Πέρασε ένας μήνας από τον συγκλονιστικό θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου και η ανάκριση δεν έχει ολοκληρωθεί, ούτε έχει διευκρινιστεί η αιτία του θανάτου του.
Παρά ταύτα, γνωρίζουμε όλοι τις ανατριχιαστικές «λεπτομέρειες» αυτού του συμβάντος, όπως την αυτοδικία των δυο δραστών, τη σιωπηρή παρουσία των περαστικών, τη με «υπερβάλλοντα ζήλο» συμπεριφορά των αστυνομικών, τον κανιβαλισμό των τηλεοπτικών σταθμών και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Η αλήθεια γυμνή, χωρίς φτιασίδια, μαζί με την ερημιά ενός ανθρώπου που πέθανε μέσα στη μοναξιά, με την κυριολεξία της λέξης.
Ένας μεγεθυντικός φακός της κοινωνίας που ήταν παρούσα – απούσα, με παραισθήσεις ότι βρισκόταν σε άμυνα, που τις ενίσχυε η κατασταλτική μανία των αστυνομικών στο άψυχο κορμί του Ζακ και με τις κραυγές των εντεταλμένων προς ενημέρωση για το ποιος ήταν το θύμα, ώστε να δικαιωθούν οι απαράδεκτες συμπεριφορές και να δικαιωθεί έτσι και η απώλεια μιας ζωής που δεν άξιζε να υπάρχει!
Στηλιτεύουμε τις πρακτικές βιοπολιτικής της εξουσίας. Όταν οι πρακτικές αυτές υλοποιούνται από ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της κοινωνίας, τότε παραλύουμε από φόβο και αηδία για το πώς άνοιξε η πόρτα στη βαρβαρότητα και δεν μας πήρε έγκαιρα η μπόχα.
Η συνύπαρξη τόσων συγκλινουσών συμπεριφορών σε ένα συμβάν υπερέβαινε και το τυχαίο και το μεμονωμένο. Ήταν ένα χαστούκι στον εφησυχασμό μας. Μπορεί να μας καθησυχάσει, μετά από όλα αυτά, το πόρισμα της ανάκρισης, το πόρισμα των ιατροδικαστών ή το πόρισμα της ένορκης διοικητικής εξέτασης σχετικά με τη συμπεριφορά των αστυνομικών;
Αναμένουμε την κάθαρση με βάση τον σεβασμό του κοινού περί δικαίου αισθήματος;
Άλλος ένας μύθος για το πόσο κοινό είναι το αίσθημα δικαίου, που επαναλαμβάνουμε συχνά, ενώ ζούμε σε μια κοινωνία που δεν τη συνέχει ούτε η αξία της ανθρώπινης ζωής…
Πενθούμε άραγε τις ψευδαισθήσεις μας ή κολακεύουμε τις προσδοκίες μας;
Ο Ζακ Κωστόπουλος μας εγκαλεί να δώσουμε απαντήσεις!
Η Τασία Χριστοδουλοπούλου είναι βουλευτής Επικρατείας ΣΥΡΙΖΑ, γ’ αντιπρόεδρος της Βουλής
Πηγή: Η Αυγή
