Ο υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ ήθελε να πάει σε πόλεμο με το Ιράκ, παρόλο που η κυβέρνηση δεν είχε κανέναν καλό λόγο να το κάνει, επειδή, όπως είπε, το Ιράκ, σε αντίθεση με το Αφγανιστάν, είχε “πολλούς καλούς στόχους”.
Ο Ντικ Τσέινι ήταν κυριολεκτικά ο εγκέφαλος ενός παγκόσμιου μηχανισμού βασανιστηρίων, κάτι που δεν μπορεί να πει ο μέσος κακός ψυχοπαθής. Το 2006, ο Τσένι πυροβόλησε στο πρόσωπο έναν από τους φίλους του στο κυνήγι, παραμορφώνοντάς τον μόνιμα και καθιστώντας τον ανάπηρο, ένα ατύχημα για το οποίο προφανώς δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη.
Ο Πάουελ, ο οποίος υπηρέτησε στο στρατό για τριάντα πέντε χρόνια και υπήρξε σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Ρόναλντ Ρίγκαν, επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας υπό τον Τζορτζ Μπους και υπουργός Εξωτερικών του Τζορτζ Μπους, ήταν τόσο δημοφιλής που οι άνθρωποι και στα δύο κόμματα τον παρακαλούσαν να θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος επί δεκαετίες. Ο Πάουελ εξυμνήθηκε επίσης από τους φιλελεύθερους επειδή, αν και υπηρέτησε σε ρεπουμπλικανικές κυβερνήσεις, χαιρέτισε την προεδρία του Μπαράκ Ομπάμα ως “μετασχηματιστική” και τάχθηκε κατά του Ντόναλντ Τραμπ, θεωρώντας τον ορθώς, επικίνδυνο ρατσιστή.
Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, ο Μπους του ζήτησε να είναι αυτός που θα επιχειρηματολογούσε υπέρ του πολέμου στα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ), και στις 5 Φεβρουαρίου 2003, ο Πάουελ εκφώνησε μια ομιλία εβδομήντα έξι λεπτών στον ΟΗΕ, υποστηρίζοντας ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν αποτελούσε κίνδυνο για τον κόσμο και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε να εισβάλουν στο Ιράκ και να τον εξοντώσουν. Ο Πάουελ σε στιγμές έδειχνε να νιώθει άβολα ενώ το έκανε αυτό, και αργότερα δήλωσε στην Μπάρμπαρα Γουόλτερς σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι ήταν “οδυνηρή” γι’ αυτόν εκείνη η ομιλία. Το 2011 δήλωσε ότι ο πόλεμος θα ήταν μια “κηλίδα στο μητρώο του”.
Τον επόμενο χρόνο, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν χαρακτήρισε τον πόλεμο στο Ιράκ παράνομο. Σύμφωνα με τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ, η επίθεση από τα κράτη μέλη πρέπει να δικαιολογείται είτε ως αυτοάμυνα είτε να εγκρίνεται από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Πολλοί ειδικοί του διεθνούς δικαίου συμφώνησαν με τον Ανάν. Αυτό καθιστά τον Λευκό Οίκο του Μπους σαφέστατα μια συμμορία εγκληματιών πολέμου. Αλλά ο Πάουελ θα έπρεπε να έχει τη δική του ξεχωριστή μέρα στο εδώλιο της Χάγης για τον μοναδικό του ρόλο στο να πείσει το κοινό να υποστηρίξει το έγκλημα.
Η ομιλία του Κόλιν Πάουελ στον ΟΗΕ και ο πρωτοφανής αντίκτυπός της στην κοινή γνώμη ήταν παράδοξος εκείνη τη στιγμή. Ο Πάουελ έμοιαζε σαν να ήταν ένα από τα πρόσωπα της Δυτικής Πτέρυγας, μιας τηλεοπτικής σειράς της εποχής του Μπιλ Κλίντον που δημιούργησε ο Άαρον Σόρκιν και αγαπήθηκε από πολλούς φιλελεύθερους, στην οποία οι ηθικές αγωνίες των ισχυρών απεικονίζονταν με απεριόριστη ενσυναίσθηση. Το μήνυμα υποτίθεται ότι ήταν καθησυχαστικό: Όταν κάνουν τρομερά πράγματα, είναι επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή. Η αγωνία του Πάουελ, που έμοιαζε με του Άμλετ, επέκτεινε αυτό το φωτοστέφανο στην κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους, μια από τις χειρότερες στην ιστορία της χώρας.
Με τον τρόπο του, ο Κόλιν Πάουελ ήταν στην πραγματικότητα χειρότερος από τον Ντόναλντ Ράμσφελντ. Έκανε να φαίνεται ότι ακόμη και οι πιο δολοφονικές και αδικαιολόγητες αποφάσεις των ελίτ μας, όσο οδυνηρές και αν είναι, είναι λογικές και αναπόφευκτες, αποτελέσματα νηφάλιας σκέψης. Έκανε τη δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων να φαίνεται δικαιολογημένη. Απολάμβανε την εμπιστοσύνη εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά είπε ψέματα. Τείνω να συμφωνήσω με τον αλ-Ζαΐντι: Το μόνο θλιβερό με τον θάνατο του Κόλιν Πάουελ είναι ότι δεν θα τιμωρηθεί ποτέ για τα εγκλήματά του.
Μετάφραση: Κώστας Ψιούρης
