Άλλη μια καλοκαιρινή σεζόν ξεκινάει και μοιάζει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει σε σχέση με πέρσι, όσον αφορά την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της εστίασης.
Περίπου 60.000 θέσεις εργασίας παραμένουν κενές και αυτή τη χρονιά με το εργατικό δυναμικό, εν τοις πράγμασι, να μην συναινεί στο πλαίσο εκμετάλλευσης που οι εργοδότες προτείνουν ως πακέτων παροχών. Χαμηλοί μισθοί, άθλιες συνθήκες διαβίωσης, ελάχιστα εώς καθόλου ένσημα και προφανώς κανένα ρεπό, είναι τα δεδομένα στα οποία κάποιος εργαζόμενος πρέπει να συναινέσει, ώστε να εργαστεί κάπου.
Τούτων δοθέντων προκύπτουν δύο παράδοξα όσον αφορά τη στάση τόσο της εργοδοσίας όσο, και της πολιτείας για τις συνθήκες που επικρατούν στον κλάδο. Και αυτά είναι, αφενός, ότι κάθε χρόνο οι εργοδότες κόπτονται για τις κενές θέσεις εργασίας που υπάρχουν και για το πώς θα βγει άλλη μια σεζόν, χωρίς να αλλάζουν –ούτε στο ελάχιστο– το πλαίσιο που προσφέρουν (πχ αυξήσεις μισθών, ολόκληρα ένσημα, ρεπό) και, αφετέρου, η πολιτεία αρνείται πεισματικά να αυξήσει τη διάρκεια του ταμείου ανεργίας που παίρνουν οι εργαζόμενοι/ες, που τώρα βρίσκεται στους 3 μήνες.
Ωστόσο, κάθε χρόνο ακούμε ότι «ο τουρισμός είναι ο στυλοβάτης της οικονομίας της χώρας» ή «ότι η αύξηση των επενδύσεων στον τουρισμό φέρνει ανάπτυξη στη χώρα». Η αλήθεια, όμως, είναι κάπου στη μέση.
Όντως τα έσοδα από τον τουρισμό καταλαμβάνουν ένα γενναίο ποσοστό στο ΑΕΠ της χώρας, από την άλλη όμως φαίνεται, εκ του αποτελέσματος, ότι οι εργαζόμενοι που παράγουν αυτόν τον πλούτο είναι ουραγοί στην αλυσίδα καταμερισμού αυτού. Συνεπώς, αγαπητοί μας επιχειρηματίες στον τουρισμό, καλό θα ήταν τα κροκοδείλια δάκρυα να μην τα σπαταλάτε επειδή οι εργαζόμενοι σας γυρνάνε την πλάτη, διότι αν θέλετε εργαζόμενους και όχι σκλάβους, οφείλετε τουλάχιστον να παρέχετε αυτά που πρέπει, ώστε οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι να εργάζονται και να ζουν αξιοπρεπώς.
Από την άλλη πλευρά, η πολιτεία κάποια στιγμή οφείλει να πει ξεκάθαρα ότι ανάπτυξη για αυτούς σημαίνει 3 επιχειρηματικοί όμιλοι να υπερκερδούν. Δεν θα μπορέσει ποτέ η ανάπτυξη να είναι δίκαιη, αν δεν υπάρχει δικαιοσύνη στην εργασία. Αυτό σημαίνει ότι όσο οι εκάστοτε υπουργοί Εργασίας παρουσιάζουν και περνάνε νόμους, οι οποίοι επιτρέπουν τα 16ωρα, την 6ημερη εργασία, τις «αυξήσεις» ανέκδοτα του κατώτατου μισθού, όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη στον εργασικό τομέα, αντιθέτως δίνουν το ελεύθερο στην εργοδοσία να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους. Άλλωστε , δεν είναι τυχαίο ότι, σύμφωνα με την έρευνα του Ινστιτούτου Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων, προκύπτει ότι από το σύνολο των ξενοδοχείων, το 35% εμφάνιζε έλλειψη τουλάχιστον σε μία θέση καμαριέρας, το 25% σε τουλάχιστον μια θέση σερβιτόρου, το 21% σε τουλάχιστον μία θέση receptionist, barista/barman/barwoman και το 19% σε τουλάχιστον μια θέση καθαριστή εσωτερικών και εξωτερικών χώρων και λαντζέρη. Όσοι και όσες, δηλαδή, αποτελούν τον κορμό της εξυπηρέτησης και λειτουργίας ενός ξενοδοχείου.
Εμείς αυτό που ζητάμε είναι η εφαργή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, ολόκληρα ένσημα, ρεπό και αύξηση της διάρκειας του ταμείου ανεργίας για τους εποχικά εργαζόμενους. Όσο τα παραπάνω δεν υλοποιούνται, κάθε χρόνο η κύβερνηση θα κατηγορεί τους νέους για τεμπελιά και θα συνάπτει διακρατικές συμφωνίες για εισαγωγή εργαζόμενων από το εξωτερικό με χειρότερες συνθήκες από αυτές που περιγράφονται παραπάνω και οι επιχειρηματίες της εστίασης και των ξενοδοχείων θα κόπτονται, που ενώ τα κάνουν όλα καλά, κανείς δεν πάει να δουλέψει για λογαριασμό τους.
Συνεπώς για εμάς δεν αρκούν ούτε οι εξαγγελίες των υπουργών, ούτε δηλώσεις του τύπου «Greek summer is a state of mind». Αν είσαι πλούσιος σίγουρα είναι ανεξαρτήτως καταγωγής. Αν είσαι φτωχός, όμως, στην καλύτερη θα κολυμπάς για να σερβίρεις όπως ο συνάδελφος στην Ρόδο πέρσι ή θα παθαίνεις ηλίαση ως σερβιτόρος/α σε κάποιο μπιτσόμπαρο για 35 ευρώ μεροκάμματο ανασφάλιστος.
Καλή σεζόν να έχουμε!
Ο Βασίλης Γλέζος είναι μέλος του Δικτύου εργαζομένων επισιτισμού τουρισμού
