Συνέντευξη στον Παναγιώτη Αντωνογιαννάκη
* Τι ακριβώς αφορά η σημερινή εκδήλωση στη Σχολή Δημόσιας Υγείας για τη συγκρότηση Δικτύου για την καθολική κάλυψη Υγείας και την υπεράσπιση της δημόσιας περίθαλψης;
Είναι μια πρωτοβουλία του Τομέα Υγείας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας (ΕΠΕΚΕ Υγείας) του ΣΥΡΙΖΑ και αποτελεί επί της ουσίας την επίσημη έναρξη της προσπάθειας συγκρότησης ενός Δικτύου για την καθολική κάλυψη Υγείας και την υπεράσπιση της δημόσιας περίθαλψης. Ενός δικτύου που, θέτοντας τη δική μας ατζέντα, την ατζέντα της Αριστεράς, στο επίκεντρο αναζητά ευρύτερες συνθέσεις, συνεργασίες και συσπειρώσεις. Και βέβαια απευθυνόμαστε και σε προοδευτικούς ανθρώπους εκτός στενού κομματικού πυρήνα που μας υποστήριξαν την περίοδο της διακυβέρνησης, είτε ήταν σε θέσεις ευθύνης στο σύστημα Υγείας, είτε είναι εργαζόμενοι στο σύστημα υγείας, είτε απλά υιοθετούν την ατζέντα μας στον χώρο της Υγείας. Απευθυνόμαστε λοιπόν σε πολίτες που πιστεύουν ότι η Υγεία είναι υπόθεση ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης και είναι διαθέσιμοι να συμμετέχουν μέσω του δικτύου σε μια οργανωμένη προσπάθεια υπεράσπισης – ενδυνάμωσης της δημόσιας περίθαλψης και των πολιτικών άρσης των ανισοτήτων στην Υγεία.
* Γιατί τώρα η έναρξη αυτής της προσπάθειας;
Η προσπάθεια διατήρησης της επικοινωνίας και της επαφής με τους ανθρώπους του συστήματος υγείας έχει ξεκινήσει από τις αρχές Σεπτέμβρη, όταν με τον Ανδρέα τον Ξανθό, τομεάρχη Υγείας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αλλά και άλλα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του τμήματος υγείας του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινήσαμε περιοδείες σε μεγάλα αστικά κέντρα της περιφέρειας, όπως η Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα, η Πάτρα, η Λάρισα, όπου και επισκεπτόμαστε δομές Υγείας, συνομιλούμε με το προσωπικό, πραγματοποιούμε ανοιχτές πολιτικές εκδηλώσεις δηλώνοντας ότι είμαστε παρόντες και για προστατεύσουμε, και για να διεκδικήσουμε, αλλά και για να προετοιμάσουμε προγραμματικά την επόμενη μέρα. Κι αυτό συμβαίνει γιατί οφείλουμε από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υπερασπιστούμε το τεράστιας κοινωνικής σημασίας έργο της επιβίωσης, ενδυνάμωσης και προσβασιμότητας της δημόσιας περίθαλψης που επιτεύχθηκε σε συνθήκες Μνημονίου και λιτότητας. Οφείλουμε επίσης, μαζί με το έντιμο και αξιοπρεπές ανθρώπινο δυναμικό του συστήματος Υγείας, να υπερασπιστούμε όχι μόνο τα θετικά βήματα και τις μεταρρυθμιστικές τομές που έγιναν στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως την υγεία ως καθολικό κοινωνικό δικαίωμα καθώς και τη διαφύλαξη του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ, που έχει αρχίσει να τίθεται σε διακινδύνευση με βάση την «ατζέντα» του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου. Απέναντι στην προοπτική μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης του ΕΣΥ, είναι κρίσιμης σημασίας η προάσπιση των βασικών στρατηγικών μας επιλογών, όπως η άρση των ανισοτήτων πρόσβασης με τον Ν.4368/2016 για την κάλυψη ανασφάλιστων πολιτών, η υγειονομική φροντίδα προσφύγων – μεταναστών, η επένδυση περισσότερων ανθρώπινων και υλικών πόρων στο ΕΣΥ, οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και η θεσμική εξυγίανση του συστήματος Υγείας (ΠΦΥ, φάρμακο, προμήθειες, ψυχική υγεία, εξαρτήσεις, επείγουσα ιατρική, ιατρική εκπαίδευση, αποκατάσταση, πολιτική για τον καρκίνο, μετασχηματισμός του ΚΕΕΛΠΝΟ σε ΕΟΔΥ κ.λπ.), η έμφαση στα δικαιώματα των ασθενών, η σταδιακή υπέρβαση της λιτότητας και η μείωση των ιδιωτικών δαπανών Υγείας.
* Τι προσδοκίες υπάρχουν από το δίκτυο;
Επειδή ακριβώς θεωρούμε ότι η πολιτική άρσης των ανισοτήτων, ειδικά στην Υγεία, είναι μια πολιτική σχεδόν «ηγεμονική», που μπορεί και απευθύνεται σε ένα ευρύτερο ακροατήριο, είναι υποχρέωση να ανοίξουμε ή καλύτερα να διατηρήσουμε ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας και με εκείνο το κομμάτι των προοδευτικών ανθρώπων που, αν και υιοθετούν την ατζέντα μας στην Υγεία είναι ένα βήμα πιο πίσω σε σχέση με την κομματική τους ένταξη.
Το δίκτυο ωστόσο μπορεί να λειτουργήσει ως χώρος διαλόγου, αμφίδρομης ενημέρωσης και κοινής δράσης, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να συμβάλει στη συγκρότηση ενός δημόσιου «ολοποιητικού» (και όχι αποσπασματικού – συντεχνιακού) πολιτικού λόγου για την Υγεία και για τις νέες ανάγκες που πρέπει να ενσωματωθούν σε ένα αριστερό – προοδευτικό πρόγραμμα Υγείας στην Ελλάδα της μεταμνημονιακής εποχής.
Πηγή: Η Αυγή
