«Σκεφτόμουν τι μπορεί να πρωτοπεί κανείς στα λίγα λεπτά που έχουμε στη διάθεσή μας, για ένα θέμα που ταλανίζει τη χώρα τα τελευταία 27 χρόνια. Για ένα θέμα πάνω στο οποίο έχουν στηθεί πολιτικές αλλά και θρησκευτικές καριέρες. Για ένα θέμα, η αντιμετώπιση του οποίου κρύβει τόση υποκρισία και γίνεται αντικείμενο τέτοιας εκμετάλλευσης..
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Προφανώς και τάσσομαι αναφανδόν υπέρ της συγκεκριμένης συμφωνίας που είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να πετύχει η χώρα μας (εις βάρος – για να τα λέμε κι αυτά – των βόρειων γειτόνων μας οι οποίοι, εν μία νυκτί, υποχρεώνονται να αλλάξουν όνομα, σύμβολα και – εν τέλει – ιστορία).
Ας συμφωνήσουμε κατ΄αρχάς, ότι η γειτονική χώρα ανήκει στον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας και επομένως δεν είναι όλη η Μακεδονία ελληνική. Βεβαίως, η ελληνική Μακεδονία είναι ελληνική, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Άγγελος Ελεφάντης. Όμως.. Δεν μπορούμε να παραχαράξουμε την Ιστορία. Άλλωστε, τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα. Και τα γεγονότα λένε ότι το μοίρασμα της γεωγραφικής Μακεδονίας ανάμεσα στα βαλκανικά κράτη οριστικοποιήθηκε με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, βάσει της οποίας έληξαν οι βαλκανικοί πόλεμοι.
Έκτοτε, οι διεθνείς συνθήκες που ακολούθησαν – τόσο αυτές με τις οποίες σφραγίστηκε το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου όσο και εκείνες που οριστικοποίησαν το συνοριακό στάτους κβο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο – επαναβεβαίωσαν όσα προέβλεψε η Συνθήκη του Βουκουρεστίου.
Βάσει λοιπόν αυτής της Συνθήκης, το 51% της γεωγραφικής Μακεδονίας (το τμήμα δηλαδή που ονομάζεται και Μακεδονία του Αιγαίου), πέρασε στην Ελλάδα, το 39% στη Σερβία (Μακεδονία του Βαρδάρη), το 9,5% στη Βουλγαρία (Μακεδονία του Πιρίν) και το 0,5% στην Αλβανία.
Πέρα, όμως, από τη γεωγραφία, ο λαός αυτός έχει τη δική του ιστορία. Μια ιστορία – 100 και πλέον ετών – που την έγραψε με αυτό το όνομα. Και φυσικά αυτό ήταν το όνομα της ομόσπονδης δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο.
Αυτός, όμως, ο λαός έχει τη γλώσσα του, τη μακεδονική γλώσσα. Έτσι τη λέει η Πηνελόπη Δέλτα. Ως μακεδονοσλαβική την καταγράφει το ελληνικό κράτος στις απογραφές του ως το 1940. Έτσι την αναγνώριζε η πολυεθνική Γιουγκοσλαβία του Τίτο μετά το 1945.
Και ας μη μιλήσουμε για τη σχέση της δικής μας χώρας με αυτή τη γλώσσα.. Για το πώς κάποιες δεκάδες χιλιάδες έλληνες πολίτες – των οποίων ήταν η μητρική γλώσσα – υποχρεώθηκαν να την ξεχάσουν και να ορκιστούν δημόσια ότι δεν θα τη μιλάνε.. Ξέρετε, υπάρχει ένα εξαιρετικό βιβλίο του Τάσου Κωστόπουλου, υπό τον τίτλο «η απαγορευμένη γλώσσα», που βασίζεται κατά 90% σε κρατικές ελληνικές πηγές, και που μπορεί να αποτελέσει – για όποιον ενδιαφέρεται πραγματικά για την αλήθεια – πολύτιμη πηγή γνώσης.
Έρχεται λοιπόν αυτή η συμφωνία και καθορίζει ρητά ότι η επίσημη γλώσσα της γείτονος, η Μακεδονική – μια γλώσσα που αναγνωρίστηκε ως επίσημη, από την Τρίτη Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων που πραγματοποιήθηκε το 1977 στην Αθήνα – ανήκει στην ομάδα των Νότιων Σλαβικών γλωσσών, «δεν έχει σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό» της Μακεδονίας και «δεν έχει σχέση με […]την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά» της Μακεδονίας (άρθρο 7(4))..
Αλήθεια… Μπορείτε να μας απαντήσετε εσείς οι λάβροι εναντίον της συμφωνίας συνάδελφοι :
Πόσοι από όσους και όσες μετέχετε σε διεθνή φόρα, αντιδράσατε όταν όλες οι χώρες ονόμαζαν Μακεδονία το γειτονικό μας κράτος; Γιατί τουλάχιστον στο Συμβούλιο της Ευρώπης, όπου έχω την τιμή να ηγούμαι της ελληνικής αντιπροσωπείας, δεν είδα καμία τέτοια αντίδραση από τους συναδέλφους της αντιπολίτευσης..
