ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΞΥΔΑΚΗ:
Τα βήματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, κάθε μέρα και σε όλα τα νομοσχέδια που φέρνουν, είναι στην κατεύθυνση αρνητικής μεροληψίας σε βάρος της νέας γενιάς, σε βάρος των φτωχότερων και των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Και αυτό φαίνεται σαφέστατα και από το περίφημο Σχέδιο Ανάκαμψης, το οποίο δίνει πλεονεκτήματα και μπόνους στο μεγάλο Κεφάλαιο και στον σκληρό πυρήνα του τραπεζικού συστήματος σε βάρος και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, σε βάρος των παραγωγικών μονάδων της χώρας. Ακόμα και σε βάρος των πολιτικών που θα έπρεπε να ασκηθούν στη νέα φάση μετά την πανδημία σε διεθνή κλίμακα όπου υπάρχουν ριζοσπαστικές προσεγγίσεις για αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και για την αντιμετώπιση των πολλαπλών ανισοτήτων σε κοινωνικό, περιβαλλοντικό και οικονομικό πεδίο.
Η πολιτική που έχει ακολουθήσει η κυβέρνηση στο ζήτημα των εμβολιασμών είναι μία απαράδεκτη αυταρχική πολιτική, απολύτως μη αναλογικών μέτρων, στον αντίποδα μίας διαδικασίας και μίας κουλτούρας πειθούς στην κοινότητα για τον πολύ αναγκαίο εμβολιασμό που πρέπει να υπάρξει. Υπήρχαν πάρα πολλές πολιτικές πέραν της επικοινωνιακής αντίληψης που και αυτή είναι εντελώς υποτονισμένη σε σχέση με την εμβολιαστική εκστρατεία και πάρα πολλές πολιτικές που θα έπρεπε να έχουν προηγηθεί έτσι ώστε να υπάρξει μία μεγαλύτερη βεβαιότητα για την κοινότητα στους χώρους που έχουν και το μεγαλύτερο πρόβλημα από πλευράς ιικού φορτίου. Κανένα μέτρο δεν πήρε η κυβέρνηση ενάμιση χρόνο μετά τη δραματική εμπειρία της εξάπλωσης της πανδημίας για τα σχολεία, για τα ΜΜΜ, για τη στήριξη του ΕΣΥ. Υπήρξαν πολύ σημαντικές προϋποθέσεις και απολύτως απαραίτητες που θα οδηγούσαν και σε μία μεγαλύτερη πειθώ και σε μία μεγαλύτερη συναίνεση, έτσι ώστε το κοινωνικό σώμα, όλες οι κατηγορίες και ιδιαίτερα βεβαίως οι υγειονομικοί να προσέλθουν αυτοβούλως εν σώματι κι όχι μόνο κατά πλειοψηφία όπως είναι σήμερα, στην εμβολιαστική εκστρατεία. Τίποτα από όλα αυτά δεν έκανε η κυβέρνηση. Κινήθηκε στη βάση μίας υποχρεωτικότητας με ποινολόγιο. Δεν δόθηκε καν η δυνατότητα παράτασης όπως ζήτησαν και οι φορείς των νοσοκομειακών και των γιατρών. Επιβάλλεται μία τιμωρητική αντίληψη, η οποία όχι μόνο δεν οδηγεί σε αναλογικού και παιδαγωγικού τύπου επίταση και προσπάθεια για να ανέβουν τα ποσοστά αλλά οδηγεί σε μία αντίθεση και τον κίνδυνο υποστελέχωσης των νοσοκομείων. Ενδεχομένως στα σχέδια που έχουν στο μυαλό τους να υπάρχει η κερκόπορτα για την ιδιωτικοποίηση.
Είναι ένα μέρος της κοινωνίας και δεν αναφέρομαι στο σκληρό, ιδεολογικό πυρήνα των αντιεμβολιαστών οι οποίοι έχουν έρθει στην επιφάνεια με ακροδεξιά συνθήματα και μεταφυσικές δοξασίες και ανορθολογισμό. Εκεί όχι μόνο είμαστε αντίθετοι, αλλά πολέμιοι αυτού του σκληρού πυρήνα που είναι μέρος της κοινωνίας. Υπάρχει όμως και ένα μέρος της κοινωνίας και ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες αλλά και στις μεγαλύτερες, το οποίο πρέπει να αισθανθεί μια ασφάλεια, μια αλληλεγγύη και μια κοινωνική ευθύνη. Να αισθανθεί δηλαδή ένα πέπλο πολιτικών που θα δώσουν αυτή την επίταση στην ανάγκη εμβολιασμού.
