Με τις πρόσφατες τοποθετήσεις και τις δηλώσεις στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, του προέδρου, βουλευτών, διαμορφωτών της κοινής γνώμης, σχηματοποιείται πλήρως η πολιτική του κόμματος για τη φορολογία και το κοινωνικό κράτος και τα ιδεολογικά της συμφραζόμενα.
Τι λέει λοιπόν η Ν.Δ. και το σερβίρει ως «το καινούργιο», ενώ είναι ξαναζεσταμένο το Μνημόνιο; “Θα μειώσουμε το κοινωνικό κράτος και τις δημόσιες παροχές, δηλαδή συντάξεις, επιδόματα, Υγεία και Παιδεία, και θα εξοικονομήσουμε έτσι πόρους ώστε να δώσουμε φοροαπαλλαγές στα ανώτερα στρώματα που μας στηρίζουν. Έτσι θα πετύχουμε με τη μία πολλούς στόχους.
Με την απουσία επιδομάτων και την περικοπή συντάξεων κάποιοι θα οδηγηθούν σε εργασία με ό,τι να ‘ναι όρους, ακόμα φτηνότερη εργασία απ’ όσο σήμερα και θα παρασύρουν και τους υπάρχοντες χαμηλούς μισθούς ακόμα χαμηλότερα. Διπλό κέρδος εις βάρος της μισθωτής εργασίας.
Ταυτόχρονα, θα τους πουλάμε υπηρεσίες που τώρα παρέχει δωρεάν το δημόσιο σύστημα. Έτσι θα κερδίζουμε και πάλι διπλά: αντί οι φτωχοί να επωφελούνται από τους φόρους μας, τους αναλαμβάνουν αυτοί και τους γλιτώνουμε εμείς. Πάλι διπλό κέρδος εις βάρος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας”.
Για να καλύψουν και να προσδώσουν ηθική υπεραξία σε αυτόν τον αντικοινωνικό παρτακισμό που έχουν για ιδεολογία, χρησιμοποιούν ένα δίπολο. Από τη μία τους «τεμπέληδες» που έχουν ανάγκη το κοινωνικό κράτος και από την άλλη τους «άριστους». Η αναπαραγωγή της τάξης των αρίστων αποκτά έτσι χαρακτήρα δικαιοσύνης και κοινωνικής αναγκαιότητας, διότι η αριστεία κληροδοτείται στους απογόνους.
Ταυτόχρονα, ενοχοποιούνται και απαξιώνονται οι φτωχοί, οι άνεργοι, οι κατά οποιονδήποτε τρόπο αδύναμοι ως τεμπέληδες και παράσιτα και μαζί τους απαξιώνουν και το κοινωνικό κράτος, τη σημαντικότερη ανθρώπινη κατάκτηση από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ως «χάρες» και «ελεημοσύνες». «Όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει»: κλασικός κοινωνικός δαρβινισμός που πάει χέρι – χέρι με την αναγέννηση του φασισμού 75 χρόνια μετά την ήττα του.
Αυτή η επιχειρηματολογία μπορεί να ανιχνευθεί με ευκολία στις περισσότερες αναλύσεις και τοποθετήσεις του αστικού χώρου, αλλά, αν θυμίζει κάτι, είναι που είναι καρμπόν η ανάλυση μέσω της οποίας η ευρωπαϊκή Δεξιά εξηγούσε τη «χρησιμότητα» των Μνημονίων μέσω των οποίων η «άριστη Ευρώπη» δικαιούνταν να λεηλατεί τον «τεμπέλικο Νότο».
Η μεγάλη κοινωνική πλειονότητα όμως δεν θέλει και δεν θα επιτρέψει την επιστροφή στη βαρβαρότητα.
Γιώργος Κυρίτσης
Πηγή: Η Αυγή
