Το διαφαινόμενο σκάνδαλο της σύμβασης για την τηλεκπαίδευση που υπέγραψε η υπουργός Παιδείας , κ. Κεραμέως, με την Αμερικάνικη πολυεθνική εταιρεία, CISCO, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, ούτε ένα απλό οικονομικό σκάνδαλο με θεσμικές και πολιτικές παρενέργειες, μία συνηθισμένη ταξική επιλογή μιας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης.
Αποτελεί μείζον θέμα πολιτικής ελευθερίας και δημοκρατίας και είναι ενταγμένο στρατηγικά στο εξελισσόμενο σχέδιο επιβολής της Μεταμοντέρνας δικτατορίας, χωρίς τανκς αλλά με πλήρη έλεγχο και διαρκή διανοητική και ψυχική αιχμαλωσία όλων των πολιτών που εμπλέκονται στο πνευματικά θανατηφόρο δίχτυ της πολυδιαφημιζόμενης τηλεκπαίδευσης.
Καταρχάς το εν λόγω μοντέλο διδασκαλίας στο όνομα μιας δήθεν τεχνολογικής ουδετερότητας, η οποία στο πλαίσιο της πανδημίας διαφημίζεται πως εξυπηρετεί την απρόσκοπτη συνέχιση της παιδείας, συμπυκνώνει την διάλυση του ανθρωπίνου προσώπου πάνω στο οποίο εδράζονται οι απελευθερωτικές οικουμενικές αξίες ( ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, αδερφοσύνη, φιλία, ηθική, αγάπη και κ.λ.π.), για να συγκροτηθεί ο μαθητής -φοιτητής σε πολίτη υπερασπιστή της Δημοκρατίας και του δημοσίου συμφέροντος.
Μέσω της τεχνολογικής παρεμβολής διαλύεται η ιερή σχέση ,- ( όταν ο δάσκαλος οποιασδήποτε εκπαιδευτής βαθμίδας ενεργεί ως συνειδητός λειτουργός και πνευματικός δημιουργός), – δασκάλου -μαθητή. Αυτή η πολύμορφη ηθικο-πνευματική δημιουργία με την τεχνολογική διαμεσολάβηση απονεκρώνεται. Αυτό το γεγονός αποτελεί κεντρική επιλογή του Μεταμοντέρνου διανοητικού ρεύματος σκέψης, το οποίο δεν θέλει αξίες ζωής και Αλήθεια, ούτε Δημοκρατία, αλλά τεχνικές, ποσοτική γνώση χωρίς κριτική σκέψη, Μετα-αλήθεια και Μεταδημοκρατία.
Δηλαδή μη Σκέψη, μη Νόημα επομένως και μαρασμό του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι πολιτικές βάσεις αυτού του εγχειρήματος είχαν τεθεί ήδη από την εποχή των κ. Σημίτη και Διαμαντοπούλου Το εύλογο ερώτημα που τίθεται από κάθε πολίτη, είναι , πως σε συνθήκες πανδημίας θα μπορούσε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η διδασκαλία; Η απάντηση είναι πως το Υπουργείο Παιδείας έπρεπε να δημιουργήσει σχολικές τάξεις από 12- 15 μαθητές και φοιτητές αντιστοίχως, προσλαμβάνοντας εκπαιδευτικό προσωπικό και τονώνοντας την πνευματικότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας με λιγότερη ποσοτικά ύλη και περισσότερη κριτική σκέψη με ηθική ανάδραση.
Η κ. Κεραμέως , όμως με εντολή του κ. Μητσοτάκη, βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία πλήρους διάλυσης της εκπαίδευσης ως παιδείας αξιών βάθους, η οποία δημιουργεί συνειδητούς πολίτες της Δημοκρατίας, στοιχείο που εξυπηρετεί την αδηφάγα αγορά του κεφαλαίου σε Ακροδεξιά Μεταμοντέρνα κατεύθυνση. Η ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία, Νίκου Φίλη, ανοίγει ένα τεράστιο θέμα των προσωπικών δεδομένων των μαθητών και όχι μόνο, το οποίο λόγω της ιδεολογικοποιημένης τεχνολογίας ξεφεύγει από την γνωστή παράμετρο της οικονομικής και προσωπικής εκμετάλλευσης και εντάσσεται στον ολοκληρωτικό κατασκοπευτικό καπιταλισμό.