Η Αριστερά έχει να διαδραματίσει και νομίζω με τον νηφάλιο, τεκμηριωμένο και επιστημονικό λόγο μέχρι τώρα έχουμε κάνει αρκετά και πρέπει να κάνουμε πολύ περισσότερα, ένα σημαντικό ρόλο σε αυτήν την υπόθεση. Δεν μπορούμε να το αφήσουμε στη διχαστική λογική και στον κοινωνικό αυτοματισμό που οδηγούν οι πολιτικές του κ. Μητσοτάκη.
Το συμπέρασμα από τον ανασχηματισμό είναι ότι έχει θρυμματιστεί πλέον πολιτικά η διαχειριστική ικανότητα του Πρωθυπουργού. Ενώ λέγαμε ότι δοκιμαζόταν η διαχειριστική αγιογραφημένη ικανότητα του πρωθυπουργού με την μη αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων και τις εγκληματικές ευθύνες για τις πυρκαγιές, για την πανδημία αλλά και για την οικονομία, που είναι εξαιρετικά σημαντικό μέτωπο, πλέον και με τον χθεσινό ανασχηματισμό φάνηκε ότι η διαχειριστική αυτή ικανότητα του πρωθυπουργού έχει θρυμματιστεί. Έχει πλέον αποκαλυφθεί η ποιότητα μιας κυβέρνησης ως καθεστώς με μια εμμονή σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακυρώνουν οποιεσδήποτε συναινέσεις και συγκλήσεις όπου αυτές θα ήταν απαραίτητες και για τις οποίες και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας από την πρώτη στιγμή της πανδημίας είχε προτείνει πολύ συγκεκριμένα μέτρα για μια συναινετική επι της ουσίας αντιμετώπιση, διακομματική του κρίσιμου πυρήνα των θεμάτων που έφερναν τα αλλεπάλληλα κύματα της πανδημίας. Και για τα θέματα των καλοκαιρινών καταστροφών, των πυρκαγιών και γενικότερα για το ζήτημα της Πολιτικής Προστασίας, ο Αλέξης Τσίπρας πρότεινε εκ μέρους όλων μπορώ να πω, μια σειρά μέτρων αλλά και πολιτικών, οι οποίες πράγματι θα μπορούσαν να συζητηθούν στο πολιτικό προσωπικό, ανάμεσα στα κόμματα και να υπάρξουν κοινές πολιτικές αντιμετώπισης. Παραδείγματος χάριν για την διαμόρφωση ενός κλιματικού νόμου με ριζοσπαστικά στοιχεία και με τομές σε σχέση με τα μέχρι τώρα και για την Πολιτική Προστασία και για θέματα του περιβάλλοντος αλλά βεβαίως και με αξιοποίηση της έκθεσης Γκολντάμερ.
Υπάρχει όμως και η ουσία των πολιτικών. Είδαμε και στον ανασχηματισμό σε βασικούς τομείς όπως αυτός της Παιδείας ή στα θέματα του Πολιτισμού όπου έχουν δοκιμαστεί και αποδομηθεί στην κοινότητα και στην κοινή γνώμη, δεν υπήρξε καμία αλλαγή ακριβώς διότι το Ευαγγέλιο αυτής της κυβέρνησης είναι οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, Θατσερικού επιπέδου και χαρακτήρα θα έλεγε κανείς. Αντίθετα υπάρχει μια οργανική, σε πρώτη γραμμή, ενσωμάτωση των στελεχών της Ακροδεξιάς στο κυβερνητικό επιτελείο που δείχνει ότι ο Πρωθυπουργός έχει αποφασίσει πάνω σε αυτή την πολιτική με τις συνέπειες της στο κοινωνικό σώμα και όχι απλά στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, να ακολουθήσει μέχρι τέλους αυτήν την πολιτική και άρα οποιαδήποτε αντίληψη για συναίνεση, για συγκλίσεις και κοινωνικές πολιτικές έχει πάει στην άκρη.
Πηγή: Στο Κόκκινο
