Η πόλη μου, ο Πειραιάς, διευθύνεται από ανθρώπους που έρχονται από τα ακριβά προάστια, με μαύρα πανάκριβα τζιπ, κρυμμένοι πίσω από φυμέ τζάμια. Δίνουν εντολές και φεύγουν. Θα αναρωτηθείτε: είναι κακό αυτό; Θα μπορούσε να μην είναι, αν είχαν σώσει την πόλη «με τα λεφτά τους», όπως ισχυρίζονταν το 2014.
ΑN ήξεραν ότι το Τουρκολίμανο και το Μικρολίμανο είναι το ίδιο, AN ήξεραν πού βρίσκονται τα Μανιάτικα. Και πολλά άλλα «αν»… Τώρα βέβαια, λόγω προεκλογικής περιόδου, θα αναγκαστούν να περπατήσουν είκοσι βήματα σε κάθε μία από αυτές τις γειτονιές για να σφίξουν χέρια υπηκόων τους, όπως τους θεωρούν, φρουρούμενοι. Αυτοί είναι οι ολιγάρχες για τους οποίους μιλούν ψιθυριστά στα καφενεία.
Από την άλλη εμείς, ο Πειραιάς! Της εργασίας, της πραγματικής παραγωγής, της διανόησης, των εμπόρων και των βιοτεχνών, της ναυτιλίας, των φοιτητών και των μαθητών του, των ανέργων, των υποαπασχολούμενων, των μεταναστών, όλων όσοι ζουν και εργάζονται εδώ.
Τι θα κάνουμε; Πρώτα – πρώτα θα κερδίσουμε. Θα φέρουμε πίσω τον δήμο στους δημότες του. Θα τον μετατρέψουμε μαζί σε ένα σύγχρονο, με σχέδιο και όραμα μητροπολιτικό κέντρο. Το μεγάλο διεθνές λιμάνι του 21ου αιώνα, που δεν θα θυμίζει επαρχιώτικη κωμόπολη, φοβισμένη με τους πάντες και με τον ίδιο της τον εαυτό. Μια πόλη για την ίδια την κοινωνία. Δυναμική, ισότιμη στο μεγάλο χωροταξικό δίπολο με την Αθήνα.
Με μια δημοτική αρχή που θα ανήκει σε αυτήν και θα εργάζεται γι’ αυτήν. Για τις πτυχές αυτού του ολοκληρωμένου, ώριμου σχεδίου δουλεύουμε πολλά χρόνια τώρα. Στα πανεπιστημιακά εργαστήρια, στις πολεοδομικές μελέτες, στα σημαντικά έργα που σχεδιάζει και εκτελεί η Περιφέρεια Αττικής, στα δεκάδες θέματα που έχουν ξεδιπλώσει οι συλλογικότητές μας: οι αυτοδιοικητικές, οι εκπαιδευτικές, οι δομές αλληλεγγύης, οι πρωτοβουλίες για τον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Δεν μιλάμε για fake έργα, ούτε για μακέτες διαφημιστικών γραφείων, αλλά για πραγματικά, επιστημονικά τεκμηριωμένα προγράμματα.
Χωρίς καν να διοικούμε τον Δήμο Πειραιά, σχεδιάσαμε το ρυθμιστικό του σχέδιο, τις μεταφορές, τα μουσεία του, το πράσινο και τις υποδομές του, την αναβίωση των κενών κτηρίων, καθοδηγήσαμε τα έργα της ΟΧΕ και τον προσανατολισμό της προς αυτούς που έχουν ανάγκη. Εμποδίσαμε την κατασκευή Mall καταμεσής του ιστορικού κέντρου και βάλαμε πλάτη στη διάσωση του παραδοσιακού εμπορίου. Ήμασταν στις εισόδους των σχολείων, για να μπουν τα προσφυγόπουλα, την ώρα που οι συμμορίτες της Χρυσής Αυγής έδερναν δασκάλους.
Είμαστε όλες και όλοι εδώ, από τότε που γεννηθήκαμε. Δεν θεωρούμε ότι «ο Πειραιάς μάς ανήκει». Καθώς ο τόπος μας είμαστε εμείς, όλες και όλοι, ο Πειραιάς, η κοινωνία του.
Εν ολίγοις! Γνωρίζουμε, έχουμε σχέδιο και αυτό είναι γνωστό στους πάντες. Γι’ αυτό θα νικήσουμε. Γι’ αυτό ταράχτηκε το απερχόμενο επιχειρηματικό μπλοκ. Γι’ αυτό προσπαθούν να ενεργοποιήσουν οπαδικά ένστικτα, καθώς το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι η άγρια κερκίδα – και μάλιστα όχι δίπλα στον λαό του ποδοσφαίρου, αλλά από τις υπερπολυτελείς σουίτες των επισήμων.
Η μάχη για τον Πειραιά δεν θα κριθεί από το ποιος θα βάλει γκολ την Κυριακή. Θα κριθεί από το ποιος είναι με τη δημοκρατία, με την ανθρωπιά, Πειραιώτης με τους Πειραιώτες, ποιος ξέρει, σχεδιάζει και δουλεύει σε αυτήν και γι’ αυτήν την πόλη.
Ώς τότε, καλές γιορτές από καρδιάς!
Νίκος Μπελαβίλας
Πηγή: Η Αυγή