Ήδη ο Φιλόσοφος, Λυοτάρ, από τη δεκαετία του 1970, τόνιζε , πως η διείσδυση της τεχνικής και της τεχνολογίας στην ζωή μας, λειτουργεί ως κριτήριο Αλήθειας. Αντικαθιστά δηλαδή τις αξίες. Τώρα έχουμε ολοκληρωτική αιχμαλωσία των ανθρώπων στις επιστημονικές τεχνικές υποταγής του ψυχισμού τους.
Η Ομότιμη Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Σοσάνα Ζούμποφ, η οποία έχει εξετάσει σε βάθος το όλο ζήτημα για τις εταιρείες του Διαδικτύου και τη χρήση των προσωπικών δεδομένων, αναφέρει: «Σήμερα τα δικαιώματα που απορρέουν από τον προσωπικό βίο, από τη γνώση και τη διαχείρισή της έχουν υφαρπαχτεί από μια προκλητικά αυθαίρετη επιχειρηματική τακτική, αρχή λειτουργίας της οποίας είναι η μονόπλευρη απομύζηση των προσωπικών δεδομένων και της παρελκόμενης γνώσης. Τι σημαίνουν, όμως αυτές οι δραματικές αλλαγές για μας, για τα παιδιά μας, για τις δημοκρατίες μας και για την ίδια την προοπτική της ανθρώπινης φύσης σε ένα ψηφιακό μέλλον;…. Ο κατασκοπευτικός καπιταλισμός εγείρει μονομερείς αξιώσεις στην ανθρώπινη εμπειρία, την οποία μεταχειρίζεται ως ανέξοδη πρώτη ύλη προορισμένη να αναχθεί σε συμπεριφορικά δεδομένα. Ασχέτως αν μέρος αυτών των δεδομένων όντως αξιοποιείται στη βελτίωση υπηρεσιών και προιόντων, τα υπόλοιπα χαρακτηρίζονται συμπεριφορικό πλεόνασμα το οποίο περιέχεται στην κυριότητα της εκάστοτε εταιρείας και τροφοδοτείται σε προηγμένες διαδικασίες παραγωγής γνωστές ως « μηχανική νοημοσύνη».
Από κει αυτό το πλεόνασμα εξάγεται ως προϊόντα πρόγνωσης τα οποία προεξοφλούν το τι θα κάνεις τώρα και στο μέλλον – εγγύς και το απώτερο. Τέλος, αυτά τα προϊόντα πρόγνωσης μετατρέπονται σε εμπορεύσιμα αγαθά σε έναν νέο χώρο διακίνησης συμπεριφορικών προγνωστικών τον οποίο ονομάζω αγορά συμπεριφορικής έκβασης. Αυτού του τύπου η εμπορική δραστηριότητα έχει κάνει βαθύπλουτους τους επιχειρηματίες του χώρου, μιας και πολλές εταιρείες είναι καθ’ όλα πρόθυμες να ποντάρουν στις επικείμενες αποφάσεις μας». «Η εποχή του κατασκοπευτικού καπιταλισμού . Ο αγώνας για ένα ανθρώπινο μέλλον στο μεταίχμιο της νέας εξουσίας», σελ. 18-19, μετ. Γιώργος Μπέτσος, Καστανιώτης.
