Η Ελλάδα είναι ένα μικρό κράτος με ιδιαίτερη γεωπολιτική και γεωστρατηγική θέση. Αποτελεί σταυροδρόμι ηπείρων και θαλασσών, καθώς και το μόνο ευρωπαϊκό κράτος με τη μισή του επικράτεια να αποτελείται από νησιά, κάτι το οποίο δημιουργεί ιδιαιτερότητες τόσο στο σχέδιο ανάπτυξης όσο και στο παραγωγικό μοντέλο. Τις τελευταίες δεκαετίες το μοντέλο αυτό λειτουργεί αποκλειστικά εις όφελος λίγων και ισχυρών, την ίδια στιγμή που δεν σέβεται τις τοπικές κοινωνίες, το περιβάλλον και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε νησιού.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα λόγου χάρη που αντιμετωπίζουν τα νησιά μας είναι το ζήτημα της λειψυδρίας. Την ίδια στιγμή που οι δημοτικές αρχές και η κεντρική διοίκηση αδυνατούν να δώσουν λύσεις, βλέπουμε κάθε καλοκαίρι να ξεπηδούν ξενοδοχεία με πισίνες με ανανεούμενο νερό αλλά το ζήτημα της έλλειψης νερού συνεχίζει να δημιουργεί προβλήματα σε αγρότες και κτηνοτρόφους οι οποίοι αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες των δραστηριοτήτων τους.
Επιπλέον, η άναρχη δόμηση χωρίς την τήρηση βασικών αρχιτεκτονικών προϋποθέσεων έχει αλλοιώσει σε σημαντικό βαθμό τη φυσιογνωμία των νησιών μας. Ο μη – έλεγχος από τις αρμόδιες υπηρεσίες έχει οδηγήσει στο ξεπούλημα τεράστιων εκτάσεων σε μεγάλες εταιρείες οι οποίες στο βωμό του κέρδους διαλύουν κάθε φυσικό στοιχείο και χαρακτηριστικό. Τρανό και ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί το ρεπορτάζ που είδε το φως της δημοσιότητας για την Σίφνο, όπου οι ξερολιθιές, τα παραδοσιακά μονοπάτια και στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος καταστρέφονται στο βωμό του κέρδους ενός ιδιώτη.
Λαμβάνοντας υπόψη τα ως άνω, πιστεύω ακράδαντα πως το επίδικο των επικείμενων εκλογών, είναι όχι μόνο πώς θα βάλουμε φραγμό στις καταστροφικές πολιτικές της κυβέρνησης της Ν.Δ του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά πώς θα μπορέσουμε να οικοδομήσουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που στο επίκεντρο του θα έχει τον άνθρωπο και την δίκαιη και πράσινη ανάπτυξη. Ζητούμενο είναι να πείσουμε την κοινωνία των Κυκλάδων ότι το ισχύον μοντέλο ανάπτυξης οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην διάλυση του φυσικού τοπίου, την διάλυση των υποδομών και σε τελική ανάλυση στην εξόντωση του τουριστικού προϊόντος. Άλλωστε τι θα ήταν η Φολέγανδρος χωρίς τις ξερολιθιές της, η Νάξος χωρίς την ενδοχώρα της, η Σαντορίνη χωρίς την καλντέρα!
Η μάχη που πρέπει να δώσουμε ξεκινάει στις 22 Μαΐου με τον ΣΥΡΙΖΑ κορμό μιας προοδευτικής κυβέρνησης η οποία μπορεί και πρέπει να συγκροτηθεί. Να πείσουμε ότι η φέρουσα ικανότητα των νησιών μας δεν είναι μια κενού περιεχομένου έννοια. Πράγμα το οποίο προϋποθέτει να αντιληφθούμε ότι ένα νησί χωρίς χωροταξικό σχεδιασμό για δρόμους και σοβαρές υποδομές, δεν μπορεί να φιλοξενεί κάθε καλοκαίρι 3500 αυτοκίνητα σε δρόμους πλάτους 2,5 μέτρων. Να πείσουμε ότι σε μια χρονιά που οι αποθήκες νερού είναι άδειες δεν μπορούν να υπάρχουν 40 πισίνες γεμάτες ενώ οι κτηνοτροφικές μονάδες να κλείνουν η μια μετά την άλλη. Να συμφωνήσουμε ότι δεν είναι ανάπτυξη να υπάρχει ένα όχημα ΕΚΑΒ για ένα νησί που φιλοξενεί 150.000 τουρίστες κάθε καλοκαίρι.
Για όλα αυτά τα αυτονόητα θα παλέψουμε και παλεύουμε. Γιατί θέλουμε τα νησιά μας να υπάρχουν για τα παιδιά μας, για τα παιδιά των παιδιών μας και για τις επόμενες γενιές. Θα παλέψουμε και παλεύουμε να μην γίνουν τα νησιά μας παραθεριστικά θέρετρα ενώ οι κάτοικοι τους εξαναγκάζονται να φεύγουν στο εξωτερικό ή στα μεγάλα αστικά κέντρα στην ενδοχώρα. Παλεύουμε να μην φτάσουμε σε σημείο τα νησιά μας να κατοικούνται 4 μήνες το χρόνο. Παλεύουμε να μην μας αντιμετωπίζουν ως β’ κατηγορίας ανθρώπους. Παλεύουμε για δικαιοσύνη παντού. Για τα προαναφερθέντα και πολλά ακόμα, στις 21 Μαΐου πάμε κάλπη, στηρίζουμε και ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ.
Βασίλης Γλέζος
