Οι καλοκαιρινοί μήνες παραδοσιακά είναι περίοδος έντονων διεργασιών και εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο και ειδικά όσο αφορά το κυπριακό ζήτημα. Είναι ίσως υπερβολικό, καταδεικνύει όμως την κρισιμότητα των στιγμών, το γεγονός, ότι πολιτικοί και δημοσιογραφικοί κύκλοι με αφορμή την είσοδο τουρκικού πλοίου στην κυπριακή ΑΟΖ και τη διενέργεια ερευνητικών εργασιών για τον εντοπισμό κοιτασμάτων, μίλησαν για μία “τρίτη εισβολή” της Τουρκίας στην Κύπρο. Δεν είμαστε βέβαιοι για την εγκυρότητα της συγκεκριμένης διαπίστωσης, ούτε κατά πόσο ο “Πορθητής” έχει τη δυνατότητα να διενεργεί αξιόπιστες γεωτρήσεις, καθώς πολλοί ειδικοί την αμφισβητούν, το μόνο σίγουρο είναι ότι το κυπριακό αποτελεί μία απολύτως σύνθετη εξίσωση, την οποία συναποτελούν πολλές παράμετροι, συχνά αντιφατικές μεταξύ τους.
Πολλές παράμετροι, συχνά αντιφατικές
Ας προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε αυτές τις παραμέτρους: Πολλοί αναλυτές σε Ελλάδα, Κύπρο και όχι μόνο, θεωρούσαν ότι η διαδικασία των γεωτρήσεων από την πλευρά της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι απολύτως νόμιμη, έχει όμως έντονα τα στοιχεία του πολιτικού ρίσκου, καθώς η επίλυση του κυπριακού παραμένει σε εκκρεμότητα, με συνέπεια να προκαλέσει τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης Ερντογάν, καθώς η Αγκυρα θεωρεί ότι δεν μπορεί να μείνει έξω από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων που έχουν εντοπισθεί στην περιοχή.
Η συνέχεια μάς είναι γνωστή, παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ, προκλήσεις στο Αιγαίο, ένταση της ρητορικής της Τουρκίας διαρροή της πρόθεσής της να προχωρήσει σε πιθανή γεώτρηση πλησίον του Καστελορίζου, απάντηση σε υψηλούς τόνους από τον έλληνα πρωθυπουργό με τελική υπόμνηση της δυνατότητας επίλυσης όλων των διαφορών στο πλαίσιο της διπλωματίας. Ισχυρή καταδίκη της Τουρκίας από την Ε. Ε. και έκφραση της συμπαράστασης στην Κυπριακή Δημοκρατία, πιθανή επιβολή μέτρων για πρώτη φορά εναντίον της Τουρκίας, σχετικά χαλαρή αντίδραση από τη Ουάσινγκτον ή οποία μίλησε για προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας εντός της διεκδικούμενης από την Κυπριακή Δημοκρατία Α.Ο.Ζ και όχι της ΑΟΖ που ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία. Εκκωφαντική σιωπή από το Ισραήλ, γεγονός που προφανώς καταδεικνύει τα όρια της τριμερούς συνεργασίας Ελλάδος –Κύπρου- Ισραήλ, προφανώς καλύτερα έτσι, καθώς η εμπλοκή του Ισραήλ προβλήματα και εντάσεις μπορεί να δημιουργήσει
Ένταση στο πολιτικό σκηνικό της Κύπρου, τόσο στον νότο όσο και στον βορρά, εξαιτίας της αποκάλυψης ότι υπήρξε ένα δείπνο μεταξύ του προέδρου Αναστασιάδη και του ΥΠ.ΕΞ των κατεχομένων κυρίου Οζερσάι, εκλεκτού της Άγκυρας, Οι διαβεβαιώσεις για το κοινωνικό χαρακτήρα του συγκεκριμένου δείπνου, το οποίο κρατήθηκε μυστικό για δύο περίπου εβδομάδες δεν μπόρεσαν να καθησυχάσουν όσους ισχυρίζονται ότι επί της ουσίας ήταν μία συνάντηση δύο πολιτικών παραγόντων που μοιάζει να συμμερίζονται την πιθανότητα ενός βελούδινου διαζυγίου και μίας οριστικής διχοτόμησης σε δύο ξεχωριστά κράτη.