Πόσοι από σας θέλετε να μείνει το Σύνταγμα των γειτόνων μας ως έχει; Να επιστρέψουν τα αγάλματα του Μεγαλέξανδρου στις πλατείες των Σκοπίων; Να ξαναονομαστούν αεροδρόμια και λεωφόροι με τα ονόματα του Αλέξανδρου και του Φίλιππου; Να μην αλλάξουν τα βιβλία τους που μιλούν για καταγωγή από τους αρχαίους μακεδόνες; Να παραμείνει στα διαβατήρια ο όρος Δημοκρατία της Μακεδονίας; Και τέλος να συνεχίσουμε να αγνοούμε την ενδιάμεση συμφωνία που απαγορεύει στην Ελλάδα να θέτει βέτο σε αιτήσεις συμμετοχής της Βόρειας Μακεδονίας σε διεθνείς οργανισμούς, κάτι το οποίο έχει ήδη επιφέρει στη χώρα μια καταδίκη, το 2011,.
Γιατί κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτά θα συμβούν αν απορριφθεί αυτή η συμφωνία..
Και να σας πω και κάτι; Για μας στην Αριστερά, αυτή είναι μια εμβληματική μάχη, Μια μάχη αξιακή, στην οποία – ήδη από τις αρχές τις δεκαετίας του ’90, μέσα σε ένα κλίμα άκρατου και άκριτου εθνικισμού γύρω από το μακεδονικό ζήτημα – κάποιοι και κάποιες τάχθηκαν, χωρίς αστερίσκους. Τότε, τα «πέτρινα» χρόνια του 1992-1993, που το να ορθώσεις ανάστημα και να αρθρώσεις έναν άλλο λόγο, μπορούσε να σε σύρει μέχρι και στα δικαστήρια. Και να σε καταδικάσει.
Όπως τα τέσσερα μέλη της Αντιπολεμικής Αντιεθνικιστικής Συσπείρωσης που δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε 19 μήνες φυλακή και σε πρόστιμο 50.000 δρχ. επειδή μοίραζαν – τον Απρίλη του ’92 – προκηρύξεις με τίτλο: «Οι γειτονικοί λαοί δεν είναι εχθροί μας – Όχι στον εθνικισμό και τον πόλεμο», και «αντεθνικό», όπως θεωρήθηκε, περιεχόμενο.
Ειπώθηκε ότι «η Ιστορία έχει ανοίξει τα βιβλία της». Αυτό είναι σίγουρο. Και αισθανόμαστε απολύτως σίγουρες και σίγουροι για το ότι σε αυτή την κρίσιμη χρονική συγκυρία, με το φάντασμα του φασισμού, του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας, να πλανώνται πάνω από όλη την Ευρώπη, ότι στεκόμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Γιατί εμείς δεν επιλέγουμε να ζούμε με μύθους, καταναλώνοντας βολικά εθνικά παραμύθια. Γιατί για εμάς η πατριδοκαπηλία δεν ήταν ποτέ επιλογή..
Ακούσαμε τόσο τη ΝΔ, όσο και το ΚΙΝ.ΑΛ και τη ΧΑ – σε μια εναγώνια προσπάθεια αναζήτησης αρνητικών σημείων της Συμφωνίας των Πρεσπών – να λένε ότι πρέπει να ζητήσουμε να μας σταλεί ολόκληρο το κείμενο του Συντάγματος της γείτονος προκειμένου, λέει, να διαπιστώσουμε αν όντως έχουν γίνει οι συνταγματικές τροποποιήσεις – οι οποίες, a propos, μας έχουν γνωστοποιηθεί με ρηματική διακοίνωση, κάτι που αποτελεί επίσημη διπλωματική πράξη. Να σας ενημερώσουμε λοιπόν ότι: Στο φύλλο αριθμός 7 της «Εφημερίδας της Κυβερνήσεως» της Βόρειας Μακεδονίας, με ημερομηνία 14 Ιανουαρίου 2019, δημοσιεύθηκε ο νόμος κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών με την υπογραφή του Προέδρου του Κοινοβουλίου της χώρας.
Πέρα, λοιπόν, από τις κατηγορίες περί προδοτών, πέρα από το κλείσιμο του ματιού σε ακροδεξιές θέσεις προς άγραν ψήφων, πέρα από την εκκωφαντική σιωπή σας στη στοχοποίηση εκλεγμένων εκπροσώπων του ελληνικού λαού – που είδαν τα πρόσωπά τους σε αφίσες με απειλητικά μηνύματα, πέρα από το ότι σφυρίζετε αδιάφορα στην οργανωμένη επιχείρηση εισβολής ακροδεξιών ταγμάτων εφόδου στη Βουλή..
Πέρα από όλα αυτά, πείτε μας : ποια είναι η θέση σας για το όνομα; Η σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes όπως έλεγε η Ντόρα Μπακογιάννη – ως ΥΠΕΞ της κυβέρνησης Καραμανλή στις 30/9/2007; Ή ο Δημήτρης Αβραμόπουλος – ως ΥΠΕΞ της κυβέρνησης Σαμαρά στις 7/7/2012; Ή ο Ευάγγελος Βενιζέλος – ως ΥΠΕΞ και Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά στη ΓΣ του ΟΗΕ, στις 27/9/14;
Παραμένει αυτή η θέση σας ή η γραμμή σας άλλαξε και είναι αυτή που εκφράζει ο αντιπρόεδρος του κόμματός σας ο οποίος αρνείται οποιαδήποτε χρήση του όρου Μακεδονία;
Απαντήστε μας, τουλάχιστον σε αυτό, αφού σε όλα τα άλλα παραμένετε σιωπηλοί..
Αννέτα Καββαδία
Πηγή: Left
