Οι αγώνες είναι συλλογικοί και είναι σημαντικό να επικοινωνούνται σε ολόκληρο τον κόσμο. Καθένας μας συμβάλλει με τον δικό του τρόπο στον κοινό αγώνα για το δίκαιο των ανθρώπων του Πολιτισμού. Ως εκλεγμένη εκπρόσωπος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών στην Ευρώπη από το 2016, καθώς και ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Σκηνοθετών (FERA) τον τελευταίο χρόνο ένιωσα την υποχρέωση να μιλήσω για τα άδικα της χώρας μας σε ολόκληρο τον κόσμο. Στη FERA παλεύουμε για τα δικαιώματα των δημιουργών, για τις συλλογικές συμβάσεις, μελετάμε τις καλές πρακτικές στις διαφορετικές χώρες και τις δυσκολίες που ανακύπτουν στον χώρο της κινηματογραφίας και της τηλεόρασης πρωταρχικά, αλλά και συνολικότερα στον χώρο της τέχνης.
Η τελευταία συνάντηση του Διοικητικού Συμβουλίου της FERA στη Σουηδία έγινε την περίοδο που το παράλογο Π.Δ. της κυβέρνησης, που απαξιώνει τον Πολιτισμό, έκανε χιλιάδες συναδέλφους μας από όλες τις τέχνες, όλους εμάς, να βγούμε μαζί στους δρόμους. Ήδη την παραμονή του ταξιδιού μου ενημέρωσα τους συναδέλφους μου στο εξωτερικό ότι επρόκειτο να τους μιλήσω για κάτι πολύ σοβαρό που συνέβαινε στη χώρα μας και χρειαζόμουν ξεχωριστό χρόνο μέσα στον προγραμματισμό των εργασιών του Δ.Σ. Οι συνάδελφοί μου στο Διοικητικό της FERA είναι από την Αγγλία, τη Σουηδία, τη Σλοβενία, τη Δανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία και την Ολλανδία. Αναφέρω όλες αυτές τις χώρες γιατί την ίδια στιγμή θέλω να σας μεταφέρω την απορία όλων αυτών των διακεκριμένων συναδέλφων μου, που προσπαθούσαν να κατανοήσουν το εξαρχής προβληματικό σύστημα της διαβάθμισης των σπουδών στην Ελλάδα, αλλά, ακόμα περισσότερο τώρα, το πραγματικά ασύλληπτο και κυρίως παράδοξο και άδικο που θεσμοθετήθηκε με το πρόσφατο Προεδρικό Διάταγμα από την κυβέρνηση. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που έχει διανύσει μια εκπαιδευτική διαδρομή μετά το πέρας των σχολικών του χρόνων, πώς ο άνθρωπος που έχει, με λίγα λόγια, σπουδάσει θεωρείται ότι δεν σπούδασε ποτέ;
Ενα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μου στο εξωτερικό βοήθησε ώστε να αναφερθώ σε συγκεκριμένες και κορυφαίες σχολές άλλων χωρών και πώς αυτές αποδομούνται και οι απόφοιτοί τους ακυρώνονται με τον χειρότερο τρόπο. Αυτό ήταν κάτι που σόκαρε τους συναδέλφους μου. Ακόμα περισσότερο ασφαλώς η άθλια οικονομική κατάσταση του Έλληνα καλλιτέχνη, που κατά βάση δεν μπορεί να ζήσει μόνο από την τέχνη του, καθώς και το χαμηλό ποσοστό του προϋπολογισμού που δίνεται για τον Πολιτισμό. Την ίδια στιγμή μίλησα έντονα για το πάθος, τις διεκδικήσεις, την υψηλής ποιότητας δουλειά σε συχνά δύσκολες συνθήκες, για τις συλλογικότητες. Και δεν ήταν ασφαλώς η πρώτη φορά.
Στο πλευρό μου είχα την Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών και τον πρόεδρο Χάρη Παπαδόπουλο, που από την πρώτη στιγμή αγκάλιασε και στήριξε αυτή μου την πρωτοβουλία. Οι συνομιλίες με το Δ.Σ. της FERA οδήγησαν στη δημόσια στήριξη, που πιστεύουμε πως θα συμβάλει στις συνομιλίες με την Πολιτεία, ώστε το αυτονόητο να γίνει πράξη. Οι πρόσφατες αποφάσεις εκθέτουν τη χώρα στο εξωτερικό, μα πρώτα απ’ όλα απογοητεύουν εμάς τους ίδιους, και κυρίως τους νέους, τους καλλιτέχνες του μέλλοντος με όραμα και ελπίδα. Και, αληθινά, μόνο με τους νέους μπορούμε να προχωρήσουμε.
* Η Ευγενία (Τζένη) Αρσένη είναι σκηνοθέτις – θεατρολόγος, δρ Αισθητικής Φιλοσοφίας, μέλος Δ.Σ. της FERA, εκπρόσωπος της ΕΕΣ στη FERA