Η κ. Ζούμποφ, περιγράφει το γενικό πλαίσιο λειτουργίας του Διαδικτυακού συστήματος των εταιρειών διαχείρισης του «συμπεριφορικού πλεονάσματος». Ποιο είναι αυτό; «Η φωνή μας, η προσωπικότητά μας, τα συναισθήματά μας». Αυτό είχε ως συνέπεια να μεγαλώσει τον ανταγωνισμό αυτών των εταιρειών για κέρδος . «Αυτή η μεταστροφή, συνέπεια των ανταγωνιστικών πιέσεων, γέννησε αυτοματοποιημένες διεργασίες μηχανικής μάθησης οι οποίες όχι μόνο γνωρίζουν τη συμπεριφορά μας , αλλά και τη διαμορφώνουν σε κλίμακα που να εξυπηρετεί τις εκάστοτε ανάγκες. Υπό αυτό το καθεστώς της μετουσίωσης της γνώσης σε εξουσία η αυτοματοποίηση της ροής προσωπικών δεδομένων πλέον δεν αρκεί, στόχος πια είναι η δική μας αυτοματοποίηση. Στην παρούσα φάση της εξέλιξης του κατασκοπευτικού καπιταλισμού τα μέσα παραγωγής εντάσσονται σε ένα όλο και πιο περίπλοκο και ολοκληρωμένο σύνολο «μέσων συμπεριφορικής τροποποίησης». Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο κατασκοπευτικός καπιταλισμός γεννά ένα νέο είδος εξουσίας το οποίο ονομάζω εργαλειοθηρία». Στο ίδιο, σελ. 19-20. Η τηλεκπαίδευση η οποία είναι ενταγμένη πλήρως στον κατασκοπευτικό καπιταλισμό, αποσπά τα προσωπικά δεδομένα των μαθητών από το νηπιαγωγείο, δηλαδή από 4 ετών, του Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου, Πανεπιστημίου, των δασκάλων, καθηγητών και τεχνικών πληροφορικής που ασχολούνται δήθεν σε ένα τεχνολογικό ψηφιακό σύστημα ουδετερότητας και αιχμαλωτίζουν το ανθρώπινο μυαλό για πάντα στην εξουσία με επιστημονικό τρόπο. Πως γίνεται αυτό; «Η εργαλειοθηρική εξουσία γνωρίζει και τροποποιεί την ανθρώπινη συμπεριφορά, με απώτερο στόχο πάντα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων άλλων. Χωρίς να κάνει χρήση πολεμικού εξοπλισμού ή στρατού καταφέρνει να ενσταλάξει τις προθέσεις της στους αυτοματισμούς μιας διευρυμένης διάχυτης υπολογιστικής αρχιτεκτονικής την οποία συνθέτουν << έξυπνες >> διασυνδεμένες συσκευές, αντικείμενα και χώροι». Στο ίδιο, σελ. 20.
Η κ. Ζούμποφ, αναλύει τον στρατηγικό άξονα ολοκληρωτισμού μιας Μεταμοντέρνας δικτατορίας με βάση τις εταιρείες του Διαδικτύου,. Με προπορευόμενη την Google, η οποία «εφηύρε και τελειοποίησε τον κατασκοπευτικό καπιταλισμό», διότι, «οι επικεφαλής της εταιρείας διάρθρωσαν την αρχιτεκτονική των επιχειρήσεών τους με ιλιγγιώδη ρυθμό στον οποίο ούτε οι δημόσιοι θεσμοί ούτε και τα φυσικά πρόσωπα μπορούσαν να ανταποκριθούν», σελ. 21.
Η ίδια συγγραφέας αποφαίνεται για τη ζωή μας. «Αυτή η φιλοσοφία μετατρέπει την καθημερινή ζωή σε μια αλλεπάλληλη ανανέωση μιας μεφιστοφελικής συμφωνίας του 21ου αιώνα». Η κ. Κεραμέως υπηρετεί αυτό το σύστημα τηλεκπαίδευσης-κατασκοπευτικού καπιταλισμού που καταργεί την αυτονομία του ανθρωπίνου προσώπου δια παντός επομένως και τη Δημοκρατία. Ποια είναι η λύση; Η εμφύτευση της Κριτικής Σκέψης, δηλαδή της Φιλοσοφίας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης για να στηριχτεί η Ελευθερία και η Δημοκρατία.
Αλλιώς ο τέλειος ολοκληρωτισμός βρίσκεται εντός των πυλών και όχι στο κατώφλι μας. Σε αυτά τα συμπεράσματα της Σοσάνα Ζούμποφ, πρέπει να προστεθεί η άποψη ερευνητών που δραστηριοποιούνται στον τομέα , δημιουργίας ανθρώπινου εγκεφάλου, κάποιοι εκ των οποίων υποστηρίζουν , πως το εγχείρημα έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε μέσα σε δέκα χρόνια περίπου θα μπορεί να γίνεται μεταφορά σκέψης με μικροτσίπ από εγκέφαλο σε εγκέφαλο. Θα έχουμε δηλαδή αλλαγή της ανθρώπινης φύσης με ταυτόχρονο έλεγχο και αιχμαλωσία του ανθρώπινου μυαλού από τις εταιρείες του Διαδικτύου. Ποια μπορεί να είναι η πολιτική απάντηση; Μαζί με την ανάπτυξη της Φιλοσοφίας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, χρειάζεται η διασύνδεση της Άμεσης Δημοκρατίας με την Αντιπροσωπευτική. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Παναγιώτης Γεωργουδής
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
