Αυτό που ζούμε είναι η ανώτατη παράνοια. Είναι ο καπιταλισμός που δεν υπάρχει έγκλημα που να μην πορεί να διιαπράξει κυνηγώντας το κέρδος… Ακόμα κι αν καταστρέψει τον πλανήτη.
«Το κεφάλαιο το τρομάζει η έλλειψη κέρδους ή το πολύ μικρό κέρδος, όπως το κενό τρομάζει τη φύση. Οταν το κεφάλαιο έχει το ανάλογο κέρδος, γίνεται τολμηρό. Με 10% κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο και μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς παντού∙ με 20% γίνεται ζωηρό∙ με 50% γίνεται θετικά παράτολμο∙ με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους∙ με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύει να το διαπράξει, ακόμα και με κίνδυνο να πάει στην κρεμάλα» (Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τόμος 1, σελ. 785, ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ).
Όταν ο κόσμος όλος θα χάνει το βιος και τη ζωή του ακόμη μέσα στον πόλεμο και την επελαύνουσα οικονομική κρίση, κάποιοι ελάχιστοι δισεκατομμυριούχοι θα βγάζουν απίθανα κέρδη κερδοσκοπώντας και πουλώντας όπλα και «ασφάλεια» στα κορόιδα. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το έγκλημα που συντελείται εδώ και καιρό στην Μέση Ανατολή με την χθεσινή επίθεση της Αμερικής και των Ισραηλινών στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν… Οι σφαίρες επιρροής και οι αγορές αναδιανέμονται μέσω του δίκαιου του «ισχυρού» χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι τραγικές συνέπειες για την ύπαρξη της ανθρωπότητας.
Μέσα σε αυτόν τον καταστροφικό παραλογισμό, τα κόμματα της αριστεράς, τα συνδικάτα, και τα κινήματα πολιτών ενάντια στον πόλεμο πρέπει άμεσα:
Να καταγγείλουν την επίθεση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.
Να απαιτήσουν την καταδίκη όλων των πολεμικών επεμβάσεων ή την έμμεση υποστήριξη τους, είτε από ΝΑΤΟ, Ρωσία, Ισραήλ ή άλλες δυνάμεις.
Να απαιτήσουν να μην λειτουργήσει η Ελλάδα ως στρατιωτική βάση επιχειρήσεων των Αμερικανών και των Ευρωπαίων… για να μην γίνουμε μέρος των πολεμικών συγκρούσεων.
Να απαιτήσουμε να μην υπάρξει καμία εμπλοκή της χώρας σε αποστολές εκτός συνόρων.
Να συμμετέχουμε ταυτόχρονα στην ανάπτυξη ενός παγκόσμιου κινήματος για την Ειρήνη… που θα ζητάει πολυμερή διπλωματία και αναβάθμιση του ΟΗΕ με ενίσχυση του ρόλου του, του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών συνθηκών (όπως η Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών).
Πολιτική Πρωτοβουλία για εκεχειρία και ειρηνική διευθέτηση στην Παλαιστίνη, ειρήνη στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή με συγκρότηση Διαβαλκανικού – Μεσογειακού Φόρουμ για την Ειρήνη, και με συμμετοχή αριστερών κομμάτων, εργατικών συνδικάτων, κοινωνικών κινημάτων, φοιτητικών οργανώσεων και πανεπιστημίων, διεθνών δικτύων αλληλεγγύης, ΜΚΟ και κρατικών δρώντων.
Πάγωμα στρατιωτικών εξοπλισμών που δεν εξυπηρετούν την αμυντική αυτάρκεια, καθώς και αναπροσανατολισμός του προϋπολογισμού από εξοπλισμούς σε κοινωνικές δαπάνες και κλιματική θωράκιση.
Στήριξη πολιτών που αρνούνται να πολεμήσουν (αντιρρησίες συνείδησης και λιποτακτών για λόγους αρχών).
Οικολογική και Ενεργειακή Μετάβαση για την Ειρήνη με (α) διεκδίκηση ενεργειακής κυριαρχίας μακριά από τις στρατηγικές εξάρτησης και σύγκρουσης για ορυκτούς πόρους και (β) πράσινες επενδύσεις ως εργαλείο αποστρατιωτικοποίησης του παγκόσμιου ανταγωνισμού.
Ανάληψη οργανωμένων κινηματικών και κομματικών δράσεων με σύνθημα: «Ειρήνη χωρίς εξαρτήσεις – Αλληλεγγύη χωρίς όπλα», και καμπάνιες σε σχολεία, ΑΕΙ, κοινωνικά δίκτυα, διεθνή φόρα.
Εφόσον το κλειδί για την μη κλιμάκωση του πολέμου είναι η μη περαιτέρω συμμετοχή των ΗΠΑ στον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν, πρέπει να ζητηθεί η μη χρήση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα για τον σκοπό αυτό. Και μάλιστα αυτή η θέση μπορεί (και πρέπει) να αποτελέσει κεντρικό σημείο μίας αντιπολεμικής, διεθνιστικής αριστερής πολιτικής.
Λεωνίδας Καρίγιαννης και Κώστας Καλλωνιάτης