Γεγονός που αντιμετωπίζεται απολύτως εχθρικά τόσο από την ε/κ αξιωματική αντιπολίτευση του ΑΚΕΛ, που μεταξύ των άλλων απορρίπτει τις ιδέες του κυρίου Αναστασιάδη για επανεξέταση πτυχών που επαναβεβαιώθηκαν στις τελευταίες συνομιλίες στο Κραντ Μοντανά (πολιτική ισότητα της τ/κ πλευράς, αρμοδιότητες της κεντρικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης) όσο και από τον τ/κ ηγέτη Ακιντζί που επιμένει στην ανάγκη επανέναρξης των συνομιλιών και στην επίλυση του κυπριακού.
Και σε όλα αυτά να προσθέσουμε την απειλή της κυβέρνησης των κατεχομένων, τη οποία δεν συμμερίζεται ο Ακιντζί για άνοιγμα και εκμετάλλευση της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, γεγονός που θα τορπίλιζε οποιαδήποτε προσπάθεια σύγκλισης, τη υιοθέτηση από την γερουσία των ΗΠΑ, του νόμου East Med, όπου γίνεται λόγος για πιθανή άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων προς την Κύπρο, υπό την προυπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν περαιτέρω διευκολύνσεις προς τον ρωσικό στόλο, γεγονός το οποίο υπονομεύει τις παραδοσιακά καλές σχέσεις Κυπρου- Ρωσικής Ομοσπονδίας
Επιστολή Αναστασιάδη στον ΟΗΕ
Και αν δεν φθάνουν όλα αυτά για να καταγραφούν όλες οι παράμετροι της εξίσωσης, κρατάμε ως «κερασάκι στη τούρτα» την χθεσινή αποκάλυψη ότι ο κύπριος πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης είχε αποστείλει στις 14 Ιούνη επιστολή στο Γ. Γ του ΟΗΕ, στην οποία αφενός ζητούσε τη συμπαράσταση απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, αφετέρου έκφραζε την ετοιμότητά του για επανέναρξη της διαδικασίας των συνομιλιών.
Είτε με συνάντηση με τον τ/κ ηγέτη, είτε με την μορφή μιας νέας πενταμερούς συνάντησης υπό τη αιγίδα του Γενικού Γραμματέα. Στην πρώτη ανάγνωση η εξίσωση μοιάζει σύνθετη και αντιφατική, όμως επί της ουσίας δεν είναι παρά ένας «γόρδιος δεσμός», που δεν θα λυθεί με την διαμεσολάβηση του σπαθιού του Μ. Αλεξάνδρου, αλλά με την επανέναρξη των συνομιλιών ανάμεσα στις δύο κοινότητες και τις εγγυήτριες δυνάμεις, υπό την υψηλή εποπτεία του Ο. Η. Ε.
Σε αυτήν την κατεύθυνση απαιτείται η αποδοχή του πλαισίου των 6 σημείων που έχει καταθέσει ο Γενικός Γραμματέας και στα οποία έχουμε αναφερθεί αναλυτικά σε προηγούμενα σημειώματα. Σημεία που σε μεγάλο βαθμό βασίζονται στις συγκλίσεις του αείμνηστου προέδρου σ. Χριστόφια που χάσαμε πρόσφατα με τον τ/κ ηγέτη Ταλάτ.
Αρκεί η υπέρβαση των εθνικιστικών αγκυλώσεων και η επίλυση του κυπριακού στο πλαίσιο μίας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, όπου τα οφέλη από τους υδρογονάθρακες θα διαχειρίζεται η ομοσπονδιακή κυβέρνηση προς όφελος όλων των κατοίκων του νησιού.
Σε αυτήν τη κατεύθυνση θα συνεχίζουν να πιέζουν οι αριστερές και διεθνιστικές δυνάμεις στην ε/κ και τ/κ κοινότητα. Ο συμβολισμός της εκλογής του τ/κ ευρωβουλευτή Κ. Νιαζί από την λίστα του ΑΚΕΛ, στις πρόσφατες ευρωπαικές εκλογές είναι ενδεικτικός των προθέσεων και των δυνατοτήτων για την οριστική επανένωση του νησιού.
Μιχάλης Υδραίος, μέλος ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: Η Εποχή
