είναι ένα ομόλογο 16,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων για να πληρώσει τα «αρπακτικά funds» που είχαν προσφύγει στη δικαιοσύνη εναντίον της Αργεντινής.
Αυτή η κίνηση βρίσκεται σε αντίθεση με την προηγούμενη κυβέρνηση που είχε προωθήσει ψήφισμα στον ΟΗΕ εναντίον των «αρπακτικών» funds το οποίο είχε εγκριθεί το Σεπτέμβριο του 2015.
Ήταν ένα είδος οδηγού εννέα σημείων για την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους.
Ένα τελευταίο θέμα που θα ήθελα να αναφέρω είναι ότι ο Πρόεδρος Μάκρι διόρισε απευθείας μια σειρά από ανώτατα διευθυντικά στελέχη διαφόρων πολυεθνικών εταιρειών ως Υπουργούς του.
Για παράδειγμα, η Υπουργός Εξωτερικών, Σουζάνα Μάλκορα, έρχεται από την IBM και την Τέλεκομ· ο Υπουργός Παραγωγής, Φρανσίσκο Κάρμπερα, προέρχεται από την HSBC· ο Υπουργός των Οικονομικών, Αλφόνσο Πρατ Γκέι, προέρχεται από την JP Morgan (παρεμπιπτόντως αυτό το Υπουργείο ονομαζόταν Υπουργείο Οικονομίας από την προηγούμενη κυβέρνηση)· ο Υπουργός Ενέργειας, Χουάν Χοσέ Αρανγκούρεν, προέρχεται από τη Shell, και ο κατάλογος συνεχίζεται.
Ωστόσο, αυτοί οι διορισμοί σημαντικών διευθυντικών στελεχών δεν θα πρέπει να καλύψουν το γεγονός πως ο νέος δεξιός πολιτικός συνασπισμός δεν είναι μόνο ένα οικονομικό σχέδιο που υποστηρίζεται από τις πολυεθνικές και τις μεγαλύτερες τοπικές επιχειρήσεις, αλλά είναι επίσης ένα κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό σχέδιο που έχει συνδέσει τα παραδοσιακά ολιγαρχικά και συντηρητικά στρώματα με την αστική μεσαία τάξη, ακόμα και με τα λαϊκά στρώματα.
Είναι ένα αντι-ηγεμονικό σχέδιο. Και αυτό το αντι-ηγεμονικό σχέδιο έχει αλλάξει δραματικά την Αργεντινή σε λίγους μόλις μήνες.
⚫ Στο πλαίσιο αυτό, ποια είναι η κατάσταση του στρατοπέδου των υποστηρικτών των Κίρσνερ σήμερα; Και γενικότερα, ποιές νομίζετε ότι είναι οι προοπτικές μιας Αριστερής επανόδου στην Αργεντινή;
Το λαϊκό στρατόπεδο υφίσταται μια διαδικασία νέας συνάρθρωσης αυτή τη στιγμή και αναμφίβολα ο κιρσνερισμός έχει ένα βασικό ρόλο σε αυτό.
Η Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρσνερ είναι η πιο σημαντική ηγέτης της αντιπολίτευσης, αν και η ηγεσία της είναι πολύ αμφιλεγόμενη (στην πραγματικότητα πάντα ήταν)· γεννά αγάπη και μίσος ταυτόχρονα.
Η Κριστίνα ζήτησε την εκ νέου σύμπηξη ενός «Μετώπου Πολιτών» ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό.
Ίσως, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλά συντηρητικά τμήματα της πολιτικής αρένας και της δικαστικής εξουσίας προσπαθούν να την βάλουν στη φυλακή, κάτω από όχι και τόσο σαφείς δικαστικές διαδικασίες που φαίνεται να είναι περισσότερο πολιτικά κατασκευασμένες παρά οτιδήποτε άλλο.
Το να είναι διαθέσιμη η Κριστίνα για να είναι υποψήφια στις επόμενες εκλογές δεν είναι καλή είδηση για το νεοφιλελεύθερο και συντηρητικό στρατόπεδο.
Τέλος, νομίζω ότι η Αργεντινή, μετά την τελευταία λαϊκιστική εμπειρία που ενσάρκωσε ο κιρσνερισμός και τη μεγάλη ιστορική και πολιτική εμπειρία της στην λαϊκή αντίσταση, έχει την ευκαιρία να αποτελέσει το έδαφος για την εκκίνηση ενός ανανεωμένου αριστερού λαϊκιστικού σχεδίου στη Λατινική Αμερική.
Ο Μάκρι, ο συντηρητικός νεοφιλελεύθερος πρόεδρος μας, έχει ήδη γίνει στόχος τριών μαζικών κινητοποιήσεων:
● πρώτον, στις 24 Μαρτίου, την ημέρα που τιμούμε την μνήμη του τελευταίου πραξικοπήματος
● δεύτερον, στις 13 Απριλίου, όταν η Κριστίνα κλήθηκε να καταθέσει από την Δικαστική Εξουσία και
● τρίτον, στις 29 Απριλίου, όταν οι πέντε σημαντικότερες εθνικές συνδικαλιστικές οργανώσεις διαδήλωσαν εναντίον των μαζικών απολύσεων των εργαζομένων, που υφιστάμεθα σήμερα τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.
Πολλές άλλες μικρότερες διαδηλώσεις που απλώνονται σε όλη τη χώρα ενισχύουν αυτή την αντίσταση στην νεοφιλελεύθερη και συντηρητική αντίδραση υπό την ηγεσία του Μάκρι.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχω την τάση να είμαι κάπως αισιόδοξη.
Συνέντευξη: Γιώργος Κατσαμπέκης
Η συνέντευξη με την Πάουλα Μπιλιέρι δημοσιεύτηκε αρχικά στο openDemocracy και μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Αντώνη Γαλανόπουλο.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
