Ξεδιάντροπη δημοκρατία δεν νοείται, διότι τέτοιο πολίτευμα δεν υπάρχει. Διότι ξεδιάντροπη δημοκρατία είναι ο φασισμός. Η δημοκρατία είναι πολίτευμα υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας. Με μνήμη και σοβαρότητα. Που σκύβει με σεβασμό και οδύνη στις πληγές για να κάνει το μέλλον καλύτερο.
Τα όσα συνέβησαν τούτες τις μέρες, με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, αλλά που δε περιορίζονται σ’ αυτήν, ήρθαν να υπογραμμίσουν δυστυχώς, με τον πλέον εμφατικό τρόπο, ότι τα αυτονόητα δεν είναι αυτονόητα. Ζήσαμε μέρες μιας ξεδιάντροπης δημοκρατίας, όπου, ακριβώς, η δημοκρατία απουσίασε παραδειγματικά, με την κυβέρνηση και τον στρατό των «προθύμων» (κάθε λογής) να αδιαφορούν για τον χειραγωγικό εκφασισμό της δημοκρατίας. Στις μέρες που θα έπρεπε ακριβώς να γιορτάζεται η αντίσταση και η νίκη της δημοκρατίας, η νίκη της αξιοπρέπειας και της υπερηφάνειας εναντίον του φαιού, είδαμε το φαιό του φασισμού να καλύπτει ξεδιάντροπα όχι μονάχα το παρελθόν αλλά και το παρόν και επομένως το μέλλον αυτού του τόπου.
Γιατί δεν αφορά μόνο το παρελθόν, αφορά κυρίως το μέλλον (εφ’ όσον απευθύνεται σε παιδιά) η εορταστική (;) εγκύκλιος που ξεδιάντροπα κάλυψε με φαιά ανοησία την ιστορική αλήθεια εκείνου του μεγαλείου, εκ μέρους της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως.
Της μόνης εκ των υπουργών που νομίζει ότι δεν της εδόθη χαρτοφυλάκιο αλλά σκευοφυλάκιο. Και είναι επίσης ξεδιαντροπιά, έκφραση δηλαδή μιας ξεδιάντροπης «δημοκρατίας», τα όσα είπε (μετά τους «ψυχικώς νοσούντες» αντιστασιακούς στη Χούντα) η γνωστή υφυπουργός Δόμνα Μηχαηλίδου, ότι το έπος του ‘40 «θυμίζει τις αξίες της προσφοράς και του εθελοντισμού». Φαίνεται ότι οι σφαγείς ταγματασφαλίτες, οι κουκουλοφόροι και μη συνεργάτες των ναζί, δεν ήταν προδότες και εγκληματίες, αλλά απλώς… δεθελοντές, όπως θα έλεγε και ο αξέχαστος Τζίμης Πανούσης.
Και βέβαια είναι ξεδιάντροπο εκείνο το πολίτευμα που προσχηματικά (και προς εξυπηρέτηση αλλότριων σκοπών) ονομάζουν δημοκρατία, όταν αναθέτει στον Μπογδάνο να εκπροσωπήσει τον πρόεδρο της Βουλής καταθέτοντας στεφάνι στον «Άγνωστο Στρατιώτη». Ποιον; Αυτόν που έκανε τιμητικό αφιέρωμα στον Τσολάκογλου (ραδιόφωνο ΣΚΑΪ) και έπαιξε τον ύμνο των Ες – Ες! Είναι ξεδιάντροπο εκείνο το πολίτευμα που θεωρεί ότι τους 200 στην Καισαριανή, τους χιλιάδες αμάχους στα καμένα χωριά, τους χιλιάδες νεκρούς του λιμού, δεν τους ξεπάστρεψαν οι ναζί, αλλά απλώς οι στρατιώτες της Γερμανίας. Ντροπή. Και αηδία.
Γι’ αυτό τον εξευτελισμό της δημοκρατίας στην πιο υψηλή στιγμή της, με τα σύγχρονα «όπλα» του επικοινωνιακού φασισμού στην προσπάθεια να επιβληθεί μια ξεδιάντροπη παντοκρατορία των ολίγων. Μια παντοκρατορία που πολύ κυνικά απαρίθμησε (αποκαλύφθηκε τούτες τις μέρες) ο πολύς Γκίκας Χαρδούβελης, ως δέκα οικογένειες που χρηματίζουν πολιτικούς.
Αν αυτό δεν είναι ξεδιάντροπο πολίτευμα, τότε τι είναι; Πάντως δημοκρατία δεν είναι. Η δημοκρατία αναθέτει την υπεράσπιση του συντάγματος και των νόμων «στον πατριωτισμό των Ελλήνων». Δεν αναθέτει αυτό το κορυφαίο καθήκον, στον πατριωτισμό των Βορίδιδων που δεν «συνεννοούνται με ανάπηρους», των Γεωργιάδηδων που καταγγέλλουν έναν πρώην πρωθυπουργό εντελώς ανυπόστατα και χυδαία, για χρηματισμό.
Ούτε αναθέτει την προστασία του συντάγματος και των νόμων στον πατριωτισμό των Πλεύρηδων που προσπαθούν να συσκοτίσουν την έρευνα, να εμποδίσουν την αλήθεια στο σκάνδαλο της Novartis, αποκλείοντας διά της μεθόδου «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» τους Πολάκη και Τζανακόπουλο από την Προκαταρκτική Επιτροπή της Βουλής.
Δεν είναι δημοκρατία, αλλά ένα άλλο ξεδιάντροπο πολίτευμα όταν εκπαιδεύει τους έφηβους να πιστεύουν πως η «δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία» και κάποιους άλλους εφήβους που αντέδρασαν στον μιλιταρισμό των μαθητικών παρελάσεων τους θεωρεί «γελοία υποκείμενα». Είναι ξεδιάντροπο εκείνο το πολίτευμα που αφήνει χώρο σε έναν περιφερειάρχη (και πρώην πρύτανη του ΕΜΠ!) να εξισώνει την εισβολή των ναζί με τους κατατρεγμένους που φτάνουν στα ελληνικά ακρογιάλια. Εκείνο το πολίτευμα που προωθεί την αγριότητα του φασισμού στην πρώτη γραμμή, για να πετροβολά τους ικέτες και να μην τους αφήνει ούτε καν να γείρουν στον κατάκοπο ύπνο τους.
Αρκεί μια φράση για να καταρρίψει την αθλιότητα που έχει «κράτος και εξουσία» αυτές τις μέρες και προβάλλεται ως «κανονικότητα για όλους». Την είπε σε συνέντευξη Τύπου η εθελόντρια (ακούει η υφυπουργός Μιχαηλίδου;) παιδίατρος Άννα Μαΐλη που βρέθηκε στο Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων της Λέρου μαζί με μια συνάδελφό της για να εξετάσουν 170 παιδιά. Εκτός των άλλων δεινών που περιέγραψε, είπε και το εξής: «όλα τα μεγαλύτερα παιδιά έπασχαν από νυχτερινή ενούρηση και εφιάλτες».
Τ’ ακούς; Ζούμε σ’ ένα ξεδιάντροπο κόσμο που κυνηγάει τα πιο απροστάτευτα παιδάκια ακόμα και στον ύπνο τους. Αυτό δεν είναι δημοκρατία, αλλά ο εφιάλτης της. Δηλαδή ο φασισμός.
Κώστας Καναβούρης
Πηγή: Η Αυγή
