«Έξω ο πόλεμος από το πανεπιστήμιο», κραυγάζει το φοιτητικό κίνημα της Ιταλίας και αντιμετωπίζεται με ξυλοδαρμούς από την αστυνομία. Τελευταίο επεισόδιο στο πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης, όπου ένας φοιτητής και μια φοιτήτρια συνελήφθησαν. Το φοιτητικό κίνημα ζητούσε την παύση της στρατιωτικής και επιστημονικής συνεργασίας με το Ισραήλ. Η σύγκλητος είναι αντίθετη με το «μποϊκοτάζ».
Οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι σε κινητοποίηση εδώ και εβδομάδες σε ολόκληρη τη χώρα. Το ξύλο ήταν η απάντηση της κυβέρνησης στη Ρώμη, στην Πίζα, στη Νάπολη, στο Μιλάνο, με την πρωθυπουργό να μιλά για «πλήρη καταδίκη των βιαιοτήτων» και για «εγκληματίες, που επιτίθενται και προκαλούν συγκρούσεις».
Στο Τορίνο, στην Πίζα και στο Μπάρι, η σύγκλητος αποφάσισε τη μη συμμετοχή στον διαγωνισμό του υπουργείου Εξωτερικών μαζί με τα ισραηλινά πανεπιστήμια, ενώ το κρατικό πανεπιστήμιο του Μιλάνου διέκοψε τη συμφωνία συνεργασίας με το ισραηλινό πανεπιστήμιο Ariel της Δυτικής Όχθης.
«Η σύγκλητος καταδίκασε τη σφαγή και ζήτησε την παύση των εχθροπραξιών μόνο για να ελαφρύνει τη συνείδησή της, χωρίς μια λέξη για τις συμφωνίες», αναφέρεται σε κείμενο του συντονιστικού των φοιτητικών συλλόγων, θεωρώντας ότι «δεν υπάρχει από πλευράς της συγκλήτου πρόθεση διακοπής της συνέργειας σε γενοκτονία, καθώς δεν προτίθεται να ακούσει τα αιτήματα χιλιάδων φοιτητών, ερευνητών και καθηγητών».
Οι επιθέσεις της κυβέρνησης δεν σταματούν εδώ. Έπειτα από μήνυση για «δυσφήμιση» της πρωθυπουργού Μελόνι, παραπέμπεται σε δίκη ο επιφανής ιστορικός και ομότιμος καθηγητής ελληνικής και λατινικής φιλολογίας Λουτσιάνο Κάνφορα, επειδή σε ομιλία του την αποκάλεσε «νεοναζίστρια στην ψυχή». Η πρώτη δικάσιμος θα είναι την 7η Οκτωβρίου στο δικαστήριο του Μπάρι και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Ο δικηγόρος του Κάνφορα Μικέλε Λαφόρτζια εξήγησε ότι έχει την πεποίθηση πως «μια δίκη για μια πολιτική άποψη δεν μπορεί να γίνεται, δεν πρέπει να γίνεται και δεν είναι καθόλου σκόπιμο να γίνεται όταν από την άλλη πλευρά είναι μια κρατική εξουσία, γιατί ο/η πρωθυπουργός είναι εκπρόσωπος μιας κρατικής εξουσίας».
Η Ακροδεξιά στην κυβέρνηση δεν ανέχεται πολιτικούς χαρακτηρισμούς, αλλά ούτε συζητήσεις κατά του ρατσισμού, όπως συνέβη σε λύκειο του Λιβόρνο, όπου κλήθηκε να μιλήσει ο σκίπερ της ΜΚΟ Mediterranea Τομάζο Στέλα για τη διάσωση 40 μεταναστών το 2019, παρά την απαγόρευση της τότε κυβέρνησης. Η οργή της Δεξιάς έφθασε μέχρι του σημείου να παρουσιάσει σχετική ερώτηση στη Βουλή.
