Παρόλο που ο πληθυσμός στις πόλεις μας αυξάνει, αισθανόμαστε όλο και περισσότερο μοναξιά. Μάλιστα έχει διαπιστωθεί ότι το να βρίσκεσαι σε περιβάλλον με συνωστισμό αυξάνει το αίσθημα της μοναξιάς έως και 38%. Αυτή η επίδραση παραμένει σημαντική ακόμη και αφού ληφθούν υπόψη μια σειρά παραγόντων – όπως η ηλικία, το φύλο, η εθνικότητα, το επίπεδο εκπαίδευσης και το επάγγελμα.
Η μοναξιά έχει επιζήμια επίδραση τόσο στην ψυχική όσο και στη σωματική μας υγεία και συνδέεται με πολλές παθήσεις υγείας – συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης, του αλκοολισμού και καρδιακών παθήσεων. Μάλιστα, ενώ η ατμοσφαιρική ρύπανση και η παχυσαρκία αυξάνουν τον κίνδυνο θανάτου ενός ατόμου κατά 6%, 23% αντίστοιχα, η μοναξιά μπορεί να αυξήσει αυτόν τον κίνδυνο έως και 45%.
Η κοινωνική συμπερίληψη – το αίσθημα του να βρίσκεσαι με άτομα που μοιράζονται αξίες και μας κάνουν να νιώθουμε ευπρόσδεκτοι – συσχετίζεται με μείωση της μοναξιάς κατά 21%. Αυτό υποδηλώνει ότι σημασία έχει η ποιότητα των κοινωνικών μας σχέσεων – παρά η ποσότητα κοινωνικών επαφών που έχουμε.
Αν το παραπάνω μας φαίνεται αυτονόητο, πιο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι έχουμε 28% λιγότερες πιθανότητες να αισθανθούμε μοναξιά σε αστικά περιβάλλοντα με φυσικά χαρακτηριστικά όπως δέντρα, φυτά και πουλιά σε σχέση με τα αστικά περιβάλλοντα που δεν έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Εάν λοιπόν η μοναξιά μειώνεται από την επαφή με τη φύση, η βελτίωση της πρόσβασης σε χώρους πρασίνου και μπλε υψηλής ποιότητας (όπως πάρκα και ποτάμια) σε πυκνές αστικές περιοχές μπορεί να βοηθήσει τόσο την ποιότητα της ζωής μας όσοκαι το να ζήσουμε περισσότερο.
Βασίλης Δελής
Ανάρτησή του στο Facebook με πηγή