«Η αναγνώριση των απαράβατων δικαιωμάτων του ανθρώπου, η απόρριψη του ρατσισμού και η ηθική αξία της αλληλεγγύης πρέπει να διδάσκονται και να είναι γενικά αποδεκτά. Τα αιτήματα παρέμβασης εκ μέρους του υπουργείου Παιδείας φαίνονται εντελώς παράνομα και ως μια προσπάθεια περιορισμού της συνταγματικής αρχής της ελευθερίας διδασκαλίας», απαντούν οι καθηγητές του συγκεκριμένου λυκείου.
Η πρωτοβουλία ξεκίνησε από την ανεύρεση του σώματος ενός πνιγμένου παιδιού 14 ετών, με τους βαθμούς του σχολείου του ραμμένους πάνω στο σακάκι του. «Νιώσαμε την ανάγκη να κάνουμε γνωστή στους μαθητές και τις μαθήτριες την τραγωδία ενός συνομηλίκου τους και δεκάδων χιλιάδων άλλων», εξηγούν οι καθηγητές.
Για όλα αυτά και για πολλά άλλα που συμβαίνουν στην Ιταλία μετά από την εκλογική νίκη της Ακροδεξιάς θα υπάρξει μια απάντηση από τη δημοκρατική Ιταλία την 25η Απριλίου, ημέρα αποχώρησης, το 1945, των ναζι-φασιστών από το Μιλάνο. Ελπίζουμε ότι θα είναι ανάλογη με την τεράστια διαδήλωση της 25ης Απριλίου 1994, στο Μιλάνο, μετά από τη νίκη της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι και την προσπάθεια εξομοίωσης των φασιστών με την Αντίσταση και διαστρέβλωσης του Συντάγματος που προέκυψε από τους αντιστασιακούς αγώνες. Η ενωτική επιτροπή καλεί σε πανιταλική συγκέντρωση στη φετινή επέτειο πάλι στο Μιλάνο «για να εμποδιστεί κάθε επίθεση στη δημοκρατία και στις ελευθερίες». «Με τους πολέμους και τη συνεπαγόμενη αύξηση του μιλιταρισμού, είναι επείγον να τεθούν στο πεδίο πολιτικές και διπλωματικές δράσεις για να σταματήσουν οι σφαγές των αμάχων και για να αποφευχθεί η εκθετική αύξηση των πολέμων», λένε οι διοργανωτές.
Η ενωτική επιτροπή μιλάει για την «αναγκαιότητα κινητοποίησης ενάντια στις επιθέσεις στο Σύνταγμα, που πραγματοποιεί η σημερινή κυβέρνηση μέσα από την εισαγωγή της άμεσης εκλογής του πρωθυπουργού και της διαφοροποιημένης αυτονομίας των περιφερειών». «Μετά από 79 χρόνια είναι αναγκαίο να αγωνιστούμε για την πλήρη εφαρμογή του Συντάγματος, για την αξιοπρέπεια στην εργασία, για τη σημασία της υγείας και της δημόσιας παιδείας», τονίζει.
Η εφημερίδα «Manifesto» αναδημοσιεύει αποσπάσματα από ένα άρθρο της μεγάλης κυρίας της Αριστεράς Ροσάνα Ροσάντα για τη διαδήλωση της 25ης Απριλίου 1994. Με απίστευτη διαύγεια, η Ροσάντα μοιάζει να μιλάει και για το σήμερα, προβλέποντάς το:
«Η ψήφος στο Msi (το νεοφασιστικό Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα) είναι μια ενεργή, μνησίκακη ψήφος, ζητά πυγμή για μια “άλλη” τάξη. Όποιος ψηφίζει τον Φίνι δεν τον ψηφίζει επειδή δεν είναι πια φασίστας. Τον ψηφίζει επειδή πιστεύει ότι είναι φασίστας».
«Το φάντασμα του φασισμού δεν έχει θαφτεί, κυκλοφορεί. Αρχίζουμε να το διακρίνουμε, στον δρόμο, σε ένα συγκεκριμένο είδος βίας, στην αισθητική του, σε κάποια καλέσματα, περνά μέσα και από τα βίντεο. Δεν είναι εξωγήινο», καταλήγει.
Ο φασισμός κυκλοφορεί, δεν είναι εξωγήινος, αλλά στις 25 Απριλίου θα φανούν οι αντιστάσεις.
Τόνια Τσίτσοβιτς
